تغییر رییس دانشگاه دامغان، بی توجه به نظر دانشگاهیان؟

در نامه ی ارسالی به انصاف نیوز با امضای جمعی از دانشگاهیان دانشگاه دامغان، آمده است:

بالاخره بعد از گذشت بیش از 6 ماه از اعزام هیأت معتمد وزیر علوم به دانشگاه دامغان و بررسی مشکلات دانشگاه و خواست دانشگاهیان، وزیر محترم علوم بدون توجه به نظر این هیأت معتمد و خواست دانشگاهیان این دانشگاه، آقای دکتر بصیری که سمت رییس دفتری رییس برکنار شده دانشگاه دامغان را دارا بودند، به سمت سرپرستی دانشگاه دامغان منصوب کرد.

این در حالی است که گزینه های پیشنهادی هیأت اعزامی وزارت علوم آقایان دکتر پورموسوی و دکتر هاشمی بودند که هر دو از حمایت قاطع دانشگاهیان برخوردار بوده و هستند. طومارهای حمایتی اعضای هیأت علمی و دانشجویان از آقایان دکتر پورموسوی و دکتر هاشمی شاهدی بر این مدعاست. اما وزارت علوم بدون توجه به خواست دانشگاهیان دامغان و حتی بدون احترام گذاشتن به نظر هیأت اعزامی خود با کمال تعجب فردی را به سرپرستی این دانشگاه گمارده که از نزدیکان به رییس قبلی بوده و در بین دانشگاهیان از مقبولیت چندانی برخوردار نیست. دانشگاهیان دامغان چنین تغییری را نه تغییر بلکه تمدید حضور رییس قبلی می دانند.

از مسؤولان محترم وزارت علوم دولت تدبیر و امید انتظار می رفت در این مورد با صداقت و شفافیت عمل می کردند و لااقل به نظرات کارشناسی شده هیأت اعزامی خود توجه می کردند نه آنکه با اقدامی غیر منتظره خواست قاطبه ی دانشگاهیان این دانشگاه نادیده گرفته شده و فردی به سرپرستی این دانشگاه گمارده شود که به زعم برخی، در معضلات و مشکلات دانشگاه سهیم بوده است.

از وزارت علوم انتظار می رود به معنای واقعی به خواست دانشگاهیان در انتخاب رؤسای دانشگاه ها احترام بگذارد نه آنکه فقط به حسب ظاهر مدعی این مهم باشد. اینکه وزارت علوم خواست دانشگاهیان و حتی هیأت مورد اعتماد خود را قبول ندارد و صرفاً به خواست نهاد های دیگر و یا افراد صاحب نفوذ در وزارت علوم اقدام به انتصاب سرپرست جدید برای دانشگاه دامغان کرده، برای دانشگاهیان این دانشگاه قبل هضم نیست.

این سؤال ذهن دانشگاهیان دامغان را به خود مشغول ساخته که اگر وزارت علوم نظرات هیأت های معتمد خود را قبول ندارد چرا این هیأت ها را به دانشگاه ها اعزام کرده و دانشگاهیان را بدون جهت به تغییر امیدوار کرده است. چنین اقداماتی از سوی وزارت علوم و زیر مجموعه های دولت تدبیر و امید سؤال برانگیز بوده و یأس و سرخوردگی جامعه ی دانشگاهی را به همراه خواهد داشت. والسلام. جمعی از دانشگاهیان دانشگاه دامغان 11/3/93

انتهای پیام