شکایت سگ

افشین علا، شاعر، همزمان با خبرهایی از محدودیت درباره‌ی سگ‌ها در شهر، شعری با عنوان «شکایت سگ» که در کانال تلگرامی خود منتشر کرده که در زیر می‌خوانید:

 

دم ظهر، وقت نماز زوال

سگی زخمی و لاغر و خسته حال

 

به مسجد رسید و کنار درش

نشست از سر اضطرار و ملال

 

قضارا یکی از بزرگان شهر

می آمد بدان سو به فرّ و جلال

 

برای نماز و به دنبال او

مریدان پی کسب عنوان و مال

 

یکی گشت ناگه دوان از پی اش

چو مردان جنگی به قصد قتال

 

به ناگاه سگ را به سنگی نواخت

به دشنام و نفرین از این احتمال

 

که از پوزه ی سگ مبادا نجس

شود دامن مرد نیکوخصال

 

دگر مردمان نیز دنبال او

به سگ حمله ور از جنوب و شمال

 

سگ بینوا ناله ای کرد و رفت

از آن در ولی در نگاهش سؤال:

 

مگر من چه کردم که ناگه شدند

به من حمله ور با چنین قیل و قال؟

 

نه از بانگ من گوشی آزرده شد

نه بر دوش آن جمع بودم وبال

 

نه نانی بریدم به عمرم ز خلق

نه حقی شد از من ز کس پایمال

 

اگر لقمه نانی به من داد کس

نبردم ز خاطر به ماه و به سال

 

نگهبانی از گله‌ها کرده‌ام

که نقصان نیابد ز گرگ و شغال

 

خود آگاهم از حرمت سجده گاه

که بر در نشستم نه جای رجال

 

اگر بر در مسجدم راه نیست

نجس تر ز من از چه یابد مجال؟

 

چرا در نبندند بر مکر و جور؟

چرا ره نگیرند بر ابتذال؟

 

سگان، رانده از در، ولیکن به صدر

چه گرگان و شیران، به کوپال و یال

 

چه بسیار روباه آدم نما

چه بسیار ماران خوش خط ّو خال

 

از این مردمان کارها سر زند

که هرگز نگنجد مرا در خیال

 

نشان ده اگر در صفا چون منند

یکی از همینان برای مثال

 

ریا و تظاهر کجا کرده‌ام؟

چه کس دیده از من، دغل تا به حال؟

 

من و ناسپاسی؟ گمانی بعید

من و بی وفایی؟ خیالی محال

 

به محشر، بشر خود گواهی دهد

نجس، بيشتر بوده ام يا زلال؟

 

قضاوت کند بین اینان و من

خداوند بخشنده ی لایزال…

 

 

 

افشین علا

آبان 97

 

انتهای پیام