حیات یوزهای ایرانی در گروه مرگ

«مصطفی رسته مقدم» عضو بخش تحلیلی انصاف نیوز در یادداشتی درباره‌ی قرعه‌ی ایران در جام جهانی فوتبال نوشت:

مشخص شدن گروه بندی تیم‌های حاضر در جام جهانی 2018 روسیه و همگروهی ایران با تیم‌های پرتغال، اسپانیا و مغرب در گروه ب این رقابت‌ها، واکنش‌های مختلفی را در داخل و خارج ایران برانگیخت.

در حالی که سایت‌های معتبر ورزشی جهان، این گروه را گروه مرگ نامیدند، در ایران، موجی از نا امیدی در قالب طنز و هجو، فضای شبکه‌های مجازی را در نوردید. مسلماً کارشناس‌های سرشناس فوتبال در سطح جهان، با توجه به قدرت تیم‌های حاضر در یک گروه، آن گروه را گروه مرگ می‌نامند. به عبارت ساده‌تر، وقتی گروهی که ایران در آن قرار دارد را گروه مرگ می‌خوانند، بدین معنی است که هیچ تیم ساده‌ای در گروه نیست، و باز این بدین معنی است که صعود ایران برای جامعه ورزشی جهان، غیر قابل تصور نیست.

شاهد این مدعا را می‌توان در مصاحبه‌های سرمربی‌های تیم‌های رقیب ایران، به نظاره نشست. به عنوان مثال خولن لوپتگی سرمربی تیم ملی اسپانیا که یکی از مدعیان کسب جام نیز می‌باشد، با احترام از تیم ملی ایران یاد می‌کند و تاکید می‌کند که ایران شانس صعود به مرحله بعد این رقابت‌ها را دارد و اسپانیا نیز کار سختی برای شکست دادن این تیم خواهد داشت.

همچنین سانتوس سرمربی پرتغال نیز تیم ملی ایران را می‌ستاید و از انسجام و به خصوص از قدرت مهاجمان آن که در لیگ‌های معتبر اروپایی توپ می‌زنند، تمجید کرد. وی از کارلوس کیروش را نیز یکی از با تجربه ترین مربیان حاضر در جام جهانی نام برد و از احترام بسیارش به وی گفت.

لوئیز فیگو مهمان ویژه برنامه نود نیز در خصوص همگروهی ایران و پرتغال این گونه اظهار نظر کرد که دوست دارد اگر پرتغال قهرمان جام جهانی نشد، تیم کارلوس کیروش، به این افتخار برسد. این اظهار نظر گرچه شاید از دید بسیاری یک غلو به نظر برسد-به واقع، فیگو هم قصد مبالغه داشت- اما از زاویه‌ای دیگر می‌توان گفت که شگفتی آفرینی تیمی مثل ایران، برای امثال فیگو، امری دور از ذهن و غیر طبیعی نیست. همان گونه که یونان در سال 2004 قهرمان جام ملت‌های اروپا شد، یا کرواسی که در جام جهانی 98 فرانسه سوم شد، همین طور تیم‌های ترکیه و کره جنوبی که در سال 2002 مقام سوم و چهارم جهان را به دست آوردند. در همان جام جهانی 2002 کره و ژاپن، تیم‌های ژاپن و سنگال هم شگفتی آفرین شدند. یا در همین جام ملت‌های اروپای اخیر، تیم ایسلند، عملکردی عالی از خود نشان داد.

به هر حال، همانگونه که به صورت اجمالی اشاره شد، در تاریخ جام جهانی یا تورنمنت‌های معتبری از این دست، کم نبوده‌اند تیم‌های جویای نامی که توانسته‌اند همچون آذرخش بدرخشند و جهانی را از درخشش خویش، انگشت به دهان گذاشتند. به سیاهه فوق می‌توان کامرون در جام جهانی 90 ایتالیا که تا یک چهارم نهایی بالا آمد و کاستاریکا که به عنوان تیم دوم از گروه خود صعود کرد، بلغارستان در 94 آمریکا که خود را به جمع چهار تیم برتر رساند، یا تیم‌های نیجریه و عربستان در همان تورنمنت که به ترتیب در گروه‌های خود اول و دوم شدند و به یک هشتم نهایی راه یافتند و همچنین اکوادور در 2006 آلمان که به همراه تیم ملی کشور میزبان، راهی مرحله بعد شد.

با این اوصاف، تیمی به انسجام ایران که به عنوان دومین تیم راهی جام جهانی شد و در این راه فقط دو گل دریافت کرد، با برخورداری از هدایت مربی کارکشته‌ای مانند کیروش که کلاسش، کلاس جهانی است، می‌توان به شگفتی سازی ایران، امیدوار بود. این امیدواری بیش از هر فرد دیگری در صحبت‌های خود کیروش بروز و ظهور پیدا کرد که همگروهی ایران با پرتغال و اسپانیا و مراکش را اتفاقی بی نظیر خواند که بازیکنان ایران این فرصت را می‌یابند که نشان دهند از چه روی تیمی خاص هستند و قدرتمندترین تیم آسیایی به شمار می‌آیند.

بازیکنان تیم ملی نیز، بر خلاف خیل بسیاری از هواداران، در صفحه‌های اجتماعی خویش بسیار پرغرور و با صلابت ظاهر شده و با روحیه‌ای بالا از رقم زدن شگفتی در روسیه توسط ایران گفته‌اند. این روحیه جسورانه و اعتماد به نفس بالای بازیکنان تیم ملی، که به واسطه هدایت مربی سطح بالایی مانند کارلوس کیروش حاصل شده است، این نوید را می‌دهد که جام جهانی آینده نقطه عطفی برای فوتبال ایران باشد و گروهی که در سایت‌های معتبر جهانی به گروه مرگ معروف شده است، آب حیاتی بر پیکر رنجورش باشد.

انتهای پیام