دست گل چند ده میلیاردی نماد فرهنگی دولت قبل
به گزارش انصاف نیوز، خرداد نوشت:
“آقای واعظی نمونه کامل فرهنگی دولت نهم ودهم هستند.” چند ماه پیش معاون اول رئیس جمهوری وقت تنها چند روز مانده به تحویل دولت این سخنان را در رثای دبیر کل نهاد کتابخانه های عمومی کشور یعنی “منصور واعظی” بیان داشته و این شخص را به عنوان نماد تمام عیار مدیریت فرهنگی دولت های نهم و دهم معرفی می کند.
مدیری که قرابت فکری و نظری اش به اسفندیار رحیم مشایی زبانزد خاص و عام بوده و از وی به عنوان یکی از سمپات های اسفندیار دولت مهرورز نام برده می شود. فارغ از اینکه این مدیر تمام فرهنگی در روزهای پایانی عمر دولت تلاش دو چندانی نمود که با استخدام چهره های نزدیک به مشایی پایگاه و جایگاهی ماندگار برای این طیف دست و پا کند و پیش از خداحافظی خدمات خود را به نحو احسن به پایان برساند. خبرهای تازه ای پیرامون وی به دست خبرنگار خرداد رسیده که نشان از عمق صلابت فرهنگی و مدیریت بهینه ایشان می دهد که در ادامه اشاره کوتاهی به آن خواهیم داشت.
در زمان مدیریت آقای منصور واعظی حدود 40 میلیارد تومان از محل بودجه این سازمان به خرید کتاب اختصاص داده می شد. فارغ از رقم بسیار هنگفت مورد نظر از آنجا که در کشور ما مقوله کتاب و کتابخوانی همواره مظلوم واقع شده و باید برای ارتقای فرهنگ عمومی کشور بیش از اینها نیز برای امور فرهنگی هزینه کرد شاید بتوان از کنار این مبلغ گذشت و آنرا موجه دانست اما نکته جالب آنست که ایشان این 40 میلیارد را صرف خرید چه کتاب هایی می کرده و چگونه به اندوخته کتابخانه های کشور و بار فرهنگی و ذخایر علمی آن می افزوده است؟!
یک مقام آگاه پیرامون سرنوشت خرید کتاب های این مقام فرهنگی در دولت نهم و دهم می گوید: بودجه اختصاص یافته صرف خرید از چند مجموعه خاص شده که 9 میلیارد آن تنها برای خرید کتاب های یک کارگردان جنجالی و پرحاشیه طرفدار دولت های نهم و دهم هزینه شده است. نکته ای که باید از شنیدن آن انگشت حیرت به دهان گزید.
کارگردانی که به ساختن فیلم های به ظاهر طنز و البته پرفروش در سینمای ایران شهره است و البته سابقه تندروی های وی بر هیچ کس پوشیده نیست. حال باید پرسید آیا با حضور هزاران چهره علمی و نخبه کشور که کتاب ها و دست نوشته هایشان در گوشه و کنار خاک می خورد و با عدم حمایت مالی اینهمه اندوخته گرانسنگ معنوی و نظری و راهبردی امکان بروز و ظهور نمی یابند، آیا شایسته و رواست که وی مورد حمایت اینچنینی قرار گرفته و هزاران نسخه کتاب وی با صرف بودجه 9 میلیاردی از بیت المال خریده شود ؟ آیا معنای مدیریت فرهنگی اعطای چنین امتیازات بی حساب و کتابی است و آیا می توان هیچ توجیه عقلانی و شرعی برای چنین اقداماتی یافت؟
فاجعه البته به همینجا ختم نمی شود گویا برخی کتاب هایی که از سوی این نماد فرهنگی دولت های نهم و دهم خریداری شده پس از ارسال به استانها به علت تکراری بودن و… عودت داده شده و نهایتا به انبار هایی در اطراف تهران منتقل می شود و پس از مدتی به علت موش خوردگی این کتاب ها که با هزینه های چند میلیاردی خریداری شده آتش زده می شود.
براستی باید پرسید آیا می توان ظلمی آشکارتر از این را به ساحت فرهنگی کشور و دست اندرکاران آن روا داشت؟ چه تعداد دانشجوی دکتری یا چهره های نخبه علمی و یا فرهنگی و هنری با آثار فاخر پشت درهای انتشاراتی ها منتظر ایستاده اند و به علت عدم سرمایه گذاری امکان چاپ آثار خود را ندارند؟
آیا اینگونه اقدامات دلزدگی و خمودی را در میان فعالان فرهنگی کشورمان به عنوان سرمایه های بی بدیل و غیر قابل تکرار فراهم نخواهد آورد؟
این گرامی و همکاران و مدیران عالی اش چه پاسخی در برابر هدر رفت چند ده میلیارد از بودجه کشور داشته و چه توجیهی برای آن دارند؟
البته مرور عملکردهای دولت های نهم و دهم نشان از عمق بی فرهنگی و بی برنامگی در عرصه مدیریت فرهنگی می دهد که آثار و تبعات اقدامات این طیف طی هشت سال بر هیچ اهل فن و خردی پوشیده نیست و اگر پای درد و دل هر آشنا به مسائل فرهنگی بنشینید از این دست گلایه ها بسیار دارند.
البته با دسته گل این مدیر فرهنگی که معاون اول دولت وقت وی را به عنوان نماد فرهنگی دولت های نهم و دهم معرفی می کند، می توان به عمق رویکردهای محیر العقول فرهنگی این دولتین مهرورز پی برد و تو خود حدیث مفصل بخوان از این مجمل.
انتهای پیام
