جلوی اوین گفتند یا استعفا بده یا برو زندان
علی زنگی آبادی هم از جمله روسای فدراسیون هایی بود که قبل المپیک لندن به یک باره برکنار شد. نزدیک به سه سال از آن روز می گذرد و رییس سابق فدراسیون دوچرخه سواری برخلاف همتاهایش در این مدت سکوت کرده و دیگر نمی‌خواهد در ورزش باشد. او بعد از سه سال سکوتش را شکست و از تهدید برای امضا کردن استعفانامه اش حرف زد؛ تهدید به زندانی شدن.
به گزارش انصاف نیوز به نقل از تحریریه خانواده بزرگ ورزش، هنوز چند ماهی به آغاز المپیک لندن باقی مانده بود که به یک باره محمد عباسی وزیر سابق ورزش و جوانان از تبصره ای که محسن مهرعلیزاده رییس سازمان تربیت بدنی دولت دوم سیدمحمد خاتمی در اساسنامه فدراسیون ها گنجانده بود(تبصره ۱۰) و عملا مجامع را از اختیار انداخته بود نهایت استفاده را کرد و در اقدامی عجیب و تعجب برانگیر چند رییس فدراسیون را برکنار کرد و دست به تغییرات گسترده در رشته های مختلف زد. نتیجه این تغییر و تحول ها چیزی جز تعلیق چند ساله رشته های ورزشی نبود.
با این حال فدراسیون‌های تعلیق شده چون قایقرانی(احمد دنیامالی)، تیراندازی با کمان(کریم صفایی) و دوچرخه سواری(علی زنگی آبادی) اندک اندک از تعلیق درآمدند و کارشان را ادامه دادند که در این میان اولین فدراسیون دوچرخه سواری بود که به یمن نامه استعفای(!) علی زنگی‌آبادی رییس برکنار شده آن زمان توانست خیلی زود از شر تعلیق خلاص شود. دنیامالی ۲ سال بعدترش(زمستان ۹۲) دوباره رییس فدراسیون شد و کریم صفایی هم توانست از طریق دیوان عدالت تخلفات مجمع انتخاباتی فدراسیون تیروکمان را اثبات کند و حکم برگزاری مجدد مجمع را بگیرد.
حالا از آن روزها نزدیک به سه سال می گذرد و دوچرخه سواری برنامه های خودش را انجام می‌دهد اما زنگی آبادی برخلاف دیگر روسای برکنار شده عمل کرد و رفت. روسای دیگر با تغییر دولت دوباره آمدند و گوشه ای از کار را گرفتند و به ورزش کمک کردند اما زنگی آبادی برنگشت و خبری از آن نبود.
خبرنگار SBF چند روزی درگیر پیدا کردن رییس سابق فدراسیون دوچرخه سواری بود تا این که بالاخره علی زنگی آبادی که تمایل زیادی به گفت و گو نداشت رضایت به یک مصاحبه داد. ابتدا پاسخ‌های کوتاه می‌داد چرا که تاکید داشت دیگر هیچ علاقه ای به ورزش ندارد و در این چند سال ورزش را دنبال نکرده است. او حتی گفت اخبار ورزشی را نیز تماشا نمی کند. با این حال بعد از چند سال نتوانست ناراحتی‌اش را پنهان کند و حرف زد.
گفت و گوی تفصلی زنگی آبادی با خانواده بزرگ ورزش را در ادامه می‌خوانید.
*آقای زنگی آبادی چه خبر؟ فعالیت تان در ورزش چطور است؟
کلا دور هستم. کاملا از ورزش دور هستم و به فعالیت های شخصی‌ام می پردازم. هیچ ارتباطی با ورزش ندارم.
*از وضع و اوضاع این روزهای دوچرخه سواری و نتایج بازی‌های آسیایی خبر دارید؟
هیچ اطلاعی ندارم. اصلا پیگیری نمی‌کنم. نمی دانم چه نتایجی کسب شده است.
*اما برخی ورزشکاران در این سال‌ها از شما و فدراسیون زمان شما صحبت کردند.
خب نظر ملی پوشان است. لطف کرده اند.
*با تغییر دولت به فکر بازگشت به ورزش نیفتادید؟
به هیچ وجه سمت وزارت ورزش هم نرفتم. باور می کنید که اصلا ورزش را دنبال نمی کنم. حتی اخبار ورزشی را هم تماشا نمی کنم.
*کسی هم با شما برای بازگشت به ورزش تماس نگرفت؟
نه. هیچ تماسی با من گرفته نشد.
*بالاخره شما مدیری هستید که برایتان هزینه شده و نباید به این سادگی کنار گذاشته شوید.
به هر صورت کسانی که مسوولیت ورزش را برعهده دارند باید به این موارد توجه کنند. وقتی کسی به این فکر نیست برای من هم اهمیتی ندارد.
*اگر از شما خواسته شود تمایلی برای بازگشت به ورزش دارید.
خیر. به هیچ وجه.
