یک طیف دانشگاه تهرانی ها: انتخابات ریاست مهندسی شده

یکی از طیف های درونی دانشگاه تهران نزدیک به دانشکده های علوم انسانی در نامه ای به وزیر علوم با اشاره اتفاقاتی در روند انتخاب شورای انتخاب کننده ی رییس این دانشگاه، آن را مهندسی خواندند.

متن کامل این نامه که در اختیار انصاف نیوز قرار گرفته در پی می آید:

باسمه تعالی

جناب آقای دکتر رضا فرجی دانا

وزیر محترم علوم، تحقیقات و فناوری

سلام علیکم

   احتراماً به استحضار می  رساند ما جمعی از دانشجویان دانشگاه تهران که تقریبا از تمامی دانشکده  های دانشگاه تهران و از مقاطع لیسانس تا دکتری دور هم جمع شده  ایم، با توجه به اطلاع از ریز جریانات و حوادث اتفاق افتاده در دانشگاه طی سنوات گذشته و به خصوص در این مدت چندماهه که دانشگاه به خاطر تغییر مدیریت دچار فضایی غبارآلود شده است، به جمع  بندی رسیده  ایم و برخی مسائل مهم چند وقت اخیر را خدمتتان عرض می  نمائیم.

اطلاعاتی پیرامون تلاش گروه  های خاص و منتسب به برخی نهادها در چند سال گذشته برای مدیریت و مهندسی ساز و کار اتخاذ شده توسط جنابعالی برای انتخاب رییس دانشگاه در دست هست که تماماً دیده  ها و عینیات هست و نه حتی شنیده  های موثق.

در این راستا باید عرض کنیم که در دانشکده  های علوم انسانی و کشاورزی و بعضی از دانشکده  های دیگر تازه تأسیس، نماینده منتخب دانشکده  ها، یا رییس دانشکده بوده و یا گزینه مورد نظر رییس دانشکده. لازم به ذکر است در نامه  هایی که رییس دانشکده به گروهها ابلاغ کرده است، برای رأی به نماینده مد نظر دستور داده شده تا اسم رأی دهنده به همراه امضا مرقوم شود و اساساً نامه برگ رأی به اسم هر شخص می  باشد و بیننا و بین الله، این چه نوع دموکراسی است که در دانشگاه اتفاق افتاده است؟ رأی به علاوه اسم رأی دهنده!

همچنین به جای نظر کارشناسی که عقلاً باید در انتخاب نماینده دانشکده مدنظر قرار گیرد تهدید به رد پرونده ارتقاء توسط نماینده هیئت ممیزه و رییس دانشکده منصوب رییس قبلی دانشگاه باعث شده در اکثر این دانشکده  ها، یا رییس دانشکده و یا نماینده هیئت ممیزه و یا فرد مورد حمایت آنها بالاجبار رأی بیاورد. طبیعی است که این فضای رعب و وحشت نتیجه  ای جز انتخاب نمایندگان قلابی و تحمیلی و کاسبکار ندارد. 

جناب آقای دکتر فرجی دانا، این چه نوع دموکراسی است؟

به عینه دیدیم که استادی به دیگری گفت در شورا به فلانی رای بده تا پرونده  ات را راه بیندازم.

در دانشکده الهیات بدون اطلاع قبلی، در عرض بیست دقیقه، اساتید به دستور رییس دانشکده در اتاق شورا جمع شده و مجبور به رأی  دهی شده  اند، بدون اینکه اساتید فرصت بررسی داشته باشند که حداقل چه کسی کاندیدا برای حضور در این شورا است.

در دانشکده ادبیات شخص معلوم  الحالی که متأسفانه هنوز از طرف وزارت علوم دولت قبل به صورت غیرقانونی و رأساً نماینده هیئت ممیزه است، صحنه گردان این ماجرا شد و دو کاندیدای محبوب خود و البته دست  نشانده را با تهدید اساتید دیگر به عنوان نماینده معرفی کرد و خود این شخص هم برای اطمینان نفر چندم دانشکده شده است. بنابر شواهد در دانشکده  های دیگر نیز دست به چنین اقدامی زده است. این شخص که در دانشگاه به شخصیتی کاسب کار مشهور است و دست راست رئیس قبلی دانشگاه بوده و در اخراج و بازنشسته کردن اساتید به زور به عنوان شخص اول و کلیدی مطرح بوده و هست، هم اکنون با ساماندهی نیروهای خود منتظر معامله بر سر گزینه نهایی ریاست دانشگاه است و در لحظه آخر به نفع هرتیپ شخصیتی، اعم از اصولگرا، اصلاح  طلب و یا مستقل فعالیت خواهد کرد و سهم خود را از مدیریت آینده طلب می  کند. چنانکه در سال 84 با همکاری افرادی در دانشکده حقوق زمینه برکناری جنابعالی و انتصاب مرحوم عمید را رقم زد. لازم به ذکر است نامبرده به تمام کاندیداها چه از دانشکده فنی و چه علوم انسانی و دیگر دانشکده  ها قول همکاری و حمایت می  دهد و معلوم نیست چه اهدافی را پیگیری می  کند و این چنین فضای عقلانیت و انتخاب صحیح را به ابتذال می  کشاند.

