پیشنهادی به جای نزاع مطبوعاتی پرستاران و متخصصان

به گزارش انصاف نیوز، مهدی اسفندیار در یادداشتی در وبلاگ خود نوشت: آقای رئیس جمهور شما مزین به لقب شیخ دیپلمات هستید پس وارد عمل شوید.

درگیری صنفی شدید در جامعه ی پزشکی متعاقب سنگ تمام گذاشتن دولت و مجلس در افزایش اعتبارات نظام سلامت  متاسفانه این روزها به عرصه ی مطبوعات و عموم مردم درز پیدا کرده است و در شرایط  فعلی دو جریان را می توان در این درگیریهایی که به مطبوعات کشیده شده است؛ دید. آنچه که این روزهای می توان در مطبوعات دید دعوایی است که در یک سمت آن وزیر بهداشت و همکاران وی در سازمان نظام پزشکی و سمت دیگر این دعوا شریفی مقدم دبیرکل خانه ی پرستار و عضو شورای عالی نظام پرستاری و پرستارانی هستند که هیچ اعتمادی به وزیر بهداشت ندارند. بی اعتمادی بی سابقه ای که در یاد ندارم در چند دوره اخیر وزرای بهداشت جمهوری اسلامی سابقه داشته که بین فعالان صنفی جامعه ی پرستاری و وزیر وقت  رخ داده باشد.

اگرچه وزیر بهداشت همواره سعی کرده است که به پرستاران اطمینان دهد که بعد از ترمیم حقوق متخصصان به سراغ پرستاران نیز خواهد آمد اما ظاهرا وعده های وزیر به هیچ روی از سوی پرستاران مطلوب و قابل قبول خوانده نشده است؛ زیرا پرستاران به خوبی می دانند که طرح برخی از مسائل نظیر احیای کمک بهیاری، به دلایلی که از سوی وزارت بهداشت جبران کمبود نیروی پرستاری نامیده شده است در حالی که هزاران پرستار بیکار وجود دارند، به هر دلیلی هم که اتفاق بیفتد یکی از نتایجش تضعیف امنیت شغلی پرستاران است. زیرا هر عقل سلیمی از خود می پرسد که با وجود کمبود شدید نیروهای متخصص در جای جای کشور که به اذعان آقای وزیر بار اصلی درمان را به دوش می کشند؛ هیچ حرفی از افزایش  پذیرش دستیاران و یا جبران کمبود متخصصین در وزارت بهداشت مطرح نشده است؟!

در این مدت سخنان زیادی با وزیر بهداشت رفته و حرف های زیادی با وی مطرح شده است اما آنچه که در خط مشی وزیر بهداست و همکاران وی می توان مشاهده کرد این است که ایشان در سایه ی حمایت رسانه ای در اجرای طرح تحول سلامت به شدت مصر هستند و ذره ای انعطاف در برابر مخالفان نشان نمی دهند.  شاید همین سرسختی ها سبب شده است که این روزها در محافل سلامت و شب نشینی ها دعوای بین وزیر بهداشت و شریفی مقدم دبیرکل خانه ی پرستار نقل محافل شده است.

آنچه که تاکنون در این نزاع دیده می شود این است که ابتدا افزایش شدید تعرفه های درمانی از سوی وزارت بهداشت بدون در نظر گرفتن پرستاران؛ باعث نامه نگاری شریفی مقدم به رییس جمهور و بازتاب رسانه ای  ان شده است؛ آنچه مسلم است این است که پاسخ ملموسی از سوی دولت و ریاست محترم جمهوری اسلامی ایران به  نامه ها و اعتراضات پرستاران داده نشده است، شاید اگر گزارشی را بخواهم برای این تنش صنفی بین دو صنف پرستاری و پزشکی کشور ارائه دهم باید گفت که حضور یک عضو سازمان نظام پزشکی در راس وزارت بهداشت و چیدمان منظم مدیران و روسای تمامی نهادهای تصمیم گیر و مجری از میان اعضای سازمان نظام پزشکی ایران ( که البته در گذشته هم مسبوق به سابقه بوده است) در  تمامی ساختارهای وزارت بهداشت ( البته شاید در موارد اندکی هم استثنائاتی وجود داشته باشد اما عموما همین است) سبب شده است که وزارت بهداشت از سوی برخی از اعضای جامعه پرستاری به عنوان وزارت پزشکان لقب گیرد.

