از شهرام گیت تا 170000000000000

علی نظری، نماینده مجلس ششم در یادداشتی برای انصاف نیوز نوشت:

من با پنجاه سال سن و سی سال سابقه ی مطبوعاتی قادر به خواندن عدد بالا نبودم، عددی که رقم چک سازمان تامین اجتماعی در وجه بابک زنجانی را نشان می دهد.

چک مزبور با این رقم شگفت انگیز را معاون اول روحانی افشا کرد تا بار دیگر گوشه ای از روابط  مسولین دولت احمدی نژاد با بابک زنجانی برملا شود.

آیا وقت آن نرسیده است که دستگاههای حسابرسی – نظارتی کشور توضیحی از رییس جمهور سابق (سر سلسله ی پاک ترین دولت بعد از انقلاب!) بخواهند که بر اساس کدام  معاهده ی تجاری و انجام کدامین معامله، هفده هزار میلیارد تومان، پول میلیون ها بیمه شده ی تامین اجتماعی در اختیار بابک زنجانی قرار داده شده است؟

در محاسبه ای سرانگشتی می توان دریافت که این رقم معادل 6 ماه یارانه ی مردم یا معادل بودجه ی عمرانی سال 1392 است.

تصور کنید، اگر یکصد هزارم این مبلغ در زمان خاتمی توسط کارمندان دولت حیف و میل شده بود، تاکنون هزاران بیانیه علیه اصلاح طلبان صادر شده بود و بارها کفن پوشان عزیز به صورت خودجوش در تعرض مقامات دولتی به بیت المال مرثیه سرایی کرده بودند.

از سوی دیگر رسانه های افراطی هم با گوشزد کردن روایت تکان دهنده ماجرای برخورد تاریخی مولای متقیان و برادرش عقیل به عنوان نماد حافظین بیت المال مسلمین فریاد می زدند، که ایها الناس بیایید تا دسترنج ملت مظلوم را از دولتمردان بازستانیم. اما از آنجا که این تاراج بیت المال در دولت اصول گرای دهم صورت گرفته است، با زیرکی از کنار آن می گذرند تا آتش خشم ملت علیه اصول گرایان دولت سابق مشتعل نشود.

در گذشته هنگامی که ماجرای شهرام جزایری رسانه ای شد، جریان ضداصلاحات به علت اینکه در لیست کمک های جزایری به مقامات کشور نام چند نماینده ی اصلاح طلب مطرح بود، تا مدت ها «شهرام گیت» را بسان چماقی بر سر اصلاح طلبان کوبیدند، در حالی که شهرام جزایری محصول لابی های اصولگرایان مجلس ششم در کمیسیون اقتصادی بود.

در قضیه ی شهرام جزایری فردی از سرمایه ی شخصی به جمعی کمک های مالی اراِیه کرده بود ولی بابک زنجانی و حامیانش پول نفت را غارت کردند. اینجاست که ضرب المثل یک بام و دو هوا مصداق پیدا می کند.

با پیروزی روحانی در انتخابات ریاست جمهوری پرده از ماجرای چپاول بیت المال و فساد گسترده در دوره ی دولت دهم برداشته شد، دولت و روزنامه های اصلاح طلب که به افشای  گوشه ای از مفاسد 8 ساله ی دوره ی احمدی نژاد پرداختند، به سیاه نمایی متهم شدند! در حالی که به قول آیت الله هاشمی رفسنجانی هنوز مطلبی در باره ی تخلفات اقتصادی دولت دهم گفته نشده است!

آزادی معاون اول دولت سابق با قید وثیقه و همچنین اتهام برخی از دولتمردان گذشته در پرونده های مفاسد اقتصادی که در محاکم قضایی مفتوح است، حکایت از دستبرد گسترده در دوره یدولت گذشته به بیت المال مسلمین داشته است. با این وجود تاکنون رییس جمهور سابق به هیچ مرجع قضایی پاسخگو نبوده است و هیچ یک از اصول گرایان متنفذ در قوای سه گانه احمدی نژاد را بازخواست نکرده اند! با وجود آن همه مفاسد گسترده، برخی از کانون های افراطیون در پی دعوت مجدد از رییس دولت دهم برای حضور در انتخابات آتی هستند!

شایان توجه است، برخی از نزدیکان احمدی نژاد اخیرا به نیابت از افکار عمومی وی را برنده ی بلا منازع انتخابات ریاست جمهوری 96 دانسته اند! انگار نه انگار که در دوران 8 ساله ی دولت های نهم و دهم اقتصاد کشور در پرتگاه قرار گرفت! هزاران میلیارد تومان پول بی زبان ملت توسط بابک زنجانی ها به یغما رفت، ولی انگار هیچ کس تمایل ندارد فایل های  چپاولگری نورچشمی های دولت سابق را بگشاید و به رخ «معجزه هزاره ی سوم» بکشد.

هر چند شاید عده ای بر این تصور هستند که مردم ایران از حافظه ی تاریخی برخوردارند و مفاسد – اختلاس های مدیران تحت امر احمدی نژاد هنوز در حال رسیدگی است، را از یاد برده اند؟ پرونده های مفتوح مقامات دولت دهم در دادگاه ها جایی برای حافظه ی تاریخی تند و کند ندارد.

با آن حجم انبوه پرونده های رنگارنگ اختلاس، هنوز حسابرسی عادلانه ای از مقامت دولت سابق صورت نگرفته است تا افکار عمومی به اجرای قاطعانه ی عدالت در برخورد با غارتگران بیت المال امیدوار باشند.

اگر احمدی نژاد یک بار برای ادای توضیحات به مراجع قضایی احضار می شد و راجع به چگونگی پیدایش بابک زنجانی توضیحاتی می داد، التیام یا مرحمی بر آلام افکار عمومی بود.

سرپوش گذاشتن روی خلاف ها، قانون شکنی های دولت احمدی نژاد، به نوعی هموار کردن مسیر برای غارتگران بیت المال در آینده است.

در صورت عدم برخورد قاطع مقامات قضایی با مفسدان اقتصادی این قماش از غارتگران بیت المال جری تر می شوند که راه های گریز از مجازات و پاسخگویی برای دانه درشت ها و مجرمان اقتصادی در این سیستم امکان پذیر است.

البته باید به بیش از 73 میلیون نفری که در مرحله ی جدید ثبت نام یارانه ها، از نام نویسی برای دریافت یارنه ها انصراف ندادند، خرده گرفت. هر چند که دولت روحانی به انصراف گسترده ی مردمی در ثبت نام اخیر امید داشت، اما خروجی این اقدام بر خلاف تصور دولت بود. اما با اتفاقات ناخوشایند وقوع مفاسد اقتصادی در دولت قبلی چگونه انتظار داریم، مردم از ثبت نام دریافت یارانه استنکاف کنند؟!

مردمی که هنوز از عوارض سوء غارت بیت المال توسط عوامل مافیایی در دوره ی دولت سابق در رنج و عذاب هستند، بر چه اساسی اقناع شوند که از حق مسلم خویش صرف نظر کنند؟ وقتی کسی نمی تواند به احمدی نژاد و یارانش، بگوید بالای چشمشان ابروست، با کدام توجیه بخواهیم که مردم از یارانه ی ماهیانه ی خویش چشم پوشی کنند؟

[* آقای احمدی نژاد شهریورماه سال 91 در پاسخ به این درخواست مجری شبکه یک تلویزیون که از او خواست تا یکی از حرف های دوره سکوت را بگوید، تاکید کرد: “به خدا این دولت پاک ترین دولت تاریخ کشور است پاک ترین است”.]

انتهای پیام