چرا دیگر ظریف کم است؟
فعالیت دکتر جواد ظریف، وزیر امور خارجه در فیسبوک که تقریبا روزانه بود، در ماه های اخیر به شدت افت کرده و تقریبا به صفر رسیده است؛ اتفاقی که تقریبا همزمان با تغییر فرم اصلاح ریش او بود.
به گزارش خبرنگار انصاف نیوز، آقای ظریف از پیش از انتخابات در شبکه ی اجتماعی فیسبوک عضو بود و همین عضویت او در این سایت فیلتر شده در ایران، پس از انتخاب او به عنوان وزیر در مرداد ماه 92، حساسیت های بسیاری را برانگیخت.
از سویی کسانی که از فیلتر شدن فیسبوک حمایت می کنند از عضویت آقای ظریف به شدت انتقاد می کردند و از سوی دیگر حامیان دولت از عضویت او حمایت کردند.
در آستانه ی مذاکرات مهم خارجی، تعداد اعضای صفحه ی آقای ظریف با سرعت بی سابقه ای افزایش یافت، به طوری که در مدت هشت ماهه ی وزارت او، تعدادی دوستان فیسبوکی ظریف به بالغ بر 850 هزار نفر رسید. این آمار در میان ایرانیان بسیار بالاست و تنها با صفحات معدود هنرپیشه‌ها قابل مقایسه است.
در حالی که در ماه‌های اول به طور متوسط ماهیانه حدود 110 هزار لایک اضافه می‌شد، در 3 ماه اخیر در جمع 50 هزار نفر به این تعداد افزوده شده و این یعنی ماهیانه حدود 17 هزار نفر که کاهشی شدید را نشان می‌دهد.
عضویت ظریف در فیسبوک باعث شد که تعدادی دیگر از مسوولین نیز عضویت خود را در فیسبوک علنی تر کرده و اگر عضو نبودند، به فیسبوک بپیوندند.
اسحاق جهانگیری معاون اول رییس جمهور، بیژن زنگنه وزیر نفت، معصومه ابتکار معاون رییس جمهور، شهیندخت مولاوردی معاون رییس جمهور، علی جنتی وزیر ارشاد، حتی برخی استانداران مثل علی اوسط هاشمی استاندار سیستان و بلوچستان، از جمله ی مردان و زنان دولت هستند که در فیسبوک و برخی از آنها در توئیتر هم فعال هستند.
در ماه های ابتدایی، احتمال رفع فیلتر شبکه های اجتماعی فیلتر شده از جمله فیسبوک و توئیتر بالا رفت، به ویژه به خاطر اینکه تصور بر این بود که با تغییر ترکیب کمیته‌ی فیلترینگ می‌توان به خواسته‌ی حامیان روحانی پاسخ مثبت داد اما هنوز این اتفاق نیافتاده، هر چند وزیر ارشاد در پایان سال گذشته هم وعده داد که برای رفع فیلتر فیسبوک تلاش می‌کند.
دکتر ظریف اما که شناخته شده ترین عضو کابینه در فیسبوک است، در سه ماه ماه گذشته تنها دو – سه مطلب جدی نوشته است، البته تعدادی عکس منظره و طبیعت و چند شعر هم به مخاطبینش به اشتراک گذاشته است اما غیر از موضوع مرزبان‌ها، یادداشت، حرف یا گزارش قابل توجهی مانند گذشته ننوشته است.
فعالیت دکتر ظریف در فیسبوک در ماه‌های آغاز به کار دولت بسیار چشمگیر بود. گاهی روزی یک گزارش می نوشت که به گفته ی خودش معمولا صبح زود، وقت این کار را پیدا می کرد.
نوشته‌های اولیه‌ی او بسیار مهم بود، حتی وارد جزییاتی می‌شد و بازتاب بسیاری پیدا می‌کرد؛ نوشته‌هایی که نه فقط برای مخاطبان فیسبوکی، که برای رسانه‌های داخلی و خارجی هم مهم بود.
او حتی به نوشته‌های روزنامه‌ی کیهان و یا به اظهارات برخی نمایندگان هم در فیسبوک واکنش نشان می‌داد، یا پاسخ سوالات مخاطبان عادی خودش را هم گاهی می‌داد؛ اتفاقی که برای مردم جذاب بود.
همین باعث شده بود که وقتی سخنگوی وزارت خارجه منصوب شد خیلی‌ها او را بی فایده می‌دانستند چون آقای وزیر مستقیما با همه در ارتباط بود و نقش سخنگو را نیز بازی می‌کرد، سخنگویی که هر روز صبح به مخاطب داخلی و خارجی گزارش می‌داد.
کاهش فعالیت او اما می‌تواند به یکی یا چند دلیل زیر باشد:
یکم: فشار بر فعالیت دولتی‌ها در فیسبوکی که فیلتر است و دولت در 11 ماه فعالیت خود هنوز نتوانسته فیلتر را از روی آن بردارد. این گزینه شاید زیاد نتواند جدی باشد چون تعدادی از دولتی‌ها همچنان فعالند و می‌نویسند، هر چند که تاثیر ظریف در این باره بسیار بالاتر از مجموع سایر وزراست.
دوم: طرح مطالبات سیاسی مخاطبین ظریف در صفحه‌ی فیسبوک او که حالا بسیار دیده می‌شود، و از سویی مطالباتی را مطرح می‌کنند که پس از 11 ماه منتظر پاسخ به آن هستند و ظریف از ورود به آن امتناع می‌کند. به صورت مشخص در موجی فیسبوکی در کامنت‌ها موضوع رفع حصر از موسوی و کروبی مطرح شد و در ماه‌های اول ظریف سعی کرد با وعده‌هایی گنگ از آن رد شود.
سوم: طرح کردن جزییاتی درباره‌ی سیاستی خارجی در ماه‌های اول در فیسبوک آقای وزیر جذابیت فوق العاده‌ای داشت، به ویژه مذاکرات مهم در نیویورک و وین و … اما به تدریج تندروهای مجلس بر روی فعالیت‌های وزارت خارجه و شخص وزیر حساس شدند، این حساسیت به اختلاف‌های شدیدی کشیده شد.
نوشته‌های روزانه‌ی ظریف در فیسبوک می‌توانست ارتباط او با مردم را بسیار تقویت کند اما به همان نسبت هم او را در بورس اخبار قرار می‌داد و در میزان حساسیت بر روی او موثر بود. از سوی دیگر، شاید سرعت اتفاقات مثبت در سیاست خارجی مانند ماه‌های اول ادامه نیافت.
همین دو موضوع، می‌توانست برای کاهش فعالیت ظریف در فیسبوک دلیل قانع کننده‌ای باشد تا حساسیت‌ها بر روی او و سیاست خارجی را تا حدی بسیار زیادی کاهش دهد؛ آن هم در موقعیتی که مردم به پایان خوش مذاکرات امیدوارند.
انتهای پیام