ادله های وزیر بهداشت محترم و همکاران وی در رد برخی از مواضع فعالان صنفی در متهم کردن وزیر بهداشت به رویکردهای صنفی و گروهی، هرچه هم قوی باشد اکنون نتوانسته است توجیهی برای تفاوتهای چشمگیر دریافتی های متخصصین با پرستاران که در ایران به حق بی سابقه و شگفت انگیز است باشد. به جرات می گویم که بنده به عنوان یک فعال حوزه سلامت که هیچ تشابه و یا منافع مشترکی با جامعه ی پرستاری ندارم، اگر یک دلیل قانع کننده از سوی وزیر محترم بهداشت برای افزایش درامد متخصصین بیابم، خود نیز به یکی از مخالفان مواضع اخیر فعالان صنفی نظام پرستاری تبدیل می شوم. اما واقعیت این است که نه تنها بنده؛ به عنوان یک نویسنده در حوزه ی اخبار سلامت؛ بلکه هیچ متخصص اقتصاد سلامت و یا کارشناس و یا وزیر با سابقه ای در این مملکت پیدا نشده است که بتواند از طرح تحول سلامت دفاع کند و دفاع از این طرح تنها به مجریان این طرح در وزارت بهداشت و برخی از سیاسیون و فعالان صنفی در سازمان نظام پزشکی سپرده شده است؛ بطوریکه دکتر پزشکیان در جمع اساتید بسیجی که در ماه جاری و با حضور وزیر بهداشت برگزار شد به صراحت در برابر نمایندگان وزارت بهداشت این طررح تحول سلامت را زیر سوال برد و هیچ کسی از مجریان وزارت بهداشت نتوانستند دفاع موثری از این طرح ارائه دهند به خصوص آنجا که پزشکیان گفت: پولی را که برای هزینه شدن در روستاها و مناطق محروم در اختیار وزارت بهداشت قرار داده ایم برده اند داده اند به عده ای که صدایشان بلندتر است! و به جامعه توجه به منافع عموم جامعه به منافع خواص جامعه توجه نموده اند!

اما پلان های تنش بین وزیر بهداشت و فعالان صنفی پرستاری را می توان از واکنشهای اولیه ی پرستاران در قالب مصاحبه و  اعلامیه های رسمی نسبت به طرح قاضی زاده هاشمی برای آنچه که تحول خوانده است دید. که با بی تفاوتی و اهمیت ندادن مسئولین ذی ربط مواجه شده است. تا اینکه پرستار تجمع پرستاران در بیمارستان امام  شکل گرفت که واکنش وزارت بهداشت به این تجمع هرانچه باشد نمی تواند تحویل دادن پرستاران به کلانتری از طریق تاکسی های اجاره ای را توجیه کند. شاید قرار بر این است که واکنش های وزارت بهداشت به مسائلی مثل تجمع پرستاران درست مثل طرح تحول سلامت در دنیا بی سابقه باشد و نهایتا وزارت بهداشت اقدام به طرح دعوی در مراجع قضایی علیه برخی از فعالان صنفی پرستاری کرد و نتیجه ی این دادگاه چیزی جز پیروزی پرستاران متهم و تبرئه ی آنها نبود، صدور حکم تبرئه ی پرستاران در دادگاهی بی طرف که به درستی خود را از نزاع های صنفی بیرون کشیده و استقلال دستگاه قضای ایران را دوباره اثبات کرد باعث سرور و شادی در میان پرستاران شد.

این بار این دعوا به تنها تریبونی که فرصتی برای زدن حرف حساب در مورد طرح تحول سلامت ایجاد کرده بود کشیده شد و این تریبون چیزی نبود جز برنامه ی ثریا در شبکه ی یک تلویزیون ایران؛ از نکات حائز اهمیت این بود که این برنامه که در برابر صدها ساعت وقتی که در اختیار وزیر بهداشت و همکاران وی در صدا و سیما چیزی نبوده است، نتوانست از سوی وزیر بهداشت تحمل شود و نکته ی حائز اهمیت تر اینکه تقابل بین جامعه ی پرستاری با جامعه ی پرنفوذ و ثروتمند متخصصین کشور که تا دیروز در سکوت کامل به سر می بردند به صحنه کشیده شد و متخصصین که  همواره از سوی پرستاران به عنوان اقلیت 5 الی 7 درصدی که 95 دردصد منافع حاصله را می برند نامیده می شدند دست به نامه نوشتن شدند و در حمایت از وزیر بهداشت به نامه نگاری به رییس رسانه ی ملی اقدام کردند و در این نامه به دست اندرکاران برنامه ی ثریا و میهمانان این برنامه به شدت تاختند.

