نقش رهبری در برجام چه بود؟

انصاف نیوز، علی اصغر شفیعیان: احتمالا در جریان هستید که وزارت خارجه اظهارات «یاسر جبرائیلی» اصولگرا در برنامه‌ی ثریا در صداوسیما به مناسبت دومین سالگرد توافق هسته‌ای یا همان برجام را «ادعایی مضحک» خوانده است. او که ادعا کرده بود:

«متن برجام دقیقا همان چیزی است که ۱۴ ماه قبل از امضاء شدن توسط یک موسسه‌ی آمریکایی نوشته شده بوده و آمریکایی‌ها فقط دیکته گفته‌اند».

او در واکنش به اطلاعیه‌ی وزارت خارجه هم، گفته:

«جناب ظریف جواب دهد آمریکایی‌ها، چه امیدی به حضور طیف سیاسی شما در قدرت داشتند که در شورای روابط خارجی آمریکا تهدید کردید اگر توافق نشود، مردم به افراد دیگری رأی خواهند داد؟»

دیروز این بگو مگوها را در گروهی تلگرامی دیدم که خود آقای جبرائیلی هم تشریف داشت. نوشتم:

«البته طیف جدید، یعنی ترامپ، از روی کار آمدن جریان تندرویی مثل خودشان در ایران حمایت می‌کنند، یعنی احمدی‌نژاد و جریان طرفدار آن دولت که بهانه‌ی تحریم‌های ظالمانه را کیلویی آماده می‌کرد!»

یک اصولگرایی پاسخ داد: «اروپا و آمریکا هر روز داره از برجام با لودر رد میشن بعد حرف حق زده میشه بیانیه میدن!»

نوشتم: «این ادعاها را می‌توانید به اطلاع رهبری برسانید، لحظه‌ای بعد از مخالفت ایشان، برجام نیست و نابود می‌شود. به عبارتی، برجام لحظه‌ای بی موافقت ایشان قابل ادامه نیست. لابد ساختار سیاست خارجی را می‌دانید».

یکی دیگر پاسخ داد: «موقع عقد برجام منتظر نظر رهبری نشدید و مخالفان را به هر چماقی نواختید. کاسبان تحریم و …. بزدلان و … لابد معنای شروط رهبری را می‌دانید».

در پاسخ به او نوشتم: «اگر دو روز در ایران زندگی کنید درک خواهید کرد که توافق هسته‌ای هم به لحاظ قانونی باید با امضای رهبری باشد – یعنی مصوبه‌ی شورای عالی امنیت ملی بی امضای رهبری مصوبه نخواهد بود – و چه به لحاظ سیاست گذاری، اصل مذاکرات هم بی نظر رهبری عملی نمی‌شد. #شوخی_ممنوع!»

دو یادآوری، اولی مذاکرات محرمانه

حتما می‌دانید که سال 90 و 91 نمایندگان جمهوری اسلامی ایران و آمریکا در مسقط و آلماتی مذاکره‌هایی محرمانه داشتند که بنا بر گفته‌ی وزیر خارجه‌ی وقت دولت احمدی نژاد، یکی از تاکیدات و شروط رهبری برای آن مذاکرات این بوده است که «مذاکره برای مذاکره نباشد، مثل مورد 1+5 که سالها مذاکره کردیم و بعد بخواهند سوءاستفاده کنند». آقای صالحی درباره‌ی علت این تاکید می‌گوید:

«نفوذ آمریکا در 1+5 سنگین بود اگر آمریکا نه می‌گفت می‌توانست گفتگوها را مختل کند. لذا در این گفت و گوها قرار شد آمریکایی‌ها مسوولیت توجیه سایر اعضای 1+5 را بعد از رسیدن به مفاهمه و درک مشترک با ما عهده‌دار شوند.ما با آمریکا مذاکره می‌کردیم سپس آمریکا با 1+5 گفت‌وگو می‌کرد و موضوع را جا می‌انداخت … ما با آمریکا تفاهم کردیم که با شما مذاکره می‌کنیم  و نمی‌خواهیم دو بار مذاکره کنیم. بدین ترتیب گروه 1+5 را از طریق مذاکره محرمانه با آمریکا دور زدیم. … مذاکره با آمریکا مهم بود چون سه کشور اروپایی به آمریکا نگاه می‌کردند حتی چین و روسیه نیز منتظر موضع‌گیری آمریکا بودند. مشکل فروش سامانه‌ی 300 در دوره احمدی‌نژاد به دلیل همین نگاه روسیه به آمریکا بود».

وزیر خارجه‌ی احمدی نژاد درباره‌ی علت ادامه پیدا نکردن مذاکرات پس از مذاکرات سال 91 می‌گوید:

«چند وقتی پس از بازگشت به ما گفته شد که دیگر مذاکره نکنید؛ مذاکره با آمریکا پس از روشن شدن نتایج انتخابات ریاست جمهوری در کشور».

