مدیرجوان شبکه 3! برنده باش

علیرضا کچوییان، استاد دانشگاه و پژوهشگر، در یادداشتی ارسالی به انصاف نیوز درباره‌ی مسابقه‌ی «برنده باش» که از شبکه‌ی سه سیما پخش می‌شود، نوشت:

شاید و باید بتوان این ادعا را داشت که یکی از معضلات جامعه‌ی امروزی ما غفلت از مفهوم عملی تذکر است. مقوله‌ای که برای گذر از شب راهه‌های پیش رو و پرهیز از خودبنیادی‌ها ضرورت دارد. لذا باید با رجوع به میراث ارزشمند نظری و عملی فرهنگ غنی ایرانی اسلامی‌مان به مثابه چراغ راه طی‌طریق کرد. در همین راستا و پیش از طرح دغدغه‌ی اصلی نوشتار پیش رو توجه شما رابه فقراتی از بیانات رهبر فقید انقلاب اسلامی مرحوم امام خمینی (ره) جلب می‌کنم: «این رسانه‌هایی که ما الان داریم،چه مطبوعات، مجلات، روزنامه، سینما، تئاتر و امثال ذلک، و چه رادیو و تلویزیون در اینها آنی که ازهمه‌ی این دستگاه‌ها بیشتر با انسان رابطه دارد تلویزیون است. ازدوجهت: یک جهت اینکه مطبوعات هرچقدر هم تیراژش بالا باشد اولا به اندازه‌ی سطح یک مملکت نیست و ثانیا همه‌ی افراد نمی‌توانند استفاده کنند اما آن‌چیزی که در همه‌ی کشور یعنی آن دهاتی که توی خانه خود نشسته درمرز وهیچ سوادی ندارد لکن چشم وگ وش دارد. این از تلویزیون استفاده می‌کند…رادیو و تلویزیون یک مملکت را اصلاح می‌کند ومی‌تواند به فساد بکشد .این را نه روزنامه می‌تواند و نه تبلیغلات لفظی بر روی منابر. برای اینکه شعاعشان محدوداست. تبلیغات تلویزیون می‌تواند مردم را یا تربیت کند یا منهدم کند.» (صحیفه امام.ج9.ص153)

روایت ما همانطور که از ذکر کلمات پیداست، روایت این روزهای صداوسیمای جمهوری اسلامی ایران است. روایت تربیت بر مبنای تخیل و طول امل، ترویج سرمایه‌داری و زندگی زرسالار، تعریف نیازهای کاذب و القائی و غفلت از حقایق و واقعیات زندگی مردم کوچه وبازارو…

یکی از مصادیق تعاریف مزبور برنامه‌ی «برنده باش» شبکه 3 سیما است. برنامه‌ای که طبق اهداف اعلانی مسوولین و متولیان امرش هدفی جز افزایش نرخ مطالعه، بالابردن آگاهی واطلاعات عمومی ندارد.

اما سوال اینجاست آیا برای دستیابی به مطلوب اجازه‌ی دست یازیدن به هروسیله‌ای هست؟ مرجع ایشان برای تشخیص نوع اطلاعات وافزایش ضریب آن چیست؟ درروزگاری که مردمانش با معضل و بیماری گرانباری اطلاعات ناشی از ارتباط با شبکه‌های مجازی و ارتباطی دست و پنجه نرم می‌کنند.

بعبارت اخری آیا هدف توجیه‌گر وسیله‌ها است؟ آمار و ارقام رسمی موجود طبق تحلیل‌ها ونظرسنجی‌ها در باب آموزش جامعه چه مقدار موید مدعای ایشان است؟ برنامه‌هایی که مسبوق به سابقه با شدت و ضعف خاص خود درطول این سال‌ها ساخته و پرداخته شده‌اند، هدر رفت این هزینه‌ها  گرچه ازسوی شخص یا اشخاص حقیقی تامین شده باشد، چه توجیهی داشته و با چه نیاتی صرف می‌شود؟

به‌عقیده‌ی راقم این سطور شباهت عجیبی بین اهداف یادشده با موضوع تحریم شراب که در قرآن کریم به آن اشاره شده است وجود دارد.از جمله آیات مربوطه که عقل مخاطب را درگیر مساله‌ی شراب می‌کند این است: «اثمهما اکبر من نفعهما»(بقره:219)

یعنی اگر نفعی هم بر استعمال شراب مترتب باشد ضرر وآسیب آن به مراتب بیشتر است و شرط عقل دفع ضرر احتمالی است چه برسد به وجود ضرر قطعیه.

ازسوی دیگر باتوجه به اینکه نیاز حقیقی مردم جامعه‌ی امروز ما که دغدغه‌ی تهیه‌ی پوشک فرزند خردسال وتامین مایحتاج اولیه‌ی خانواده و زندگی‌اش با تزاید و تصاعد قیمت‌ها و مشکلات معیشتی روزافزون شده، طرح شعار و ادعای افزایش اطلاعات عمومی که بیشتر شبیه به  فکاهیات است چه محلی از اعراب دارد؟

باتوجه به آنچه گفته شد با مخاطب قراردادن راس شبکه‌ی 3 سیما که مدیری جوان و منسوب به جریان انقلاب شناخته می‌شود، از ایشان توقعی بجاست که با اتخاذ موضعی ناشی از آسیب‌شناسی فرهنگ عمومی جامعه و اعتلای آن براساس فرمایشات مرحوم امام (ره) که ذکرنمونه‌ای از آن رفت، به مانند دفاع تمام قد ایام گذشته از برنامه‌سازان شبکه بدلایل طرح اتهامات مالی به میدان آمده و نسبت به رفع و دفع آسیب‌های موجود و احتمالی برنامه مسابقه «برنده باش» اقدام نموده و دستور لغو پخش آن را داده و عنوان برنده‌ی واقعی را از آن خود کند .چه بهت‌انگیز و تعجب آور که همفکران وهم‌گفتمان‌های ایشان هم در نقد و رد بالاخص برنامه‌ی مسابقه به ایراد سخن پرداختند اما دریغ از واکنشی واقدامی عملی.

آقای فروغی! عملکرد و ظرفیت‌های شما به مانند اسم مستندتان «خارج از دید» مردم و افکارعمومی نیست. آیا شما ازانیس الدوله‌ی دربار ناصری قجری ازحیث جرات و جسارت کمتر هستید؟

انتهای پیام