مختاباد: در شهرستانها با ترس و لرز کنسرت اجرا می‌کنیم
رییس کمیته ی هنر شورای شهر تهران به انتقاد از شرایط حاکم بر موسیقی کشور پرداخت و نبود سالن مناسب اجرای موسیقی در کشور، معضلات فراوانی که برای اجرای کنسرت‌ها در شهرستانها وجود دارد، نبود آهنگساز خوب، شبیه شدن صدای خوانندگان به یکدیگر و برداشت‌های سطحی از موسیقی را از معضلات جدی موسیقی اصیل ایرانی که یک میراث بشری به شمار می‌رود خواند.
به گزارش انصاف نیوز به نقل از کمیته هنر شورای شهر تهران، سید عبدالحسین مختاباد در برنامه ی ساعت 25 شبکه تهران به بیان تاریخچه ساخته شدن و اجرای تمنای وصال و شبانگاهان که مورد استقبال گسترده مردم قرار گرفت پرداخت و گفت: آلبوم شباهنگان را برای مرحوم امام(ره) ساختیم و ملودی اصلی آن برگرفته از ملودی سینه زنی قدیمی مران یکدم ساربان اشتر/ ناقه زینب رفته اندر گل بود که دو سه آهنگ دیگر هم به آن اضافه کردم، روزی به منزل استاد ساعد باقری رفتم و این ملودی را برای ایشان خواندن و از ایشان خواستم یک شعر روی آن بگذارند که شعر شبانگاهان را گفتند و سال 73 بود که این آلبوم آماده شد و به امام تقدیم شد، یکسال قبل از آن امام قطعه شبانگاهان آماده شده بود و خدا رحمت کند مرحوم حاج احمدآقای خمینی را که خیلی به شبانگاهان علاقه داشتند و بارها این آهنگ را گوش می دادند، وقتی کل این اثر آماده شد متاسفانه ایشان فوت کرد ما در چاپخانه بودیم و داشتیم لیبل را چک می کردیم که خبر فوت حاج احمدآقا رسیدیم.
این خواننده و آهنگساز موسیقی اصیل ایرانی در ادامه در پاسخ به مجری برنامه از او پرسید چرا کنسرت‌های خارج از کشور او نسبت به کنسرت‌های داخلی‌اش بیشتر است، اظهار داشت: من یک دهه در ایران نبودم و این خودش فرصتی بود که بیشتر در آنجا برگزار کنم، اما یک اتفاقی که در ایران افتاده و آن این است که اکثر قریب به اتفاق کنسرت‌ها در تهران برگزار می شود و در شهرستانها معمولا مدیران برنامه‌ها با ترس و لرز برنامه‌ریزی می نند چون ممکن است شب قبل از اجرا ناگهان کنسرت کنسل شود.
وی تصریح کرد: امیدواریم این داستان‌ها روزی حل شود و موسیقی و مخصوصا موسیقی اصیل و هنری ایران بتواند در شهرهای کوچک و روستاها برود چرا که استعدادهای زیادی در آنجا وجود دارد، وقتی ما برای کنسرت خارج از کشور برنامه‌ریزی می‌کنیم همه چیز مشخص است که در چند کشور یا شهراجرا می‌کنیم، بدون هیچ مشکلی یک تور برگزار می‌کنیم اما در اینجا متاسفانه نمی‌توانیم آن اعتماد را داشته باشیم، حتی در تهران هم نمی‌توانیم ده شب یا بیست شب کنسرت بدهیم و معمولا سالی یکبار یا دوبار بیشتر نمی‌توانیم برنامه بگذاریم.
مختاباد در عین حال خبر از این داد که بعد از ماه رمضان سه شب در تهران کنسرت برگزار می‌کند و بعد از آن کنسرت‌هایی را در چند شهر آمریکای شمالی و اروپا برگزار می‌کند.
ربیس دانشکده هنر و معماری دانشگاه آزاد تهران مرکز همچنین درباره اپرای آرش کمانگیر که از چند سال پیش وعده اجرای آن را داده بود، گفت: من هیچ عجله‌ای برای تمام شدن این کار نداشتم، از اواخر تحصیلاتم این ایده در ذهن من آمد که آن شعر معروف سیاوش کسرایی را به صورت اپراتیک بنویسم، البته فضاهای اپرایی این اثر الهام گرفته شده از تعزیه ایرانی است.
وی ادامه داد: این کار دو بخش دارد، یک بخش تئاتری است و بخش دیگر که موزیکال است که شامل دو تا سه خواننده اصلی، گروه کر و ارکستر بزرگ است، الان کار اصلی تمام شده است ولی کمی سختگیری‌های خودم و حساسیت‌هایی که روی این اثر داشتم کار را طولانی کرده بود و الان این کار تقریبا آماده اجرا است به شرط اینکه اسپانسری هم برای این اثر پیدا شود که این کار را اجرا کنیم و انشالله این اتفاقا تا یکسال دیگر می‌افتد.
