کارآفرینان خُرد از معاملات بین‌المللی خود می‌گویند
/گفت‌وگو با کارآفرینان کسب‌وکارهای کوچک/
مرضیه، زن جوانی است که با استفاده از محصولات ارگانیک محل تولد خود کسب و کار خود را راه انداخته است و این محصولات را به سوئد و فنلاند هم صادر می‌کند. او می‌گوید برای پیدا کردن کار دولتی به تهران آمده اما وقتی دیده مردم به محصولاتی مثل عسل طبیعی و دیگر محصولات ارگانیک نیاز دارند و به دنبال آن هستند و او هم به این محصولات دسترسی دارد به این نتیجه رسیده که این محصولات را به تهران بیاورد و به فروش برساند. این کارآفرین می‌گوید با استفاده از صزافی‌ها توانسته پول محصولاتش را از خارج از کشور بگیرد و از طریق پست هم محصولات را به به دست مشتریانش رسانده است.
حضور کسب و کارهای کوچک، یکی از راه‌های مقابله با بیکاری است. از جمله‌ی این کسب و کار‌ها ساخت عروسک، محصولات و صنایع دستی، محصولات لبنیاتی و غذایی و غیره هستند. این مشاغل گاهی توسط یک نفر و گاهی توسط گروهی از افراد انجام می‌شود. گاهی افرادی در اینستاگرام یا دیگر شبکه‌های مجازی با باز کردن صفحات تجاری مخصوص به خود میتوانند محصولاتشان را به فروش برسانند. عده‌ای نیز مانند مرضیه با شناسایی دقیق نیاز مردم در محل زندگی خود توانسته‌اند کسب و کار هرچند کوچک خود را راه‌اندازی کنند.
مریم توکلی نیز کارآفرینی است که محصولات هنری خود را به خارج کشور به خصوص روسیه ارسال می‌کند، او می‌گوید مشتریان خود را در روسیه از راه اینستاگرام پیدا کرده و از همین راه با آنها ارتباط برقرار می‌کند.
طبق آمار سازمان آمار ایران، نرخ بیکاری در بهار1398 به 10.8 درصد رسیده است. این نرخ نسبت به سال گذشته، کاهش یک و نیم درصدی داشته است. حضور کسب و کارهای کوچک را می‌توان کمکی به معضل بیکاری دانست.
در ادامه گفت‌وگوی خبرنگار انصاف نیوز با مرضیه حضرتی ومریم توکلی، دو نفر از کارآفرینانی که کسب و کار کوچکی برای خود به راه انداخته‌اند را می‌خوانید:
«ایران پر از هنرمند خفته است»
مریم توکلی، زنی است که فعالیت هنری را برای کسب درآمد خود انتخاب کرده است. او می‌گوید از کودکی به نقاشی و فعالیت های هنری علاقه مند بوده است و حدود هفده سال است که از این راه درآمد کسب می‌کند. او کارت بازرگانی و کارت میراث فرهنگی دارد و محصولات خود را به خارج از کشور هم می‌فرستد.
مریم می‌گوید: «در حال حاضر قشر جوان جامعه، تفریحی ندارد به همین خاطر بعضی از آنها که فکر بازتری دارند، به سمت فعالیت‌های هنری و سالم می‌روند و بقیه هم به سمت تفریحات ناسالم گرایش پیدا می‌کنند. من بعد از این همه سال مشتری‌های خاص خود را دارم که به صورت برگزیده هستند ولی نمیتوانم تولید انبوه داشته باشم. در حقیقت پشتیبانی از طرف اتاق بازرگانی و میراث فرهنگی برای تولید انبوه و ارتباط با خارج از کشور برای تولید کنندگانی مثل ما نیست.»
مریم نقاشی‌های مینیاتوری می‌کشد و بر روی ظروف طرح جواهرنشان می‌کشد. او معتقد است که از هنرمندان داخلی حمایت نمی‌شود وگرنه هنرمندان بسیاری داریم که پتانسیل و نیروی هنری بسیاری دارند اما چون امکانات و قدرت بازاریابی ندارند نمی‌توانند به تعداد زیاد محصولات تهیه کنند. این هنرمند می‌گوید: «در کل ایران هنرمند خفته داریم که امکانات ندارند. کسانی که هنر و توانایی دارند ولی امکان تولید انبوه ندارند. من هم امکان فعالیت دارم اما توان بازاریابی ندارم و به همین دلیل در این زمینه نمیتوانم فعال باشم.»
