«اثری از دولت در سازمان نظام رسانهای نیست»
«سینا قنبرپور» روزنامه نگار، در یادداشتی دربارهی لایحه نظام رسانه ای، در روزنامهی آسمان آبی نوشت:
پیشنویس لایحه «سازمان نظام رسانهای» به هیچ وجه موید حضور پررنگ افراد دولتی در ترکیب این سازمان نیست و نمیتوان از مرور و بندهای این لایحه چنین برداشت کرد که رسانهها با تشکیل سازمان نظام رسانهای زیر سیطره دولت خواهند رفت. طبق پیشنویس این لایحه، سازمان نظام رسانهای با حضور مطبوعاتیها و کسانی که پروانه خبرنگاری دارند، تشکیل میشود و ما جز بحث تخلف حرفهای روزنامهنگاران هیچ نشانهای از دولتی بودن در این سازمان نمیبینیم. بهتر است ما پیش از قضاوت درباره این لایحه، ببینیم در کانون وکلای دادگستری که قدیمیترین نهاد غیردولتی صنفی است و حتی کودتای 28 مرداد نیز نتوانست این نهاد را منحل کند و تاکنون که عمری تقریبا صد ساله دارد همچنان به فعالیت خود ادامه داده، ترکیب هیئت رسیدگی به تخلفات انتظامی وکلا چگونه است. کانون وکلا معیار سنجش بسیار خوبی است؛ نهادی که برای کار حرفهای پروانه فعالیت صادر میکند و اصول مرتبی دارد و کیفیت کار آن نیز همواره خوب بوده است. همچنین سازمان نظام رسانهای را با سازمان نظام پزشکی مقایسه کنیم و ببینیم ترکیب هیئت مرکزی نظارت بر تخلفات پزشکی چگونه است و باز آن را با موارد مشابه مثل سازمان نظام مهندسی قیاس کنیم. اگر در آنجا از ترکیب افراد دولتی استفاده نشده، آن وقت میتوانیم نقد کنیم که در رسیدگی به تخلفات صنفی روزنامهنگاران نقش دولت پررنگ شده است.
یکی از نگرانیهایی که در این لایحه از سوی خبرنگاران مطرح شده، ذیل موضوع رسیدگی به تخلفات و ماده 32 است که میگوید هیئت رسیدگی به تخلفات حرفهای میتواند حسب شدت و دفعات تکرار تخلف و درخواست شاکی، تصمیمات زیر را اتخاذ کند: الزام به عذرخواهی، توبیخ کتبی با درج در پرونده، توبیخ کتبی با درج در پرونده و انتشار در وبگاه اختصاصی سازمان و… آیا ما باید ناراحت باشیم از اینکه به تخلف یک روزنامهنگار رسیدگی میشود و اگر تخلف محرز باشد و به عذرخواهی ملزم شود، آیا این ایجاد نگرانی میکند؟ ما منشور حرفهای روزنامهنگاری نداریم و هرروز حجم زیادی از مطالب «کپیپیست» میشوند و هیچ نظارتی بر این موضوع وجود ندارد. اگر این سازوکار، منشوری را بین ما رایج کند که ما طبق آن فعالیت کنیم و اگر اشتباهی مرتکب شدیم، آن را بپذیریم، دلیلی برای نگرانی و دلخوری نسبت به آن وجود ندارد. اینکه در کار روزنامهنگاری قاعده و قانونی رعایت نشود، ممکن نیست…
ماده 27 این لایحه میگوید انجام هر یک از موارد زیر از سوی اعضا در فرایند کسب اخبار و اطلاعات یا در نتیجه انتشار مطلب در رسانهها تخلف حرفهای محسوب میشود؛ استفاده از روشهای متقلبانه یا توأم با فریب برای کسب و انتشار اخبار و اطلاعات، استفاده از روشهای ناقض حریم خصوصی، ارتکاب توهین و افترا، نقض حقوق مالکیتهای فکری دیگران و افشای هویت منابع خبری برخلاف رضایت آنان، عدم رعایت منشور اخلاق حرفهای، استفاده ابزاری از زنان یا کودکان و… چرا ما نباید به حریم خصوصی دیگران احترام بگذاریم که از این نیز واهمه داشته باشیم که اگر احتمالا حریم خصوصی کسی را نقض کردیم مجبور به عذرخواهی هستیم. ارتکاب توهین و افترا نیز در قانون مجازات نیز جرم است. نقض حقوق مالکیت فکری دیگران موضوع مهمی است، در حال حاضر، بسیاری از رسانهها با انتشار بدون ذکر منبع مطالب خبرنگاران و روزنامهنگاران حقوق آنها را نقض میکنند و… اگر تخلفاتی که در اینجا بهعنوان تخلف حرفهای ذکر شده را مرور کنیم باید خوشحال باشیم که این موارد بهعنوان تخلفات حرفهای شناخته شده است. طبق ماده 30، هیئت رسیدگی به تخلفات حرفهای نیز توسط روزنامهنگاران انتخاب میشود و اثری از دخالت دولت در آن دیده نمیشود. درواقع، در این لایحه نکتهای منفی به چشم نمیخورد و ما باید از اینکه حرفهمان حرمت پیدا خواهد کرد، خوشحال باشیم.در مجموع، به نظر میرسد فضایی که علیه این لایحه ایجاد شده است جلوتر از این است که ما مواد این لایحه را که هنوز در حد پیشنویس است، بخوانیم و قضاوت کنیم…
انتهای پیام