مختاباد با بیان اینکه «یکی از مشکللاتی که ما در موسیقی در ایران داریم چه سنتی و چه پاپ، مسئله فقدان آهنگساز است»، گفت:« ما آهنگساز خوب نداریم و آهنگ‌ها انطور که باید، چنگی به دل نمی‌زند و احساس می‌کنیم جوان‌های که در موسیقی ایرانی یا پاپ فعال هستند خیلی مطالعه نکردند و به عمق نرفتند، خیلی زود به شهرت رسیدند و این برداشت‌هایی که از موسیقی می‌کنند خیلی سطحی است در حالی‌که باید سختگیری بیشتری به خودشان داشته باشند.»
این آهنگساز و خواننده موسیقی اصیل ایرانی تاکید کرد:« من یکی از معضلاتی که در حوزه موسیقی اصیل ایرانی در چهار پنج سال اخیر می‌بینیم این است که اولا خیلی صداها شبیه هم شده، دوم اینکه آواز آنها اساس و پایه ندارد و قوی و منسجم نیست و این خیلی به موسیقی ایرانی در آینده صدمه می‌زند. متاسفانه ما امروز آوازه خوان خوب نداریم، ردیف خوان خوب نداریم که هم صدای خوبی داشته باشد و هم ردیف را خوب بخواند.»
وی با اشاره به پیچیدگی‌ها فراوان موسیقی ایرانی، اظهار داشت:« موسیقی ایرانی بخشی از میراث بشری است که فقط متعلق به ایران دیگر نیست و ما موظف هستیم که جوان‌ها را تشویق کنیم که خصوصا آواز را جدی بگیرند و نگوئیم مردم حوصله ندارند آواز بشوند، اگر شما آواز درست بخوانی مردم خیلی هم حوصله دارند که آواز بشنوند، چناچه شما ده‌ها تصنیف می‌خوانی توجهی به آن نمی‌شود ولی ناگهان یک آواز خوب مورد توجه قرار می‌گیرد، چرا که آن آواز کارکرد و تلفیق شعر و موسیقی‌اش درست بوده حالا فرقی ندارد که آواز باشد یا تصنیف.»
مختاباد یادآور شد:« من خودم در شرایطی آواز یاد گرفتم که شرایط بسیار خوبی بوده، استاد شجریان تعریف می‌کرد که اصلا در زمان ایشان آواز یاد نمی دادند، ایشان می‌رفت پشت در می‌ایستاد که بشنوند طرف چه می‌خواند که یاد بگیرد، اما ما متعلق به نسلی هستیم که الگوهای زیادی داشتیم، و از اساتیدی چون شجریان، گلپایگانی، ایرج، مرحوم بنان، مرحوم قوامی، مرحوم تاج و … آموخته‌ایم اما ولی قبل از ما چنین الگوهایی هم نبود رادیو و ضبط و صوتی وجود نداشت، ببینید این میراث با چه رنج و مشقتی به ما منتقل شده است و این وظیفه ماست که برای این هنر وقت بگذاریم و رنج بکشیم.»
رئیس کمیته هنر شورای شهر تهران تاکید کرد:« مرحوم استاد جلیل شهناز به این زیبایی و تاثیرگذاری تار می‌زدند و این هنر و این مضراب‌ها به دست نیامده، ایشان خیلی رنج کشید، خیلی لذت‌های جوانی خودش را زیر پا له کرد که به این درک و مقام رسید بنابراین هنر شوخی نیست.»
این داور جشنواره موسیقی فجر همچنین درباره این جشنوار گفت:« نفس برگزاری این جشنواره خوب است و موجب رشد و تعالی موسیقی ما می‌شود اما باید جشنواره موسیقی فجر جشنواره جشنواره‌ها باشد، یعنی ما در طول سال چندین جشنواره داشته باشیم و بعد برگزیده‌های آن جشنواره‌ها به جشنواره فجر بیایند و امیدواریم دوستان عزیز ما در ارشاد بتوانند این برنامه‌ریزی را بکنند که جشنواره‌ها در چند سطح شهرستان و استان برگزار شود و انتهای آن به جشنواره موسیقی فجر منتهی شود.»
مختاباد در پایان به کمبودهای سخت افزاری هنرهای ملی اشاره و خاطر نشان کرد:« متاسفانهما اصلا سالن خوب موسیقی نداریم، در شورای شهر و شهرداری برنامه‌ریزی‌های لازم برای احداث یک سالن پنج هزار نفره موسیقی در تپه‌های عباس آباد صورت گرفته، نقشه‌های آن آماده است و بودجه‌های ان تخصیص داده شده وانشالله به زودی ساخته می‌شود، اما از تهران که بیرون می‌رویم دیگر هیچ وجود ندارد، رشد موسیقی، تئاتر و سینمای ملی ما منوط به سخت افزار است، موسیقی، سینما و تئاتر ما باید سالن خوب داشته باشند که الان فقدان آن یک بحران ملی برای هنر ما محسوب می‌شود و امیدوارم به این بحران یبشتر توجه شود.»
انتهای پیام