او همچنین می‌گوید: «من زیاد به اروپا سفر کرده‌ام اما در آنجا صنایع دستی خاصی به آن صورت ندارد اما تبلیغات زیادی می‌کنند در حالی که اگر یکی از آثار میناکاری ایران را به آنها نشان دهند از زیبایی آن متعجب می‌شوند، متاسفانه ما در ایران تبلیغات درستی برای این محصولات نداریم. ما پتانسیل خوبی برای این موضوع داریم اما متاسفانه حمایت زیادی از این افراد نمی‌شود.»
مریم درباره تعامل خود با کشور‌های دیگر می‌گوید: «ارتباط من بیشتر با کشور روسیه است و معمولا از طریق ارتباطی که با اینستاگرام با این افراد دارم ایده‌های خوبی به یکدیگر می‌دهیم. معمولا سالی دو تا چهار بار محصول برای روسیه می‌فرستم. هزینه پست در داخل کشور بسیار بالا رفته است و صددرصد بالاتر هم می‌رود.»
مریم درباره‌ی یکی از تجربیاتش می‌گوید: «من ده سال است در هیچ نمایشگاه صنایع دستی‌ای غرفه نمی‌گیرم. آخرین نمایشگاهی که شرکت کردم ارگ آزادی در تهران بود که در هفته‌ی میراث فرهنگی برگزار می‌شد. در این نمایشگاه من تابلو‌های استاد فرشچیان را با اجازه‌ی خودشان کشیده بودم. مسوول غرفه‌ها حین بازدید از ما با لحن بدی به من گفت:«این نقاشی ها چیه که کشیدی، زن های لخت رو چرا کشیدی؟ این غرفه باید بسته بشه.» فقط وقتی راضی شد که فهمید این نقاشی‌های استاد فرشچیان است. من به قدری اذیت شدم که دیگر در هیچ کدام از نمایشگاه‌های سازمان میراث فرهنگی شرکت نکردم.»
سایت «با سلام» نام سایتی است که در مورد کارآفرینان کسب‌و کارهای کوچک فعالیت می‌کند مریم همچنین افزود: «من این پیشنهاد را به سایت با سلام دادم که شما که این افراد را در کنار هم جمع کردید و بعد از این هم حتما افراد بیشتری جمع می‌شوند، امکان این را دارید که مزایایی برای این افراد در خارج از کشور ایجاد کنید تا بتوانند فعالیت بیشتری بکنند.»
«از امکاناتی که دارید استفاده کنید»
مرضیه حضرتی، زنی سی و یک ساله است که محصولات ارگانیک و طبیعی را از طریق فضای مجازی به فروش می‌گذارد. او در شهرستان ملکان تبریز متولد شده است و به همراه همسر و فرزندان خود در تهران سکونت دارد. مرضیه دیپلم ریاضی و لیسانس حسابداری دارد و می‌گوید به دنبال کار دولتی به تهران آمده ولی وقتی کاری پیدا نمی‌کند به فکر این کار می‌افتد.
مرضیه درباره‌ی ورود به این کار می‌گوید: « من یک پکیج انگیزشی خریدم که در آن گفته بود که به اطرافتون با دقت تر توجه کنید و از امکاناتی که دارید استفاده کنید و به خودتان کمک کنید. من بارها به متصدیان آن دوره تماس گرفتم که من دنبال یک کار هستم اما نمی‌دانم چه کاری انجام دهم، آنها گفتند ما نمی‌توانیم که برای شما کاری پیدا کنیم، ببین چه منبع‌هایی داری و از همان استفاده کن. من یک دفعه به خودم آمدم دیدم که من از بچگی با این فضا و محصولات بزرگ شده‌ام؛ الان چرا ازهمین کار، کسب درآمد نکنم؟»
مرضیه همچنین می‌گوید: «من دیدم در یک جایی زندگی می‌کنم که به دلیل آلودگی و مریضی‌های مختلف، خیلی افراد به دنبال مواد غذایی ارگانیک هستند و من هم به این مواد دسترسی دارم اما تا آن زمان این فرصت را نمی‌دیدم.»
این زن جوان فعالیت خود را از تابستان سال گذشته شروع کرده است و علت افزایش مشتریان خود را کیفیت بالای محصولاتش می‌داند که باعث شده مشتریانش به دیگران تعریفش را بکنند.
