کارمند گلوله خورده‌ی سه نان: اخراجم کردند
یکی از کارمندان شرکت سه‌نان چند ماه پیش وقتی برای وصول چک 38 میلیون تومانی کارخانه به بانک رفته بود در راه بازگشت مورد حمله‌ی چند سارق مسلح قرار گرفت و گلوله خورد. او که موفق شد پول شرکت را نجات دهد، بعد از گذشت چندماه در گفتوگو با خبرنگار انصاف نیوز گفت که این شرکت او را کنار گذاشته است و مسوولان گفته‌اند که دیگر امیدی به بازگشت او به کارخانه نیست. مسوولان شرکت سه‌نان با تکذیب این موضوع گفتند «ملکیان» هروقت بهبود پیدا کرد می‌تواند به شرکت بازگردد.
ملکیان با توضیح اینکه دو ماه بعد از گلوله خوردن و مصدومیت به او حقوق داده‌اند اما از ماه سوم حقوقش را قطع کرده‌اند و گفته‌اند دیگر نمی‌تواند در محل اصلی کارخانه در کرج کار کند و باید منتظر بماند تا دفتر جدید در تهران افتتاح شود اما حالا به او می‌گویند امیدی به کاردر این دفتر نداشته باشد. او به خبرنگار انصاف نیوز می‌گوید: «پولی را که نجات دادم به خودم دادند؛ ۱۸ میلیون تومان خرج درمان شد و بیست میلیون برای خودم ماند؛ چون تحت درمان بودم و نمی‌توانستم کار کنم گفتند تسویه حساب کن. حقوق فروردین و اردیبهشت را به من دادند و بعد از آن را ندادند، وقتی مطالبه کردم گفتند که فکر کن پولی که دادیم حقوق تو است، درحالیکه این پول بابت هزینه پزشکی و پاداش به من داده شد نه حقوق و مزایا. حقوق من ماهی سه میلیون تومان بود که ده ماه باقی مانده‌ی من 30 میلیون پول می‌شد به خاطر سنوات و مرخصی و غیره چهار میلیون طلبکار بودم که آن را هم ندادند.»
او می‌گوید به جای حقوق سه میلیون تومانی حالا بیست میلیون تومان پول دارد که با آن نمی‌تواند حتی یک ماشین بخرد و مسافرکشی کند چون پاهایش هنوز مصدوم است و اضافه می‌کند: «من مستأجرم، دو دانشجو دارم و حالا دیگر حقوقی هم ندارم. پنج قسط بانکم عقب افتاده است. اگر پاهایم سالم بودند مسافرکشی می‌کردم اما یکی از زانوهای من خم نمی‌شود و نمی‌توانم مسافرکشی کنم. اگر سالم بودم خودم از شرکت بیرون می‌آمدم، چون قبل از این حادثه هم من گفته بودم که اگر مرا به تهران منتقل نکنند از شرکت می‌روم اما الان که پایم تیر خورده و شریانم پاره شده مشخص نیست دوره‌ی نقاهتم چقدر طول بکشد یک پای من کامل خم نمی‌شود و کار دیگری نمی‌توانم بکنم. با این پول هم نمی‌توانم کاری راه بیندازم.»
ملکیان در مورد آینده کاری خود در سه‌نان اضافه می‌کند: «گفتند اگر در تهران دفتر مرکزی خریدیم می‌توانی کار کنی ولی دیگر نمی‌توانی به دفتر کرج برگردی. خانم نکویی که رییس هیات مدیره است به من وعده داده بود که در دفترفروش تهران مشغول به کار می‌شوم اما الان به من گفته می‌شود که نیروهایی که مشغول فعالیت هستند هم تعدیل می‌شوند و فکر کار را از سرم بیرون کنم. من به آقای منوچهری، یکی از مسوولان بخش حقوقی شرکت، گفتم که با این وضع پا از من هیچ کار دیگری برنمی‌آید او گفت من فکر نمی‌کنم از شرکت آبی برای تو گرم شود و بهتر است به فکر دیه باشی.»
او می‌افزاید: «وقتی تیر خوردم آقای کاووسی (مسوول مالی شرکت) به من گفت که نگران قراداد نباشم چون به جای من قرارداد یک‌ساله امضا کرده است. و بعد از بهبودی هم در دفتر تهران با حقوق سه میلیون تومان مشغول به کار می‌شوم، دو ماه هم پرداخت کردند اما حالا می‌گویند قرارداد نداشتی اگر قرارداد نداشتم چرا دوماه به من حقوق دادند؟ آقای کاووسی به جای پرداخت یکجای پول،خرج‌های بیمارستانم را خرد خرد پرداخت کرد. هرچه گفتم پول من را یکجا بدهید گوش نکردند. بعد از کسر پول بیمارستان بیست و چهار میلیون به من دادند.»
ملکیان می‌گوید اگر به عقب برگردد بازهم با سارقان درگیر می‌شود و پول را نجات می‌دهد و توضیح می‌دهد:« وظیفه‌ی انسانی‌ام را انجام دادم و پشیمان نیستم من کار خودم را کردم ولی آنها اینکار را نکردند. می‌توانم از شرکت شکایت کنم اما اینکار را نمی‌کنم چون چندسال نان خانواده‌ی من از این کارخانه تامین شده است.
9 ماه است که بیکارم، یکماه پیش مادرم با رییس کارخانه -آقای بابایی- صحبت کرده بود و او قول داده بود که کمک کند، اما تاکنون خبری نشده است.»
مسوولان سه نان: ملکیان اخراج نشده
منوچهری یکی از مسوولان بخش حقوقی شرکت در گفتوگو با خبرنگار انصاف نیوز گفت: «آقای ملکیان اخراج نشده بلکه در حال استراحت استعلاجی و تحت درمان است. باید دید پزشکش اجازه می‌دهد کار کند یا نه؛ اگر پزشک چنین اجازه‌ای دهد او قطعا می‌تواند در شرکت کار کند. اگر بدون اجازه‌ی پزشک کار کند خلاف قانون است. کار او این بود که پیاده یا با ماشین یا موتور جهت انجام کارهای مالی و بانکی شرکت بگردد. الان او با چوب دوقدم هم نمی‌تواند راه برود چطور می‌تواند کار کند؟ تمامی هزینه‌های درمان او و کل مبلغی که او برای حفظ آن تلاش کرده بود به او پرداخت شده است. حقوق او را شرکت نباید بدهد بلکه تامین اجتماعی حقوق استعلاجی باید به او بدهد.»
انتهای پیام
