جنجالی که حرکت سیاسی دو فوتبالیست به وجود آورد

بازوبندهای سیاه دو فوتبالیست تیم راسینگ سانتادر به خاطر اعدام شدن افرادی که مخالف رژیم بودند جنجال به وجود آورد.

به گزارش ایسنا، پاییز ۱۹۷۵ آخرین روزهای زندگی فرانکو بود (ژنرال اسپانیایی در بیستم نوامبر درگذشت) و تنش‌های زیادی میان اسپانیایی که عجله زیادی برای ایجاد یک حکومت ملی داشت و رژیمی که می خواست قدرتش را حفظ کند وجود داشت. در این شرایط پس از یک پروسه سخت که چند ماه طول کشید و با واکنش‌های جهانی همراه شد در ۲۷ سپتامبر رژیم دستور به اعدام پنج نفر داد. آن‌ها به خاطر تروریسم و آسیب رساندن به نیروهای امنیتی به چنین حکمی محکوم شده بودند. این پنج نفر خوسه اومبرتو فرانسیسکو بائنا، رامون گارسیا سانس و خوسه لوییس سانچس براوو، مبارزان FRAP (گروه ضد فاشیست که توسط حزب کومونیست اسپانیا ایجاد شده بود) و آنخل اوتائگی و خوان پاردس مانوت اعضای گروه ETA (گروه آزادی طلبان باسک) نام داشتند. این حکم واکنش‌های شدید بین‌المللی را در پی داشت و فرانکو با درخواست‌های سازمان‌ها و حکومت زیادی برای عفو این افراد روبه‌رو شد. با این حال به آن‌ها اهمیتی نداد. از طرفی واتیکان به رگبار بستن پنج فرد ذکر شده را محکوم کرد.

پس از اعدام، دو اتفاق در فوتبال اسپانیا رخ داد که با اعتراض‌های بین‌المللی همراه شد. بازیکنان اتلتیک بیلبائو با وجود تهدید به جریمه و محرومیت در گرانادا با بازوبند مشکی وارد زمین شدند اما آن‌ها اعلام کردند به خاطر گرامیداشت مدیر و بازیکن پیشین باشگاه یعنی لوییس آلبرت بازوبند مشکی بسته‌اند (یک سال از درگذشت او می‌گذشت). رفتار بازیکنان اتلتیک به عنوان یک حرکت عادی قلمداد شد. باشگاه یک جایگاه خاص در سرزمین باسک داشت و افراد زیادی از این منطقه در حکومت حضور پررنگی داشتند. دو نفر از افرادی که اعدام شده بودند به گروه ETA ربط داشتند. از طرفی توضیحات باشگاه اتلتیک را کسی باور نکرد اما آن را پذیرفتند.

اتفاقی که در دیدار راسینگ سانتاندر و الچه افتاد قابل توجه‌تر بود. دو بازیکن تیم میزبان یعنی آیتور آگیره و سرخیو با بازوبند مشکی وارد زمین شدند. در شهر سانتادر که اغلب جزء جناح راست بودند این اتفاق یک شوک محسوب می‌شد و سپس آن را بی‌حرمتی عنوان کردند. پس از سپری شدن دقایقی از بازی تماشاگران درباره آن بازوبندها با همدیگر صحبت کردند. آگیره که اهل باسک بود همیشه در تظاهرات شورشی حضور داشت. او در خانواده‌ای ناسیونالیست متولد شده بود و پدرش توانست نامش را آیتور بگذارد و کشیش را تهدید کرد اگر نامش را قبول نکنند او را غسل تعمید نخواهد داد. او با وجود مخالفت‌های نیروی امنیتی اصرار داشت لباس کایکو (کت سنتی باسکی) بپوشد. از طرفی سرخیو اهل والنسیا بود و پیش از این اتفاق مردم او را “مرد با وجدان” می‌شناختند. هر بار که آگیره و سرخیو پا به توپ می‌شدند تماشاگران آن‌ها را هو می‌کردند. پلیس در بین دو نیمه وارد رختکن شد و به آن‌ها دستور داد بازوبندهای‌شان را در آورند و نیمه دوم بدون آن‌ها بازی کنند. سپس شهردار سانتاندر هر یک از بازیکنان را به پرداخت ۱۰۰ هزار پسو محکوم کرد.

انتهای پیام