آیا درست کردن شرایطی اینچنین در دانشگاه که باعث فعالیت افراد غیر آکادمیک و نظرساز و صحنه گردان و به گناه آلوده شدن برخی از اساتید به دروغ و افترا و خیانت در امانت و عدم وفای به ساحت علم و عالم و افراد شایسته شده، شرعاً مجاز است؟

با توجه به اینکه معمولاً مسئولین التزام عملی به پیگیری نظر دانشجویان نداشته  اند و از طرفی در دانشگاه تهران بدون تدوین هیچ آیین  نامه مدون و کارشناسی شده  ای، فرآیند انتخاب رئیس دانشگاه به صورت ناگهانی از روش انتصابی به دموکراسی تغییر داده شده است، این مشکلات بوجود آمده چیز دور از ذهنی نیست و متأسفانه مأوا و مرجعی برای رسیدگی به شکایات و تخلفات صورت گرفته پیش-بینی نشده است. بدین منظور، چند خواسته را عاجزانه از جنابعالی به عنوان استاد خودمان و نه مقام وزارت مطرح می  نمائیم:

1- برای حفظ حرمت اساتیدی که شدیداً از مهندسی آراء آنها برای تشکیل شورای مشورتی ناراحت هستند، در صورت صلاحدید دستور فرمائید فرآیند مذکور تا زمان تدوین آئین نامه  ای شفاف که امکان دخالت و اعمال نظر مسئولان منصوب رییس سابق دانشگاه در تشکیل شورای منتخبان اعضاء هیأت علمی را سلب کند، متوقف شود و تدوین آئین  نامه مذکور نیز توسط افرادی که نفع شخصی نداشته و خود جزء کاندیداهای ریاست نیستند صورت پذیرد.

2- در صورتی که امکان اعمال پیشنهاد مذکور در بند 1 وجود ندارد و با عنایت به توضیحات مندرج در این نامه، پیشنهاد می  شود به جای رأی  گیری بر سر گزینه  های اعلام شده از طرف اعضای خاص آن شورا، صرفاً به تبیین ملاک و شاخص پرداخته شود و همه افرادی که در این ملاک  ها قرار می-گیرند را به جنابعالی معرفی کنند، چه یک نفر و چه ده نفر. بدیهی است در کل دانشگاه، چه از میان طیف اصلاح  طلب و چه اصولگرا و هر طیف دیگری، مجموعاً بیش از هشت تا ده گزینه بیرون نخواهد آمد. بدین ترتیب تمامی طیف  ها از اینکه گزینه خود را مطرح کرده  اند راضی خواهند بود و دیگر گروکشی و یارکشی و دروغ و تهمت پدید نخواهد آمد. سپس این تعداد را بدون رأی  گیری به منظور جلوگیری از مصائب فوق الذکر به جنابعالی برای گزینش نهایی معرفی کنند.

3- از جنابعالی تقاضا داریم تا یکی از مشاوران و افراد مورد اعتماد خود و یا هر استاد دیگری که حضرتعالی بر سلامت نفس و تقوای وی اطمینان دارید را به عنوان ناظر بر این شورا معرفی کنید.

4- در پایان خدمتتان عرض می کنیم ما دانشجویان که عمدتاً تفکرات نزدیک به اصلاحات داریم، در این شرایط که شخص حضرتعالی تحت فشارهای مختلف از جانب برخی از اعضاء مجلس شورای اسلامی، شورای عالی انقلاب فرهنگی و … هستید، منافع جمعی را بر منافع شخصی ترجیح داده و حتی گزینه  ای غیر اصلاح طلب یا مستقل را که متعهد به فضای باز و احترام به نظرات اساتید و دانشجویان باشد، به منظور گشایش در امور دانشجویی و دانشگاه، نسبت به گزینه ای که روی آن، حساسیت هایی از سوی مراکز و نهادهای فوق الذکر وجود دارد ترجیح می دهیم. چرا که معتقدیم با این کار، هم وزارت علوم را از گزند آسیب ها حفظ کرده ایم و هم مجرای تنفسی در دانشگاه ایجاد کرده و هم هزینه  ها و حساسیت های بی مورد را کاهش داده ایم و عملاً رییس جدید با دستی بازتر در جهت اعتلای دانشگاه می تواند گام بردارد. به عبارت دیگر، گزینه حساسیت زا در این شرایط می تواند به معنای تداوم وضعیت گذشته باشد که به هیچ عنوان به صلاح دانشگاه و دانشگاهیان نخواهد بود.

پیشاپیش از حسن ظن و ترتیب اثر احتمالی به این کاستی های بحران  آفرین کمال تشکر را داریم.

                                                                                                 

از طرف جمعی از دانشجویان دانشگاه تهران (اردیبهشت 1393)

            

انتهای پیام