به خوبی مشخص است که پیش از اینکه آقای روحانی در تبلیغات انتخاباتی سال 92 بگوید که بهتر است با آمریکا که کدخدای اروپایی‌هاست تکلیف توافق مشخص شود، کدخدا دانستن آمریکایی‌ها برای ایرانی‌ها مسجل بود اما خب تندروها در رفتاری تبلیغاتی آن را علیه دولت روحانی به کار گرفتند.

قدم زدن 45 دقیقه‌ای

این یادآوری هم بد نیست. سال 93، پس از قدم زدن 15 دقیقه‌ای ظریف و کری، وزرای وقت ایران و آمریکا در جریان مذاکرات هسته‌ای که توسط تندروهای ایران و آمرکایی جنجالی شد، انصاف نیوز گزارشی درباره‌ی قدم زدن 45 دقیقه‌ای سعید جلیلی، مسوول پرونده‌ی هسته‌ای دولت احمدی نژاد با برنز، نماینده‌ی آمریکا در حاشیه‌ی نشست ژنو در سال 1388 منتشر کرد؛ گزارشی که بازتاب بسیاری در رسانه‌ها داشت اما رجانیوز، سایت حامیان دولت احمدی نژاد، آن را تکذیب کرد و نوشت: «اولا ادعای پیاده روی 45 دقیقه ای برنز و جلیلی از اساس کذب است و ثانیا هیچ دیدار دو نفره‍‌ای در میان نبوده است».

به این تکذیب در آن زمان پاسخی ندادیم، هر چند فردای همان روز، نویسنده‌ای که در سال 88 «روایتی محرمانه از نشست ژنو» را در سایت اصولگرای «جهان نیوز» منتشر کرده بود، مجبور به تایید آن شد، با جرییات و دقیق.

به ما که رسید …

این آقایان اصولگرا که حامی دو آتشه‌ی احمدی نژاد و دولتش بودند، به جای این که پاسخگوی هشت سال رفتارها و اظهارات تحریک کننده‌ی خود باشند، با پررویی و قدرنشناسی به توافقی حمله می‌کنند که حاصل هدایت نرمشی قهرمانانه از سوی رهبری، تبحر دیپلماتیک دولت روحانی و خواست مردم بود.

آیا تندروها یادشان رفته وقتی را که آقای جلیلی و دولت احمدی‌نژاد مسوول پرونده بودند و به اعتراف صریح آقای ولایتی – مشاور بین الملل رهبری -، آقای جلیلی در طول مسوولیت ۶ ساله‌اش حتی یک قدم نتوانست پرونده را به پیش ببرد؟ البته که در همان زمان گر و گر تحریم‌های ظالمانه دریافت می‌کردند ولی آن را کاغذ پاره می‌خواندند و بی تاثیر. همین معجزه‌ی هزاره‌ی سوم اصولگرایان تندرو بود که فرمایش می‌کرد 2000 قطعنامه بدهید و اینقدر بدهید تا قطعنامه‌دانتان پاره شود. خب آنها دادند.

چه شده؟ به ما که رسید تحریم با تاثیر شد؟ انزوای باقی مانده از زمان شما هم تقصیر ماست؟ ترامپ دیوانه را هم ما بر سر کار آوردیم؟!

در روزهای قطعی شدن برجام بارها تاکید می‌کردم که لطفا هر کسی موضع خود را واضح بگوید که برجام را از چشم چه کسی می‌بیند؟ از چشم هر کسی که می‌بیند، خوبی‌ها و بدی‌ها را یکجا ببیند. ما آن را حاصل همکاری و همراهی رهبری، دولت و ملت می‌دیدیم و می‌بینیم، اما تندروها با زرنگی می‌خواهند بگویند که اگر ضعفی داشته گردن دولت روحانی است ولی اگر نقطه‌ی قوتی داشته کار دولت نبوده است!

کشور و ملت سالهاست در حال پس دادن هزینه‌ی حماقت‌های این جماعت است. جماعتی که حاضرند هر دروغی و اراجیفی را به هم ببافند و حتی مثل همین چند روز اخیر کشور را به هم بریزند تا دولتی را ساقط کنند. البته آمریکای ترامپ هم همین را می‌خواهد تا زمینه برای ظهور یک دیوانه‌ی دیگر فراهم شود و سلاح بیشتری بفروشد؛ بلکه دلار و اقتصاد آمریکایی‌ها رونق بیشتری بگیرد.

از قدم‌زنی علنی ظریف، تا گپ و قدم یواشکی جلیلی

انتهای پیام