کیهان تقصیری ندارد، ظریف و روحانی مقصرند!
داوود حشمتی، روزنامه‌نگار در “امتداد” نوشت: این روزها حرف‌های ظریف با مخالفت گسترده اصولگرایا روبه‌رو شده است که گفته بود: «مذاکرات برای رفع تحریمها نبود.» اینجا قصد ندارم از این گفته «درست» ظریف دفاع کنم و اتفاقا باید نقد اصلی و اساسی را به خود ظریف و روحانی مطرح کرد که با رفتارشان هم خود و هم حامیانشان را در موقعیت پاسخگویی قرار داده‌اند.
اول باید ببینیم حرف ظریف درست بود یا نه؟ ظریف گفته بود: «اینکه غربی‌ها در انجام تعهدات خود کوتاهی کردند، شکی نیست. اما این واقعیت به این معنی نیست که هدف از برجام، اقتصادی بود. اصلا این طور نیست. مذاکرات ما درباره برجام تا فروردین ۹۴ (یعنی سه ماه قبل از توافق نهایی برجام) صرفا هسته‌ای و امنیتی بود.»
مهمترین منتقد ظریف یعنی روزنامه کیهان روز پنج‌شنبه در این باره می‌نویسد: «آقای ظریف در حالی مدعی‌اند که هدف برجام اقتصادی نبوده که پاسخ نمی‌دهند اگر هدف برجام اقتصادی نبود؛ برداشته شدن تحریم‌های ظالمانه نبود، پس چرا دو سال و نیم پای میز مذاکره با غرب رفتند و با پذیرش تعهدات و محدودیت‌های سنگین و همچنین اجرای پیش‌دستانه و یکجانبه آن عملا صنعت هسته‌ای کشور را تعطیل کردند؟
تحریم‌های ظالمانه تنها به دلیل فعالیت‌های صلح‌آمیز هسته‌ای برقرار بود؛ تحریم‌هایی که بدنه اقتصاد کشور و صادرات و فعالیت‌های بانکی را نشانه گرفته بود و به قول رئیس‌جمهور و حتی شخص وزیر امور خارجه، با برجام قرار بود همه آنها به یکباره مرتفع شود؛ از آقای ظریف دعوت می‌کنیم نگاهی به تیتر روزنامه‌های حامی دولت و برجام و همچنین وعده‌های برجامی خود و آقای رئیس‌جمهور بیاندازند و بعد شفاف بگویند دقیقا هدف برجام و توافق هسته‌ای چه بود؟»
آنچه ظریف نمی‌گوید و کیهان و مخالفان چشمشان را تعمدا برروی آن می‌بندد بحث PMD یا ابعاد نظامی احتمالی برنامه هسته‌ای ایران بود. کیهانیون از این سکوت ظریف و روحانی به راحتی و درستی استفاده می‌کنند و آنها را متهم می‌کنند. ظریف و روحانی باید به مردم توضیح می‌دادند (و یا بدهند) دو سال و نیم مذاکره برای آن بود که اثبات کنند برنامه هسته‌ای ایران صلح‌آمیز است چرا و چگونه و با چه محتوایی انجام شد.
باید به مردم توضیح می‌دادند که ماجرای پارچین چه بود. باید به مردم می گفتند ما اورانیوم با غنای بالای ۲۰ درصد را تنها برای راکتور تحقیقاتی تهران نیاز داشتیم که به اندازه مصرف ۸ سال آن را در اختیار داریم. به مردم نگفتند که راکتور آب‌سنگین اراک از نوعی بود که می‌توانست اورانیوم غنی نشده و خام استفاده کند و پسماند آن پلوتونیوم بود که به کار ساخت سلاح هسته‌ای می‌آید و از همین رو در توافق هسته‌ای حتی حاضر نشدند قلب این راکتور را به عنوان قطعه‌ای متعلق به ایران در خاک خود نگهداری کنیم.
آنها خواهان خروج آن از ایران بودند اما ایران خروجش را یک شکست می‌دانست از همین رو تصمیم گرفته شد با پرکردن بخش‌هایی از آن با سیمان آن را بلااستفاده کنند اما از ایران خارج نشود.
به مردم نگفتند که ما ۲۰ هزار سانتریفوژ را به ۶ هزار کاهش دادیم اما همان شش هزارتا هم تولیداتش چقدر به درد امروزمان می‌خورد. به مردم نگفتند اساسا ما چقدر سنگ اورانیوم داریم و چقدر برایمان قابل استفاده است. به مردم نگفتند پروژه که نتانیاهو با عنوان «آمد» معرفی کرد و روزنامه جوان هم به آن اشاره کرده بود، چه بود. پروژه‌ای که اسناد آن را نتانیاهو از شورآباد بار کرد و به تل‌آویوو برد و در شویی تلویزیونی به نمایش گذاشت.
کیهانیون حق دارند به ظریف و روحانی بتازند و خرده بگیرند. برجام اگر برای مردم «آب» نداشت، برای کل نظام «نان» داشت. نانش هم این بود که پرونده PMD و مناقشه ۱۲ ساله هسته‌ای ایران بسته شد. قطعنامه‌های شورای امنیت لغو شد. همان قطعنامه‌ها که کیهان هر سال ۹دی یادش می‌افتد که زیربنای همه تحریمها بود اما فردای ۹دی یادش می‌رود که برجام آنها را لغو کرد. بعد از برجام مخالفان ایران حتی با اسناد نتانیاهو (که اصولگرایان آن را دروغ خواندند اما جامعه جهانی صحتش را تایید می‌کرد) هم دیگر با ایران کار نداشتند. آنها با وجود آنکه به حقیقی بودنش اعتقاد داشتند آن را رد کردند.
ظریف و روحانی به مردم وعده لغو تحریمها را دادند اما در عمل فقط PMD را حل کردند. اتفاقا مشکل اساسی اصولگرایان هم با آنها در همین نقطه است. آنچه آنها از برباد رفتن برنامه هسته‌ای یاد می‌کنند، نقد به همین موضوع است. اما با عرض شرمندگی باید گفت: آنها که مردم را محرم خود نمی‌دانند ناچار می‌شوند اینگونه تنها و بی‌پاسخ در مقابل مخالفانشان قرار بگیرند. مقصر کیهانیون نیستند. مقصر اصلی روحانی و ظریف هستند.”
انتهای پیام
