سیاست رابین هودی

«حیدر ولی زاده» دانشجوی دکتری علوم سیاسی در یادداشتی ارسالی به انصاف نیوز با عنوان «سیاست رابین هودی» نوشت:

همه‌ی ما داستان رابین هود را از کودکی تا بزرگسالی در قالب‌های مختلفی از جمله داستان، انیمیشن، کارتون و فیلم دیده و شنیده‌ایم، رابین هود شخصیتی است که “نماد حق طلبی” محسوب می‌شود ولی از آنجا که این قهرمان نمی‌تواند کاری را در جامعه پیش ببرد و سیاست مشخص و درست‌تری را در پیش بگیرد، سیاست دزدی از “دارها” و تقسیم آن بین “ندارها” را انتخاب می‌کند، رابین هود در سیاست خود، اقشار مرفه و ثروتمند را نشانه می‌گیرد و با شیوه راهزنی ثروت و دارایی آن‌ها را به چنگ خود در می‌آورد و سپس اموال آن‌ها را بین مردم فقیر و نیازمند تقسیم می‌کند.

سیاست رابین هود برای یک نفر، برای یک گروه بی قدرت و یا کم قدرت با صرف نظر کردن از مقوله دزدی، می‌تواند قابل توجیه باشد و آن قدر هم قابل توجیه بوده است که رابین هود در این سطح نماد “حق طلبی ” شده است، شاید بتوان گفت که قابل توجیه از این جهت است که رابین هود برای تقسیم عدالت جز یک تیر و کمان چیز دیگری را ندارد و از آن تیر و کمان در جهت اهداف خود (عدالت و برابری) بهترین بهره را می‌برد.

اما اگر ما همین سیاست رابین هودی را بخواهیم در سطح کلان و به وسیله یک دولت گسترش دهیم قطعاً به مشکل بزرگی بر خواهیم خورد، چرا که یک دولت، در حقیقت متولی یک ملت است و از اقشار زیر خط فقر تا طبقه متوسط و طبقه مرفه تحت نظارت و حمایت وی هستند و یک دولت نمی‌تواند با سیاست رابین هودی رفتار کند و با کاستن از طبقه بالا به طبقه پایین بیفزاید، سیاستی که شهروندان را به دو دسته فقیر و غنی تقسیم می‌کند که شهروندان فقیر باید همیشه منتظر دستیابی به اموال شهروندان غنی از طریق سیاست رابین هودی باشند و در یک کلمه از صدقه سر آن‌ها به نان و نوایی برسند!

در این ایام، دولت “تدبیر و امید” در مورد چند مقوله از جمله عوارض خروج از کشور و پرداخت یارانه‌ها (با همت مجلس!) سیاست جالبی را در پیش گرفته است محمود واعظی رییس‌دفتر رییس‌جمهور در این مورد می‌گوید: «درآمد حاصل از افزایش عوارض خروج از کشور و کاهش بودجه یارانه نقدی، صرف مواردی چون بیمه سلامت و کمک به اقشار ضعیف جامعه می‌شود» و «اگر بخواهیم عدالت را اجرا کنیم نیازمند این هستیم که منابع جدید پیدا کنیم یا منابع موجود را افزایش دهیم و از این منابع به مستمری بگیران کمیته امداد و سازمان بهزیستی بیشتر کمک کنیم و با این کار فقر مطلق را از بین ببریم.» افزایش قیمت بنزین در آینده و سایر موارد هم در این راستا قابل توجه است که با کمی تأمل در می‌یابیم که این سیاست همان سیاست رابین هودی است ولی در سطح کلان! یعنی دولت و مجلس در سطح کلان برای تأمین منابع نیازمندان همان سیاست رابین هود را با یک تیر و کمان در پیش می‌گیرند! از دارها بگیر و به ندارها بده!

تجربه ملی و جهانی نشان داده است که برای حل فقر و بسیاری از مسائل اقتصادی دیگر، متولیان نباید به دنبال طرح‌های کوتاه مدت مثل سیاست رابین هودی آن هم در این سطح باشند باید برای حل این مصائب که مختص به یک دولت خاصی هم نیست طرح‌های بلندمدت اندیشیده شود تا برای همیشه این مصائب حل شود، متاسفانه این نوع رفتار دولت نشان دهنده این است که دولت در تأمین منابع به مشکل اساسی برخورد کرده است و دولت هیچ نوع تدبیری برای حل میان مدت و یا حتی بلند مدت معضلات اقتصادی ندارد، سیاست رابین هودی شاید بتواند به عنوان یک مخدر و مسکن در کوتاه مدت عمل کند ولی نمی‌تواند جلوی مصائب و مسائل بزرگتر اقتصادی را بگیرد و چه بسا که در همین سطح کلان این نوع سیاست مشکلات را چندین برابر کند و بدبینی و بی اعتمادی را به دولت “تدبیر و امید” بیشتر کند.

انتهای پیام