ادعای عدم محبوبیت روحانی از سوی احمدی نژادی ها

در تمامی ممالک راقیه و یا در نظام های مردم سالار متر و معیار برای سنجش محبوبیت و مقبولیت سیاسیون رجوع به صندوق رای است. مردم با آرای موافق و مخالف خود تعیین می کنند که چه طیف و نظری را می پسندند و از چه رویکردها و عملکردهایی گریزان بوده و مایل به تحمل آن نیستند.

در کشور ما البته مولفه های دیگری نیز برای سنجش محبوبیت سیاست مداران محل اعتنا و رجوع است. استقبال عام و توده وار در دیدارهای عمومی و رسمی محکی برای نمایش محبوبیت و اقبال و استقبال عمومی به سیاست مداران است. اینکه این کنش های پوپولیستی تا چه میزان می تواند محک و معیار درستی باشد و یا از اساس محلی از اعراب داشته و سنجشی قرین به صحت است، خود بحث مفصلی میطلبد که از حوصله این مقال فزون تر است و نقل این گزارش مجمل تنها به برخی واکنش ها پیرامون این موضوع اختصاص دارد، واکنش هایی که این روزها از سوی برخی حامیان محمود احمدی نژاد به منصه ظهور رسیده و ادعاهایی را در پی داشته است.

روسای جمهوری پیش از محمود احمدی نژاد به سفرهای استانی می رفتند اما این دیدارها یا در راستای افتتاح پروژه بود و یا در راستای دیدار با قشرهای مختلف مردم در قالب برنامه های مشخص و سازمان یافته اما محمود احمدی نژاد با آمدنش به پاستور سبک و سیاق خاصی را برای سفرهای استانی تدارک دید، او میل مفرطی به برون نمایی در عرصه عمومی داشت و این نکته ای نیست که دوست و دشمن بتوانند انکارش کنند.

محمود احمدی نژاد سیل مردمی که به دنبال خودور اش می دویدند را گزاره ای مهم برای اثبات محبوبیت و مقبولیت خود و به رخ کشیدن قدرت اش در ساخت قدرت اجتماعی می دید. در سال های آغازین هم این ترفند بسیار به کارش می آمد و او می توانست جمعیتی کثیر را به دنبال خودروی خود کشیده و بر روی این موضوع مانور دهد.

اگر در دنیا چنین مراسم ها و میتینگ های عمومی مختص به کمپین های انتخاباتی بوده و برای قدرت نمایی در برابر کاندیداهای رقیب و تهییج افکار عمومی به کار می آید و پس از انتخابات لزومی برای بسط و تعمیق این تحرکات دیده نمی شود، او این سنت را شکسته و در سفرهای رئیس جمهوری به اقصی نقاط کشور جمع کثیری را دور خود جمع می کرد.

تبلیغات بسیار و چند هفته ای در قالب نصب هزاران بنر و پوستر در سطح شهر، اعطای وام و کمک های بلاعوض به متقاضیان، دریافت نامه های مردمی و پاسخ دهی به مطالبات خرد و آنی و نیز مصوبات فله ای و کلید زنی طرح های عمرانی بی شمار برای جلب رضایت مردم استان از نمایه های بی برو بگرد تمامی سفرهای استانی احمدی نژاد بود.

حال در این شرایط بدیهی بود که جمع مستقبلین از کاروان رئیس جمهوری بخشنده روندی فزاینده به خود بگیرد، نکته ای که البته دوام چندانی نیافت و در سال های آخر و با بروز مشکلات عدیده اقتصادی در کشور دچار ریزش بی سابقه و غیر قابل کتمان شد. اکنون اما هواداران محمود احمدی نژاد به آن استقبال ها نازیده و چنین عنوان می کنند که رئیس جمهوری فعلی با این حجم از استقبال روبرو نشده و با این مقدمه نتیجه می گیرند که احمدی نژاد محبوب تر از روحانی بوده و عملکردهای وی وجوه مثبت بیشتری داشته است.

این ادعاها البته از چند منظر قابل رد و تشکیک است.

1- محمود احمدی نژاد با صرف هزینه های میلیاردی و بذل و بخشش و یا در قالب اعطای پروژه های غیر حساب شده و فله ای و البته تمهیدات تبلیغاتی فراوان در دور ابتدایی سفرهای استانی توانست جمعی از مردم طبقه فرودست را گرد خود آورد اما عدم تحقق وعده ها و وخامت اوضاع اقتصادی و نیز سفره ای که هر روز کوچک تر می شد کار را به جایی رساند که نماهای بسته تلویزیونی هم نتوانست جمعیت بسیار اندک استقبال کنندگان را دیگر گونه جلوه بدهد و این نکته بخوبی هویدا می کند که احمدی نژاد آیا محبوب بود یا حضور مردم برای دیگر چیزها بود.

