حمله ی دفاعی زیباکلام به رییس دانشکده حقوق دانشگاه تهران

صادق زیباکلام یکی از استادن دانشکده حقوق و علوم سیاسی نامه ای به رییس دانشکده حقوق دانشگاه تهران نوشت.

به گزارش انصاف نیوز به نقل از خبرآنلاین،‌ متن این نامه در پی می آید:

جناب آقای دکتر فضل الله موسوی

ریاست محترم دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران

با سلام و تحیات، در پاسخ به درخواست های مکرر جنابعالی مبنی بر اینکه بنده مطالبی که پس از فوت مرحوم حسین خجسته نیا دانشجوی دوره دکتری روابط بین الملل دانشکده اظهار داشته ام را می بایستی تکذیب نمایم، و نهایتا تهدید به اینکه اگر چنانچه تکذیب ننمایم علیه بنده اعلام جرم خواهید فرمود، توضیحاتی را لازم دیدم که خدمتتان معروض دارم.

عرایض بنده در خصوص فوت آن مرحوم چه به صورت شفاهی در رسانه ها و چه در سرمقاله روزنامه شرق، (20 بهمن) را می بایستی به دو بخش اصلی و فرعی تقسیم نمود. بخش فرعی پیرامون شرایط یا نحوه فوت آن مرحوم، و بخش اصلی بیشتر مربوط به سیاست های آموزشی دولت گذشته بالاخص در خصوص جذب هیئت علمی می شود. در خصوص قسمت فرعی بنده روایتی را بازگو نمودم که در روزهای نخست فوت آن مرحوم همه می گفتند. اینکه آن مرحوم با خوردن سیانور در دفتر جنابعالی اقدام به خودکشی می نماید. اما بعدا جنابعالی آن روایت را منکر شدید و اعلام کردید که ایست قلبی باعث مرگ وی بوده. بعلاوه فرمودید که اصلا در آن روز ملاقاتی با متوفی نداشته اید و به خود من هم گفتید که او را اساسا نمی شناختید.

جناب آقای دکتر موسوی، بنده هیچ محاجه ای با جنابعالی در خصوص شرایطی که ایشان فوت شده اند ندارم. آیا آن مرحوم حسب روایت اولیه انتحار نموده و یا آنکه آنگونه که جنابعالی بعدا فرمودید دچار ایست قلبی می شود؟ آنچه مسلم است محلی که ایشان فوت می شوند دفتر جنابعالی در آنجا واقع است و هیچ بخش دیگری از دانشکده در آن قسمت وجود ندارد. بنابر این حداقلش آنست که آمده بوده تا جنابعالی را ببیند. به هرحال دو نفری که می توانند توضیح دهند که آن روز بعد از ظهر دقیقا چه اتفاقی می افتاد مسئولین دفتر جنابعالی هستند که بالطبع نمی توان از آنان انتظار داشت روایتی مغایر با آنچه شما می فرمایید ارائه دهند. گزارش پزشکی قانونی هم در خصوص علت فوت رسانه ای نشده. اگر آن گزارش خودکشی را منتفی اعلام کرده بود یقینا در و دیوار دانشکده پر می شد از آن. تا آنجا هم که بنده می دانم بررسی علت فوت تا کنون از سوی هیچ مقام و دستگاه رسمی کشور صورت نگرفته.

جناب آقای دکتر موسوی، مهم تر از این پرسش که علت مرگ حسین خجسته نیا چه بوده، آنست که بپرسیم در طی قریب به 8 سالی که جنابعالی ریاست دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران را برعهده داشته اید چند نفر از استعدادهای درخشان و فارغ التحصیلان برجسته دانشکده امان را ما توانسته ایم جذب نماییم، و در مقابل چند نفر را “به فرموده” بورسیه یا هیئت علمی کرده ایم بدون آنکه گروههای آموزشی کوچکترین علم و اطلاعی پیرامون آن ها داشته باشند؟ بپرسیم جنابعالی در طی هشت سال گذشته چندبار پای درد و دل دانشجویان فوق لیسانس و دکترای مطالعات منطفه ای نشسته اید تا ببینید از وضعیت این رشته جدید التاسیس چه می گویند؟ چندبار طی این هشت سال با مسئولین انجمن صنفی دانشجویان دانشکده ملاقات داشته اید؟ چندبار در طی این هشت سال با دانشجویان در خصوص مسایل علمی و آموزشی آنان دیدار داشته اید؟ آیا هرگز در مقام پی جویی بر آمدید که فارغ التحصیلان برجسته مان همچون حسین خجسته نیا بعد از فارغ التحصیلی کجا رفته اند، چه می کنند و چه سرنوشتی پیدا کرده اند؟ آیا در طی این هشت سال کوچکترین زحمتی بخودتان دادید تا در مقام ریاست دانشکده یک بررسی بنمایید که دانشکده ای که روزی قطب و معتبرترین مرکز علمی کشور در حقوق، علوم سیاسی و رابط بین الملل بوده اکنون چه وضعیتی پیدا کرده؟دانشجویان به کنار، شما حتی بدیهی ترین حقوق صنفی اساتید را که حق انتخاب مدیر گروه می باشد را تعطیل کردید.

نحوه برخورد شما در جریان مرگ خجسته نیا هم بسیار قابل تامل بود؛ در نهایت بی تفاوتی کانه اتفاقی نیفتاده. تنها دغدغه ای که در کل ماجرای اندوهناک برایتان اهمیت داشت آن بود که نشان دهید آن مرگ در نتیجه سکته قلبی بوده و هیچ ارتباطی با مسایل دانشکده پیدا نمی کند. تنها چیزی که برای شما اهمیت نداشت بررسی ، پیگیری و تامل عمیق تر پیرامون آن واقعه ی تاسف آور و اینکه چرا اتفاق افتاده بوده. شما و همکارانتان در هیئت رئیسه دانشکده حتی حاضر نشدید یک مراسم یادبود ساده برای حسین بگیرید چه رسد به استمالت و همدردی با خانواده وی.

جناب آقای دکتر موسوی، بنده حاضر هستم هرچه را که در خصوص فوت حسین خجسته نیا گفته ام را تکذیب کنم، اما آیا جنابعالی هم می توانید ستمی را که به حسین خجسته نیا و حسین خجسته نیاهای دانشکده مان در دوران مدیریت شما رفته را تکذیب نمایید؟

با عرض ادب و احترام

صادق زیباکلام

انتهای پیام