او درباره فروش محصولاتش به خارج از کشور می‌گوید: « من به فنلاند و سوئد محصولاتی فرستادم. از نظر انتقال و جابجایی محصول و انتقال هزینه‌ی بین کشوری مشکلی نداشتم.» مرضیه حضرتی در مورد نحوه‌ی مبالدات ارزی خود با مشتریان خارج از کشور خود می‌گوید: «مشتریان پول محصول را صرافی‌هایی که آنجا هستند می‌دهند، آنها هم این پول را به ریال تبدیل کرده و به حساب من در داخل کسور می‌ریزند.»
«از خانواده‌ام در این شغل کمک گرفته ام»
مرضیه می‌گوید از محصولات طبیعی که خانواده‌اش تهیه می‌کنند استفاده می‌کند و در این راه به اطرافیان خود کمک می‌کند. او می‌گوید: «من به پدر همسرم گفتم که شما به جای اینکه انقدر زحمت بکشید و گوجه پرورش بدید و سر سال کیلویی هزار تومان به دلال بفروشید، این گوجه‌ها را به من بفروشید که رب درست کنم و تا قیمت کیلویی پنجاه هزار تومان بفروشم. من به خانواده‌ی همسرم آموزش دادم که با آبیاری قطره‌ای، گوجه‌های ارگانیک پرورش بدهند. همینطور آلوچه‌ها و آلو‌ها را از باغ پدر و پدر همسرم می‌خریم.»
مرضیه از کمک مادرش می‌گوید: «مادر من در گذشته به دلیل ناراحتی معده‌ی پدرم همیشه عرقیجات گیاهی درست می‌کرد و معمولا فامیل و دوستان از این عرقیجات از او می‌گرفتند و بعضی از آنها حتی هزینه‌ی آن را پرداخت نمی‌کردند اما بعد از اینکه من این کار را راه انداختم»
این کارآفرین جوان درباره‌ی ارتباط با افراد دیگر در شغل خود می‌گوید: «یکی از محصولات من سه شیره است که ترکیبی از شیره انگور و توت و خرما است. شهر من معدن انگور است و من به راحتی به شیره‌ی انگور دسترسی دارم ولی به شیره‌ی خرما دسترسی ندارم به همین دلیل، کسی را پیدا کردم که شیره‌ی خرمای خوبی می‌فروخت و با او شریک شدم. کسانی که به دنبال اینگونه فعالیت‌ها هستند باید در حوزه فعالیت خود افراد نمونه و ممتاز را پیدا کنند و با آنها فعالیت خود را گسترش بدهند. وقتی به چیزی دسترسی ندارند باید زرنگ باشند و بگردند دنبال جایی که آن محصول را با کیفیت داشته باشد و با آن همکاری کنند.»
«اراده قوی و صبر زیاد، عامل موفقیت»
اراده قوی و پیگیری از جمله عواملی است که به مرضیه برای شروع و ادامه‌ی مسیر کمک کرده است. او می‌گوید: «انسان باید بخواهد و اراده کند و سختی‌های آن را به دوش بکشد تا بتواند فعالیت خوبی بکند. اگر پنجاه درصد این کار اگر برای درآمد باشد، پنجاه درصد آن برای روحیه‌ای است که می‌گیرم. در این اوضاع که بیکاری زیاد است افراد باید ببینند که چه کاری میتوانند انجام دهند و توانایی چه کاری را دارند و در نهایت میتوانند با هزینه‌ی کم شروع به فعالیت کنند.
در اوایل کار همسرم می‌گفت که با این درآمد کم به چه دردی می‌خورد اما به تدریج درآمد من افزایش پیدا کرد. مشکل مردم ما این است که دوست دارند به همه چیز یک دفعه برسند اما همیشه آدم با صبر نتیجه می‌گیرد. من در اول کارم هیچ سرمایه‌ای نداشتم فقط یکی از النگوهایم را فروختم و با پنج میلیون سرمایه شروع کردم اما الان درآمدم رو به افزایش است حتی از خارج از کشور هم مشتری دارم.»
مرضیه معتقد است که افراد باید وارد کار شوند تا با سختی های آن رو به رو شوند و دنبال چاره‌اندیشی برای آن باشند. او همچنین از بی‌انگیزگی اطرافیانش می‌گوید: «بارها شده افرادی آمده بودند در پیج به من می‌گفتند که من از کار شما خوشم می‌آید، چگونه باید در این زمینه فعالیت کنم من هم شماره‌ام را می‌دادم که راهنمایشان کنم ولی با من تماس نگرفتند.»
انتهای پیام