*چرا؟
چون با این شرایط نمی توان کار کرد. برای ورزش به خصوص دوچرخه سواری نمی تواند با یکی دو سال کار نتیجه گرفت. باید 10، 12 سال به طور مستمر کار کرد تا یک ورزشکار به ملی پوشی تبدیل شود که نتیجه بگیرد. باید از نوجوانی روی او سرمایه گذاری شود و با برنامه ریزی به رکابزنی با تجربه تبدیل شود. اینکه یک نفر امروز بیاید و سال بعد کنارش بگذارند چه سودی برای ورزش و ورزشکار دارد؟ به نظرم با این شرایط ورزش کشور موفق نخواهد بود. موفقیت ورزش به ثبات و استمرار مدیریت نیاز دارد. مدیر باید ماندگار باشد و وقت داشته باشد تا کار کند. برنامه ریزی به زمان نیاز دارد اما وقتی یک مدیر زمانی که تنها یک چهارم برنامه هایش را عملی کرده برکنار می شود چرا وارد ورزش شود؟
*تغییر و تحولاتی در آیین نامه فدراسیون ها ایجاد شده. شما این تغییرات را چطور می‌بینید؟
من از تغییرات خبری ندارم. تنها چیزی که این مدت خیلی شنیده ام این بوده که اجازه نمی دهند بازنشسته ها وارد انتخابات شوند که اشتباه است. در همه دنیا مدیران فدراسیون‌ها افرادی پا به سن گذاشته و با تجربه هستند که سال‌های سال فراز و فرود مدیریت را تجربه کرده اند و حالا به یک سرمایه تبدیل شده اند. مدیری که همه نوع چالش را تجربه کرده و حالا پر از توانایی است را به دلیل بازنشسته بودن نمی گذارند وارد عرصه شود. این اصلا درست نیست. مساله دیگر این است که جدیدا روسایی که دوره آنها تمام می شود را کنار می‌گذارند و سرپرست انتخاب می کنند. سرپرست چند ماه در فدراسیون است تا انتخابات برگزار شود. حالا همان رییس هم می تواند در انتخابات باشد اما در این مدت او را از فدراسیون دور می کنند. خب این به ضرر ورزش است. چند ماه باید برنامه‌های رییس راکت بماند تا انتخابات برگزار شود.با چه فکری چنین تصمیم ها را می‌گیرند؟ نمی دانم این برنامه‌ها را از کجا آورده اند.
*یکی از مسائل این روزهای ورزش استقلال کامل فدراسیون‌ها است. به نظر شما این موضوع شدنی است؟
در هیچ جای دنیا فدراسیون ها به طور کامل مستقل نیستند یعنی دولت ها به آنها کمک می کنند اما دولت ها با لابی و نفوذ در کار فدراسیون دخالت نمی کند. فدراسیون ها از طریق اسپانسرها و کمک دولت ها کار می کنند و مجمع‌ها هستند که فدراسیون را زیر نظر دارند.
*پس باید مجمع‌های فدراسیون‌ها تقویت شود.
بله. مجمع های ایران که همه را سوری کرده اند. هیات ها را رییس فدراسیون برای خودش انتخاب می‌کند. کدام رییس هیاتی که من انتخابش کرده ام به ضرر من عمل می‌کند؟ باید این وضعیت ورزش کشور درست شود.
*چگونه؟
باید وزارت ورزش به فدراسیون ها استقلال واقعی بدهد نه اینکه خودش دخالت کند. هم اکنون انتخاباتی که تا کنون برگزار شده جز یکی دو تا واقعی نبوده و به گونه ای انتصابات بوده است. استقلال یعنی اینکه مجمع همه کاره باشد. اگر قرار به استقلال فدراسیون ها است باید نظر مجمع تعیین کننده باشد. یعنی انتخاب با نظر مجمع و برکناری هم با نظر مجمع. نباید با تشخیص خودشان کار کنند. اگر مشکلاتی هست گزارش داده شود و مجمع تشکیل شود و تصمیم بگیرد. باید با تقویت مجمع کاری کنیم که فدراسیون زیر نظر باشد و در صورت اشتباه سریع مجمع تشکیل شود و توضیح بخواهد. مثلا چون اکنون از کفاشیان خوشمان نمی‌آید که نمی توانیم او را برکنار کنیم. باید مجمع برگزار شود گزارش ها داده شود و سپس مجمع تصمیم بگیرد. مثالم برای آقای کفاشیان به این دلیل بود که موضوع روز ورزش است. چطور مجمع یک رییس را انتخاب می کند بعد زمان برکناری کس دیگری تصمیم می گیرد؟ چرا لابی انجام می گیرد و گفته می‌شود به این رای دهید و به آن رای ندهید.
*شما هم قربانی همین تصمیم های شخصی شدید و استعفا دادید.
بله. خود من هم همینطور برکنار شدم. استعفا نامه را هم با تهدید از من گرفتند.
*اما مثل دیگر روسای برکنار شده به اوین نرفتید.
چرا من هم به اوین رفتم. گفتند یا استعفا بده یا برو زندان. تهدیدم کردند و ماجرا به گذاشتن سند برای آزادی رسید که دیگر خانواده ام گفتند تمامش کن. من هم استعفایم را امضا کردم.
*آخر معلوم نشد چرا برکنار شدید؟
عباسی از من خوشش نمی آمد و هرچقدر هم گذشت آخر دلیل برکناری من معلوم نشد.
*می گفت دوپینگ در دوچرخه سواری زیاد شده.
دوپینگ در دوچرخه سواری بوده و هست اما ما با آن مقابله کردیم. نزدیک به 20 ورزشکار را محروم کردیم. چه کار باید می کردم که نکردم؟ نمی توانیم برای هر ورزشکار یک مراقب بگذاریم. من قانون را به خوبی اجرا کردم.
*وزارت ورزش و جوانان دولت روحانی و احمدی نژاد چه تفاتی باهم دارند؟
فکر کنم در حرف هایم پاسخ این سوال را دادم.
*اکنون مشغول چه کاری هستید؟
تجارت شخصی خودم را دارم.
انتهای پیام
