آقای هرندی! با مُهر تاییدات رهبری چه می کنید!؟
به گزارش انصاف نیوز، علی ورسه ای در وبلاگ خود نوشت:
جناب آقای صفار هرندی که اکنون عضویت مجمع تشخیص مصلت نظام را در پرونده خود دارد، روز چهار شنبه ۱۲/ ۶/ ۹۳ در جمع دانشجویان خواهر شرکت کننده در دوره خط امام سیاسی مسئولین بسیج دانشجویی دانشگاه‌های کشور، ضمن اظهاراتی گفته است:
«در دولت هاشمی رفسنجانی به اسم سازندگی، عدالت قربانی شد و در پایان دوره وی فاصله طبقاتی بیشتر شد!»
البته جالب است که او در همین سخنرانی می‌گوید: «گفتمان اصیل انقلاب، آن گفتمانی است که (انسان) در وسط میدان، فقط خدا را ببیند. حتی مردم را برای خدا بخواهد!»
کسانی که از مواضع و تحلیل‌های مقام معظم رهبری آگاهی دارند و می‌دانند که معظم له در تاریخ ۹/ ۵/ ۱۳۷۶ در پایان دولت آیت الله هاشمی رفسنجانی، ضمن بیاناتی در جمع وزرای وی، از دولتش تمجید نموده و مُهر تأیید بر کارنامه‌اش زده‌اند و آن را «کارنامه واضح و بی‌ابهام» خوانده‌اند، این سؤال برایشان طرح می‌شود که آیا جناب هرندی خبر از مواضع رهبری ندارد یا ادعایش در ولایتمداری، زبانی و شعاری است؟!
اکنون در پاسخ ایشان، گزیده‌ای از بیانات مقام معظم رهبری را بدون هیچ توضیح و تحلیلی می‌آوریم تا خوانندگان خود قضاوت کنند که سخنان آقای هرندی تا چه حد با واقعیات و گفتمان اصیل انقلاب منطبق است:
«بسم اللَّه الرّحمان الرّحیم، این یک آزمایش جدیدی برای جمهوری اسلامی است که بحمداللَّه دولتی در پایان یک دوره طولانی ـ که متشکّل از دو دوره ریاست جمهوری است ـ می‌تواند کارنامه واضح و بی‌ابهامی را از کارکرد خود ارائه دهد؛ و با احساس رضایت وجدانی از آنچه که انجام داده، و رضایت از حسّ خدمتگزاری نسبت به مردم، صحنه خدمت را به مجموعه دیگری تحویل دهد.
امیدواریم که ان‌شاءاللَّه خداوند متعال، جناب آقای هاشمی و آقایان محترم ـ همکاران گرامی ایشان ـ را مشمول اجرهای وافر خودش قرار دهد! بنده هم وظیفه اخلاقی می‌دانم که احساس خودم را نسبت به جنابعالی ـ جناب آقای هاشمی ـ و همکارانتان عرض کنم.
این دوره هشت ساله، برای کشور، یک دوره بسیار پرکار و پر تلاش و پر عاید و حقیقتاً دوره بازسازی بود. بازسازی برای ما یک آرزو بود.
من فراموش نمی‌کنم، روزهای بعد از جنگ در آن جلسه‌ای که به دستور امام تشکیل شد، چند نفری برای طرح خطوط اصلی بازسازی کشور نشستیم؛ به نظر خودمان آرزوهای بزرگی را در آن نوشته‌ها آوردیم، بحث کردیم و تصور نمودیم، که ان‌شاءاللَّه در طول چندین سال انجام گیرد. آنچه در این هشت سال ریاست جمهوری شما اتفاق افتاده، از آنچه که آن روز ما آرزو داشتیم، بیشتر است و حقیقتاً کشور بازسازی شد.
کشوری که قبل از ویرانی‌های جنگ هم، حقیقتاً هیچ میراث زیربناییِ قابل توجّه و قابل قبولی از رژیم گذشته ـ که استقلال این ملت را نشان دهد ـ نداشت. بسیاری از آنچه را هم که بود و در طول سالهای متمادی به دست آمده بود، جنگ از دست ما گرفت. بعد از جنگ، ساختن و راه انداختن کشور، راه انداختن مردم و مشتعل کردن احساسِ کار و تلاش و ابتکار و نوسازی و بازسازی، همّتِ بلند و کار پرمرارتی را می‌طلبید، که این دولت، این وظیفه را بر عهده گرفت و با موفّقیت انجام داد.
من به شما به خاطر این زحمت هشت ساله، «خسته نباشید» عرض می‌کنم. همچنین به همه برادرانی که در دولت شما هستند و بودند ـ بعضی هم بودند و در خلال این مدّت رفته‌اند ـ «خسته نباشید» عرض می‌کنم. در همه زمینه‌ها خیلی زحمت کشیدید، خیلی کار کردید و حقیقتاً کشور را پیش آوردید.
من نمی‌خواهم بگویم که همه آرزوهای ما برآورده شده است. از قبیل مسائل مربوط به عدالت اجتماعی و مسائل مربوط به قشرهای گوناگون، کارهای زیادی وجود دارد که بایستی به مرور انجام گیرد و ان‌شاءاللَّه دولتهای بعدی آن‌ها را انجام خواهند داد؛ ولی آنچه که بر عهده این دولت بود و در طول هشت سال در زمینه بازسازی می‌توانست انجام بگیرد، بحمداللَّه به بهترین وجهی انجام گرفته است. خداوند ان‌شاءاللَّه به همه شما اجر دهد و از شما راضی باشد و به این تلاشی که کردید و به نتایج کارتان، برکت دهد، که بتواند زمینه خوبی برای کارهای بعدی باشد.
لازم می‌دانم ـ بخصوص ـ نظر خودم را درباره بخشی از علل موفّقیت این دولت ذکر کنم. هم این‌ها برای مردم نافع است، هم برای مسؤولینی که در طول زمان ـ در آینده ـ حضور خواهند داشت، بلاشک نافع است.
بخش قابل توجّهی از این، به خصوصیّات شخصِ آقای هاشمی برمی گردد؛ یعنی واقعاً برخی از خصوصیات در ایشان هست که تأثیر تام و تمامی در این موفّقیت‌ها داشته؛ از قبیل برخورداری ایشان از روحیه کار ـ پرکاری ـ روحیه ابتکار و نوآوری و ورود در میدانهای جدید و ناپیموده، همّت بلند در امر سازندگی و نترسیدن از طرحهای بزرگ و اقدام کردن شجاعانه در مورد کارهای بزرگ، شیوه مدیریّت باز که در ایشان وجود داشت و این به همکاران ایشان امکان می‌داد که ابتکار و تلاش خودشان را به کار بیندازند و از آن استفاده کنند…» (۹/ ۵/ ۱۳۷۶)»
انتهای پیام
