۷ مهر و تدبیری برای امید

سام سکوتی بداغ در یادداشت ارسالی به انصاف نیوز نوشت:

هفتم مهر ماه هر سال را به نام روز آتش نشانی و ایمنی نامگذاری کرده‌اند و در این روز از زحمتکشان این عرصه، تقدیر و تشکر می‌شود و تلاش‌هایشان که معمولا بی‌ادعا و بعضا در دل شب و تاریکی انجام می‌گیرد، به سمع و نظر مردم می‌رسد. مردانی که در همه ی صحنه‌ها در کنار مردم بوده‌اند و هیچ رویدادی نیست که مردان آتش و دود سهمی در آن نداشته باشند و نقشی به رنگ خون و حماسه ایفا نکرده باشند.

هفتم مهر ماه سال ۵۹ و در زمانی که هواپیماهای دشمن بعثی پالایشگاه‌ آبادان را بمباران کرده بودند و آتش نشانان در حال اطفاء حریق بودند که بمب افکن های دشمن بار دیگر به پالایشگاه حمله کرده و عده‌ای از قهرمانان ایثارگر در حال انجام وظیفه را به شهادت رساندند.

بیست سال پس از آن واقعه و در دولت خردورز رییس جمهور خاتمی در شورای عالی انقلاب فرهنگی مصوب شد که آن روز با نام آن قهرمانان پیوند بخورد و رشادت های آنان در آن روز، یادمان دلاوران آتش نشان حاضر در دفاع مقدس هشت ساله باشد.

هفتم مهر ماه باز هم از راه رسیده است و یادآور پذیرش خطر در آن روز پرخاطره‌ برای مردم کشورمان است که در ۷ مهر آن روز بزرگ را پاس می‌داریم و در کنار این بزرگداشت هدف دیگری هم مستتر است که آن  نهادینه کردن ایمنی به عنوان یک اصل مهم در زندگی و تبدیل آن به فرهنگ غالب در سایه ی آموزش و اطلاع‌رسانی منظم است. اما امروز و پس از گذشت  ۳۴ سال از آن روز، نامگذاری این روز رقیب جدی پیدا کرده است و شاید در ذهن بسیاری از مردم همچون نگارنده ی این سطور، نامگذاری روزی دیگر به حرمت یک آتشین مرد دیگر، خار خار ذهنشان را خارانده باشد و از جان گذشتنی که در کلام نمود چندانی ندارد، در عمل قهرمانانه ی امید عباسی تجلی بلندی یافت و ایثار را پس از ۳۴ سال که همکاران امید ملی کرده بودند، امید بین المللی کرد.

البته ناگفته نماند کاری که همکاران امید در مهر ماه سال ۵۹ انجام دادند، به دلیل شرایط جنگ و تحریم شدید، شیشه‌ای نبودن جهان خبر و عدم اطلاع رسانی سریع و اقتضای زمان بازتاب بین المللی پیدا نکرد.

شهید امید عباسی بیش از هر نامی با واژه ی فداکاری نسبت دارد و از اقربای نزدیک این قوم است، قومی که در راه انجام وظیفه تمام پله‌های مردانگی را بالا رفتند و در کنار وظیفه شناسی، مردم داری، خدمت به خلق را چنان تعریف موسعی کردند که کلمات و یا شاید دایره واژگان نگارنده بضاعت به زنجیر کشیدن آنها را ندارد. 

شورا شهر و شهرداری تهران وظیفه ی خود را نسبت به این شهید انجام داده است و خیابان محل سکونت شهید به نام ایشان مزین شده است و حال نوبت تدبیر دولتمردان دولت تدبیر و امید است تا شاید بتوانند روزی از روزهای سال را به نام رشادت این مرد امید آفرین نامگذاری کنند و نشان دهند که دولت تدبیر و امید به فکر امید آفرینان است و سعی در امید آفرینی بیشتر در جامعه دارد.

روحش شاد و یادش گرامی

انتهای پیام