چرا برخورد دوگانه با تدفین شهدا: فیضیه نه، امیر چخماق آری

به گزارش انصاف نیوز، پنج سال پیش قرار بود که چند شهید گمنام دفاع مقدس در مدرسه ی فیضیه ی قم به خاک سپرده شوند اما تاکنون این اتفاق نیفتاده است؛ حالا جریانی سیاسی مدعی شهدا بر خلاف مصوبات قانونی نهادهای قانونی، برای به کرسی نشاندن حرف خود دو شهید را تقریبا یواشگی و فردای آن هم شش شهید دیگر را اما این بار دیگر علنی به خاک سپردند.

خبر زیر پنج سال قبل یعنی در 20 مهرماه سال 1388 منتشر شد:

«معاون امور طلاب و دانش‌آموختگان حوزه‌های علمیه گفت: مراسم تشییع سه شهید گمنام به دلیل شبهاتی در وقف مدرسه فیضیه و برخی مشکلات دیگر تا دستیابی به نتایج قطعی به تعویق افتاد. محمود ملک‌دار در گفتگو با خبرنگار فارس در قم با اشاره به تعویق افتادن مراسم تشییع و خاکسپاری شهدای گمنام که پیش از این قرار بود روز 22 مهر ماه همزمان با سالروز شهادت امام جعفر صادق انجام شود، اظهار داشت: شبهاتی که در زمینه وقف مدرسه فیضیه به وجود آمد و برخی از مشکلات دیگر سبب به تعویق افتادن مراسم تشییع سه شهید گمنام شد. مراسم تشییع و خاکسپاری سه شهید گمنام دفاع مقدس با تصویب شورای عالی حوزه‌های علمیه و به پیشنهاد مرکز حوزه‌های علمیه صورت می‌گیرد. پس از هماهنگی و ایجاد توافقات مکان و زمان تشییع شهدای گمنام در آینده اعلام می‌شود».

حمید رسایی، نماینده ی گروه پایداری که خود روحانی است، اتفاقا اهل قم است بدون توضیح درباره ی علت عدم تدفین در مدرسه ی فیضیه، حالا به خبرگزاری فارس گفته است:

مهدی کوچک زاده، دیگر نمانده ی عضو پایداری هم که گویا «قانون» کوچک ترین «ارزشی» برای او ندارد، از «حرف مفت» بودن قانون سخن گفته است: «دفن پیکر پاک شهدا لزومی به بازی‌های دستگاه‌های دولتی ندارد. مقررات میراث فرهنگی برای بناهای تاریخی مزخرفاتی است که سازمان‌های بین‌المللی درآورده‌اند. استناد به قوانین میراث فرهنگی برای دفن شهید حرف مفت است. مردم نیاز به درس گرفتن از شهدا دارند».

وی همچنین گفته است: «دشمنان به دنبال این هستند که یاد و خاطره شهدا را از بین ببرند که یکی از راه‌های رسیدن به این هدف نیز این است که مقبره شهیدان در مقابل چشمان مردم قرار نگیرد و پیکر آنها در جاهایی به دور از چشم مردم دفن شود».

آیا سیاسی کردن تدفین شهدای ملت که راست و چپ نداشته اند، خیانت به آنها نیست؟ نتیجه ی سیاسی شدن و قطبی کردن جامعه با شعارهای احساسی با هدف یارگیری با بهانه قرار دادن شهدا، به نفع چه کسانی تمام می شود؟

آیا احترام به قانون، احترام به مردم و خون شهدایی نیست که سنگ آنها به سینه زده می شود؟

انتهای پیام