نافرمانی خبری آمدنیوز

«علی صارمیان»، روزنامه‌نگار، در یادداشتی تلگرامی درباره‌ی نسبت فعالیت و تیراژ رسانه‌هایی چون آمد نیوز و فعالیت رسانه‌های داخلی، نوشت:

بعضی دوستان می‌گویند با شخصیت انقلابی خانواده‌ات نمی خورد که این‌همه عریان بگویی. می‌گویم من تفاوتی نکرده‌ام، اما پشت میکروسکوپ وقتی مرضی راتشخیص می‌دهم نمیتوانم مشاهداتم را دروغ بیان کنم. چون این حکم دفترچه خاطرات را دارد. روزنگاری که بدانم چه بر ایران گذشت. این تنها آزادی من محصور در مشکلات است. بگذریم.

اول از «آمد نیوز» بگویم. آمد نیوز تلاش بچه‌های ماجراجو با همکاری امنیتی‌های ناراضی است که جهت تسویه حساب گروهی باهم اسناد یکدیگر را رو می‌کنند. از نظر رسانه وقتی یک رسانه به تیراژ بالا دست می‌یابد؛ دنبال علت بالا رفتن تیراژ می‌گردد. تیراژ آمد نیوز قطعا تیزبینی و هوش بالا نیست. اسنادی است که بدون همکاری افرادی داخل نظام به دست هیچکس نخواهد رسید. لذا اعتبار آمد نیوز در نگه داشتن تعلیق دراماتیک رسانه است. در فاصله‌ی افشای این سند و آن سند، سردرگم است و تحلیل های غلط می‌کند. کار آمد نیوز شبیه آن بزرگواری است که روزی چهل زلزله راپیش بینی می‌کند و یکی از این زلزله‌ها بگیرد ،کافی است. سی و نه تای بقیه‌ی پیش‌بینی‌هایش قابل صرفنطر کردن است. لذا تحلیل ضعیف و بی‌بهای آمد نیوز بر مبنای زمین بازی است. در یک فلات مستعد زلزله، زمین لرزه امری طبیعی است. در ایران فاقد گفتگوی ملی و رسانه‌های سفارشی و بفرموده، آمد نیوز می‌تواند خرافه‌ها را جای جامعه‌شناسی کند . من نه حسودم نه بخیل؛ اصلا رسانه‌ای نیز جز همین دفتر یادداشت ندارم؛ اما بزرگنمایی‌های ابلهانه‌ی آمد نیوز محصول عدم تیراژ رسانه‌ی داخلی است. فرض شنوندگان اخبار صداوسیما متاسفانه با پیش‌فرض دروغ است همراه است. چرا این اتفاق افتاده و مردم فقط برنامه‌های فان و تفریحی را از صداوسیما می‌بینند و آمد نیوز فسقلی، مرجع سنجش و راستی‌آزمایی اخبار صداوسیما شده بماند. اما علت در توان آمد نیوز نیست. در پروتکل‌های خبر و تحلیل داخلی است که فقط دنبال رضایت مسوولان نظام است نه مردم. لذا اینجا خطر عجیبی رخ می‌دهد؛ نافرمانی خبری.

اینکه آمد نیوز معضل نظام رسانه‌ای می‌شود، همه‌اش نیست. بسیاری به خاطر آمد نیوز در ایران شاغل شده‌اند. آنتی آمد نیوزها شغل‌های با درآمدی ایجادکرده است. آمد نیوز برای گران ماندن رسانه‌ی رایگانش باید هرروز خبری درست کند و با تیراژ میلیونی چه بهتر که خبری بسازد (فراخوان راهپیمایی می‌دهد). درداخل با بزرگ شدن خطرات آمد نیوزها، بخش ضد آمد نیوزها از بودجه می‌نالد و آنها نیز به نان و نوای بهتری می‌رسند. صاحبان رسانه‌ی ملی نیز برای ادامه‌ی شغلشان همان بی تیراژی و اثبات وفاداری به مسوولان را در دستور کار قرار می‌گیرند.

این چرخه‌ی گیج کننده و پراشتباهی است که هزینه‌های عجیب و ضرایب خنده‌آوری ایجاد می‌کند. تلویزیون دنبال برنامه‌سازی علیه فتنه 88 است و نمی‌داند که هر نیرویی ضد نیروی خودش را هم تولید می‌کند.

«علم الهدی» گلایه می‌کند که قرار نبود یک گوشمالی از «روحانی» به شعار فتنه‌گران تبدیل شود. مورد خیلی زیاد است. اشتباهات بیشتر هم خواهد شد. مثلا اعتراض‌ها را بخوانید؛ درقم که مرکز انقلاب اسلامی است شعار پهلوی می‌دهند که اساس کارش نابودی هیستریک قم است. این اختلال روانی جریان خبری در ایران است. آمد نیوز این ماهی را نشان می‌دهد. جریان مخالفش درایران دنبال جبران حیثیتی این ماهیگیری می‌دود و نهایتا «رضا پهلوی» بیانیه می‌دهد که بابا قم هم منو می‌خواد. بسیار مضحک است.

آن‌قدر که یک اهل رسانه گریه‌اش می‌گیرد که نبرد گلادیاتورها و شاخ‌ها، نهایتا به درگیری‌های واقعی منجر می‌شود. در نظر یک خبره‌ی رسانه، باور تولید می‌شود نه کشف شود.

انتهای پیام