“ما باید عقل را به سر سفره بیاوریم”

یکی از نمایندگان مردم در مجلس در نقد هجوم 73 میلیونی برای ثبت نام برای دریافت یارانه ی نقدی، حرف هایی قابل تامل زده؛ از جمله گفته است: ما باید عقل را به سر سفره بیاوریم. نباید انتظار داشته باشیم، کار نکنیم و بخوریم. ما باید یاد بگیریم که چگونه کار کنیم. ملتی که کار نکند، محکوم به نابودی است.

به گزارش انصاف نیوز، مسعود پزشکیان، با تاکید بر اینکه «قانون باید درست اجرا شود»، می گوید که بر مبنای قانون از درآمد حاصل از هدفمندی ‌‌۵۰ درصد باید به تأمین اجتماعی داده شود‌ که البته قرار بود ‌‌‌مقداری از این میزان ‌نقدی باشد؛ اما دولت احمدی نژاد نه تنها ۵۰ درصد‌ که ۱۵۰ درصد پول نقد به مردم داد. مقصر این کار‌ دولت، مجلس، دولت و قوه قضاییه است که سکوت کردند تا دولت پیشین‌‌ هر ‌آنچه خواست، انجام دهد؛ اکنون شما ‌پیدا کنید پرتقال فروش را.

آنچه پزشکیان به عنوان پرتقال فروش به آن اشاره می کند، تخلف یا کوتاهی مجلس و قوه قضاییه در برابر خطای دولت منتسب به اصولگرایان بود؛ اما چندین سال گذشته، انتظاری بیجا در جامعه ایجاد شده و حالا دولت جدید نیز مجبور به ادامه ی کم و بیش مسیر معیوبی است که از دولت قبل بر جای مانده است.

ادامه ی این مسیر معیوب می تواند بسترساز تبلیغات عوام فریبانه علیه دولت و قدرت گیری گفتمان پوپولیستی 8 ساله ی احمدی نژاد باشد که وعده ی آوردن نفت به سفره های مردم را داده بود؛ شاید وقت آن رسیده که ضمن رسیدگی حقوقی به کوتاهی های دولت قبل در اجرای غلط طرح هدفمندی یارانه ها، دولت جدید مطابق قانون آن را به اجرا درآورده و «ما باید عقل را به سر سفره بیاوریم».

متن گفتگوی دکتر مسعود پزشکیان با سایت اصولگرای تابناک که با تیتر «حمله شدید مسعود پزشکیان به یارانه بگیران!» منتشر شده در پی می آید؛ گفتگویی که از کامنت های مخاطبان آن و نیز سوالهای خبرنگار می توان به تاثیر عوام فریبی های سالهای گذشته در جامعه پی برد:

پزشکیان در گفتگویی با تابناک می گوید: در ‌طرح هدفمندی یارانه‌ها، کسانی ‌نام‌نویسی کرده‌اند‌ که با پولشویی، دروغ‌ و اطلاعات نادرست و رانت، میلیارد‌ها تومان پول درآورده‌اند‌ و عده‌‌ دیگری نیز هستند که با بزرگ‌نمایی برخی سخنان و حمایت از آنها می‌گویند دولت باید به همه یارانه بدهد. این دو گروه با هم فرقی ندارند و هر دو از یک جا آب می‌خورند. وقتی می‌گوییم هدفمندی یعنی باید همه چیز هدفمند باشد؛ بنابراین، باید پول‌ در اختیار افراد نیازمند‌ قرار گیرد. افرادی که تمکن مالی بالایی دارند، باید از هدفمندی یارانه‌ها انصراف می‌دادند و اگر این کار را نکرده‌اند، باید دولت خود این کار را انجام دهد. 

وی افزود: در هدفمندی یارانه‌ها انتظار بر این بود که قانون اجرا شود. دولت از افزایش حامل‌های انرژی ۲۸ هزار میلیارد به دست آورد، ولی ۴۸ هزار میلیارد به مردم داد؛ بنابراین، باید آن دولتی که این کار را کرده، تنبیه شود. همچنین باید دید از کجا و بر چه اساسی این میزان پول را در میان ‌مردم تقسیم کرده است؛ اما ‌کسی با این مسائل کاری ندارد!

این نماینده در پاسخ به این پرسش که راهکار اجرای هدفمندی چیست، گفت: من نباید راهکار ‌تعیین کنم، ولی آنچه مسلم است اینکه قانون باید درست اجرا شود. قانون می‌گوید، باید ۱۰ درصد درآمد حاصل از هدفمندی ‌به بهداشت و درمان ‌و از میزان باقی مانده آن ‌‌۵۰ درصد به تأمین اجتماعی داده شود‌ که البته قرار بود ‌‌‌مقداری از این میزان ‌نقدی باشد؛ اما دولت نه تنها ۵۰ درصد‌ که ۱۵۰ درصد پول نقد به مردم داد. مقصر این کار‌ دولت، مجلس، دولت و قوه قضاییه است که سکوت کردند تا دولت پیشین‌‌ هر ‌آنچه خواست، انجام دهد؛ اکنون شما ‌پیدا کنید پرتقال فروش را. 

وی گفت: در بحث یارانه‌ها، مسأله اعتماد نیست. ‌[آنها سه گروه هستند،] عده‌ای هستند که این نظام را نمی‌خواهند و از هر طریق ممکن، قصد ضربه زدن به آن را دارند. برخی دیگر‌ به قضیه سیاسی نگاه می‌کنند و نمی‌خواهند دولت موفق شود؛ این‌ها کسانی هستند که نظام را می‌خواهند، ولی ‌به دلیل جهل و نا‌آگاهی‌شان دولت را زمین‌گیر می‌کنند و اما عده دیگر‌ اساسا نمی‌دانند چه کار می‌خواهند بکنند و لج‌بازی می‌کنند.

این نماینده افزود: مگر می‌شود در یک کشور ۹۰ درصد نیازمند باشند؟ یعنی در کشور ما ۹۰ درصد زیر خط فقر قرار دارند؟ این به اعتماد و غیر‌اعتماد ربطی ندارد؛ کسانی که پول‌دار هستند، حق ندارند ‌نام‌نویسی کنند.

وی در پاسخ به اینکه دولت برای مردم چه کاری انجام داده‌‌ که مردم بخواهند به خاطر دولت از حق خودشان بگذرند، گفت: چه کسی گفته ‌این پول حق آن‌هاست؟ چه کسی گفته کسی که ماهیانه ۲۰ تا ۳۰ میلیون درآمد دارد، باید ۴۵ هزار تومان از دولت ‌بگیرد؟ هیچ کس هیچ حقی ندارد. چرا باید دولت به بنزین سوبسید بدهد؟ کدام عقل در دنیا هست که به مردم پولدار بنزین ۷۰۰ تومانی بدهد؟ این حق مال همه نسل‌هاست و حقی نیست که مجانی در اختیار مردم قرار گیرد. باید به قیمت توزیع شده و ‌سرمایه‌گذاری‌ برای همه بشود. ما باید عقل را به سر سفره بیاوریم. نباید انتظار داشته باشیم، کار نکنیم و بخوریم. ما باید یاد بگیریم که چگونه کار کنیم. ملتی که کار نکند، محکوم به نابودی است.

انتهای پیام