«امام هفته»

«محمدباقر کریمی»، عضو هیات علمی دانشگاه، در یادداشتی ارسالی به انصاف نیوز با اشاره به رفتار و عملکرد امام جمعه‌ی تبریز، حجت‌الاسلام والمسلمین «محمدعلی آل‌هاشم»، درباره‌ی عملکرد امامان جمعه و تفاوتشان با امامان هفته که همه‌ی هفته را با مردم و روزمرگی‌ها و مشکلاتشان هستند  نوشت:

برای امام جمعه بودن باید امام هفته بود. ناامنی‌های اول انقلاب باعث شد، مسوولان جمهوری اسلامی که با آرمان‌ها و شعارهای مردمی شروع کرده بودند، در مراودات و تعاملات خود مجبور به مراعات موازین حفاظتی و امنیتی شوند. بعدها که دیگر آن فضا رخت بر بسته بود و شرایط عادی شده بود، اما آن ملاحظات و یا تشریفات حفاظتی باقی ماند. خیلی‌های دیگر هم که بعدها مسوولیت گرفتند، برای ایجاد پرستیژ و هیبت و اثر گذاری بیشتر بر روی عموم، از این رویه‌ی مرسوم بهره می‌بردند. غافل از اینکه برای ایجاد کاریزمای شخصیتی نه لازم است فرد حتماً در برج عاج بنشیند، نه دورتر و بالاتر از مردم بنشیند و نه با مردم با تشبث و با کلمات ثقیل حرف بزند! کاریزماتیک‌ترین رهبر تاریخ، مردی بود که با اصحاب صفه بر زمین می‌نشست و در مسجد با یاران خود در حلقه‌ای بدون صدر و ذیل، چنان ساده و گمنام می‌نشست که اگر غریبه‌ای وارد می‌شد به راحتی قادر به تشخیص این نمی‌شد که رسول الله کدام یک از این افراد است.

اخیراً برخلاف سنت‌های مرسوم شده از گذشته، امام جمعه‌ی جدید تبریز، رویه‌ی متفاوتی در پیش گرفته است. ایشان مسوولیت خود را فقط محدود به تریبون یک طرفه‌ی روز جمعه نکرده است. ایشان به خوبی می‌دانند که حتی برای امامتی مقبول در نماز جمعه هم که شده، باید همه‌ی هفته را با مردم بود؛ با روزمرگی‌هایشان، مشکلات، دغدغه‌ها و حتی در مناسبت‌هایشان. باید با مردم بود، عین آنها. هیچ کس بزرگتر از پیامبر (ص) و علی (ع) نیست که امام روزمرگی‌های جامعه‌ی خود هم بودند.

حضور ایشان در روز دانشجو در دانشگاه، بدون تکلف و آدابی خاص و نیز سخن گفتن به زبان جامعه‌ی هدف در دانشگاه، تردد با تاکسی و اتوبوس خط واحد، حضور در بازار و حتی تابوشکنی بزرگ و حضور در ورزشگاه و همدلی با مردمی که احساسشان جریحه‌دار شده بود، نه یک الگوی غربی که بازگشت به سیره‌ی نبی اکرم (ص) هست و حتی بوی امام موسی صدر را می‌دهد. بدون توجه و قضاوت در مورد باطن، ظاهر این رفتار هم بسیار نیک، زیبا و ارزشمند است. از مردم و با مردم بودن، تواضع داشتن، از نزدیک شاهد میدانی مشکلات، دغدغه‌ها، غم و شادی‌های مردم بودن، نه تنها باعث افزایش اعتماد و همبستگی مردم و مسوولین می‌شود، بلکه به طور خاص باعث می‌شود که ایشان در جایگاه حقوقی نماینده‌ی ولی فقیه نیز بر سیاست گذاری‌ها، برنامه‌ها و عملکردها از جهت میزان مطابقت با حل مشکلات واقعی مردم، نظارت بهتری داشته باشند.

انتهای پیام