اما اسیدپاشی به دکتر انوری مدیر بیمارستان بهارلو  فاز بعدی این تنشها بود که الحمدلله با سرعت عمل بالای نیروی انتظامی موضوع خیلی زود جمع شد در حالی که می توانست عدم کشف عاملان این حمله برای مدتها عرصه را بر پرستاران و مخالفان طرح تحول سلامت تنگ کند و این ادعا را که برملا شدن دریافتهای متخصصین باعث جبهه گیری مردم و حمله علیه متخصصان شده است را تقویت و تا مدتها صدای مخالفان را در گلو خفه کند. اما بعدها مشخص شد که اسید پاشی بر چهره ی مدیر بیمارستان بهارلو از سوی یک متخصص و به دلیل اعمال قانون از سوی مدیر بیمارستان در دادن تذکر! به یکی از جراحان به دلیل عدم رعایت قوانین صورت گرفته است. موضوعی که شاید در همه ی بیمارستانها کشور و با دقت بیشتر بر علیه دهها هزار پرستار اعمال می شود و منجر به اسید پاشی نشده است. در حالی که می دانیم پرستاران و کارکنان درمانی برخلاف متخصصین که گاها” حتی از زدن کارت ورود و خروج نیز معاف هستند موقع ورود به بیمارستانها انگشت نگاری و حتی شنیده شده است که چشم نگاری نیز می شوند.

شکایت پرستاران به کمیسیون اصل نود واکنشی بود که آنها به صدور حکم علیه شریفی مقدم از سوی هیات تخلفات اداری دانشگاه علوم پزشکی تهران نشان دادند، حکم صادره علیه شریفی مقدم توسط هیاتی صادر شد که اکثریت آن را اعضای سازمان نظام پزشکی ایران تشکیل می دادند. البته این افراد به عنوان رسمی نماینده ی سازمان نظام پزشکی در این هیات حضور ندارند و به دلیل دارا بودن جایگاههای اداری و یا در کسوت نماینده ی وزیر بهداشت در این هیات حضور دارند. شاید همین موضوع باعث افزایش بیشتر تنش بین دو جامعه ی بزرگ پرستاری و پزشکی کشور شد. که به حق نیازمند  بازنگری در ترکیب هیات های تخلفات اداری در مواقع بروز تنش صنفی است یا دست کم اینکه دول می تواند تدبیر کند و همانطور که  در مورد افرادی در رده های مدیرکل و بالاتر، تخلفات اداری را به نهاد ریاست جمهوری منتقل می کند در این موارد نیز که پای افرادی به هیات تخلفات اداری باز می شود که با رای دهندگان دچار تضاد منافع و گاها درگیری بر سر منافع هستند باید دولت تشکیلاتی را مامور رسیدگی کند که شائبه های و ظن  و حدس و گمان به حداقل برسد.

با این وجود هنوز واکنشی که بتوان آن را رنگ و بویی از تعامل واقعی بین فعالان صنفی در جامعه بزرگ و ارزشمند پرستاری با جامعه بزرگ و اندشمند متخصصین کشور نامید رخ نداده است.

اعتراض پرستاران در برابر نهاد ریاست جمهوری نیز در حالی یکشنبه رقم خورد که هدف پرستاران از این تجمع و درخواست کمک از رییس جمهور کاملا مبهم است زیرا ریاست محترم جمهور تا کنون از پاسخ دادن به نامه ی دبیرکل خانه ی پرستار به امضای دهها هزار نفر امتناع کردند و مشخص نیست که ان را خوانده اند یا نه؟

اما شاید وقت آن فرا رسیده باشد که رهبران دو جامعه ی بزرگ و اثرگذار پرستاری و متخصصین در حوزه ی سلامت کشور که این روزها بیشترین افزایش منابع را به خود دیده اند به جای درگیری و نزاعهای مطبوعاتی بیشتر با هم بنشینند و گامهایی برای همسویی و هم دلی بیشتر بردارند حتی اگر لازم باشد چه اشکالی دارد که ریاست محترم جمهور که الحمدلله مزین به صفاتی نظیر شیخ دیپلمات و … هستند شخصا برای این کار دست به کار شوند.

انتهای پیام