2- حسن روحانی در سفر 22 خرداد خود به شهر مشهد به قلب اردوگاه رقبا ( دو تن از رقبای جدی روحانی اهل مشهد بوده و زادگاه شان آنجا بود) با استقبال بیش از 100 هزار نفری مردم و جوانان روبرو شد، مردمی که نه هدیه ای می گرفتند و نه قرار بود طرحی برای آنان افتتاح شود و نه بواسطه تبلیغات چند هفته ای و بنرهای آنچنانی به استقبال کاندیدای اعتدال رفته بودند. آنان با میل و رغبت خود به استقبال منش و رویکرد روحانی و حامیان انتخاباتی وی رفته و گرایش و نگرش خود را با این حضور به رخ کشیدند و خوبست هواداران احمدی نژاد نمونه ای ولو بسیار اندک تر از چنین استقبالی را برای اثبات ادعای خود نشر عمومی دهند. 

3- به اذعان تمامی خبرگزاری های رسمی در سفر اخیر روحانی به مشهد صف مستقبلین تا چند کیلومتر طول داشته است نکته ای که با عقل سلیم هم همخوانی دارد. اویی که پیش از ریاست جمهوری با آن جمعیت بزرگ مورد استقبال قرار گرفت اکنون که به بسیاری از وعده های انتخاباتی خود جامه عمل پوشیده و تورم و گرانی را مهار و آرامش را بر سپهرهای مختلف مستولی کرده با استقبال دو چندان روبرو شود و مشخص نیست چرا رسانه های نزدیک به احمدی نژاد مدعی می شوند که استقبال از روحانی کم بوده است! حتی اگر یک ششم از جمعیت سه میلیونی زوار و مجاورین به استقبال روحانی آمده باشند با چنین جمعیتی کل مسیر تردد روحانی پر از جمعیت شده و انتشار عکس های خاص و ادعاهای نامربوط نشان می دهد این سخنان از سر بغض و حسرت و ناخشنودی است.

4- فرض بگیریم که جمعیت مستقبلین از روحانی به میزان احمدی نژاد نبوده است و ادعاهای این طیف را بپذیرم اما بازهم با همه این اوصاف آنان دچار خلط مبحث شده و به بیراه رفته اند و نمی توانند مدعای محبوبیت بیشتر احمدی نژاد را داشته باشند. به اذعان تمامی شاهدان عینی و مستندات میدانی برای سفر روحانی هیچ تبلیغات آنچنانی و خاصه خرجی های ویژه از جیب ملت انجام نشده و حتی در صحن های متبرکه حرم رضوی هم بر خلاف دوران پیشین تبلیغ خاصی انجام نگرفته و در کل شهر مشهد پلاکاردها و بنرها آنچنان اندک و محدود بوده که اعتراض حامیان رئیس جمهوری را نیز در پی داشت. مضاف بر آن روحانی نه تراولی هدیه و نه وعده انجام امور شاقی را داده و هر آنکس که به استقبال وی آمده بدون چنین ملاحظات و از سر علاقه قلبی به وی و اعلام رضایت از عملکردهایش بوده است و این جمعیت حامی واقعی حتی اگر بپذیریم قلیل تر از نمونه قبلی مشابه باشند، واقعی تر و اصیل تر هستند و این وجه امتیاز روحانی است.

اگر محمود احمدی نژاد در انتخابات پر کاندیدای سال 84 چیزی بیش از 5 میلیون رای را از آن خود کرده و در رقابت دور دوم و در فضای دو قطبی بیش از 17 میلیون رای آورد. روحانی در مدلی مشابه در همان دور اول نزدیک به 19 میلیون رای را از آن خود کرد و چهار برابر نزدیک ترین رقیب رای آورد. البته این نکته را هم باید ملحوظ کرد که به گواه تمامی مراکز آمار داخلی و خارجی عملکردهای دولت تدبیر و امید برای برون رفت از معضلات فزآینده اقتصادی و بهبود وضعیت معیشتی مردم خیره کننده و غیر قابل کتمان است. حال چگونه محبوبیت این دو از منظر حامیان احمدی نژاد متفاوت است و کفه به سمت دکتر احمدی نژاد می چربد نکته ای است که آنان باید پاسخ بگویند و البته یادمان نرود که انتخابات مجلس پیش رو اگر با حضور تمامی جناح ها و طیف ها برگزار شود سنگ محک خوبی برای میزان محبوبیت طرفین خواهد بود و مردم در عمل نشان می دهند که چه نگرش و رویکردی را می پسندند و به آن اعتنا دارند.