نظارت بر رفتار حاکمان؛ حقی برای حفظ سلامت جامعه
دکتر ناصر مهدوی در یادداشتی در کانال تلگرامی خود نوشت: خداوند نظام آفرینش را گونه ای سامان بخشیده که با نظارت خود بر چرخه هستی و نیز رفتار انسان ها، به همه دلگرمی و انگیزه بخشیده است. آدمیان در جهانی کور و بی احساس زندگی نمی کنند و چشمان پر از مهر خداوند با سخاوتی بی انتها به زندگی آنها نظر دوخته و رفتارشان را نظاره می کند تا هم به شوق دیدار خدا اشتیاقشان به نیکی و پارسایی افزون تر شود و هم به جهت این نظارت مبارک، احساس شرم اخلاقی مانع تند روی و کج روی شود؛ یعنی نظارت خداوند نور و محبت سبب پرورش انگیزه های اخلاقی می شود و آدمیان با ایمان را از سر کشی نفس باز می دارد.
خداوند این سهم بزرگ یعنی حق نظارت بر رویدادهای اجتماعی و البته حاکمان جامعه را، با آفرینش موجود شریفی چون عقل و موهبت فهم به انسان ها بخشیده و از همه ی انسان ها خواسته نیکوترین امت باشند تا بتوانند نیکوترین جامعه را بر پا کنند و برای نیکو کردن جامعه از آنان خواسته تا «اهل معروف» باشند و در برابر منکری مثل ظلم و بی عدالتی حساسیت نشان دهند و از بروز فساد با بیداری و فهم و خرد خویش جلو گیری کنند.
امام علی وقتی به قدرت می رسند، از مردم می خواهند که به اعمال ایشان نظارت کنند و با همه ی بزرگواری می فرمایند «هیچ کس ایمن از خطا و لغزش نیست» و نظارت مردم بهترین شیوه باز داشتن حاکمان از فساد و تخلفات بزرگ است. ابن عباس که عمو زاده پیامبر و از یاران امام علی و شهسوار قرآن است وقتی به خلافت می رسد و نظارت مردم را بر سر رفتار خود نمی بیند، با همه ی سابقه ی درخشان کم نظیر خویش، سر از فساد سنگین دلخراش در می آورد که ناله ی امام را به آسمان بلند می کند و در پی آن است که امام به مالک اشتر فرمان می دهند، که اگر می خواهد مانند ابن عباس نگردد و عاقبت امور وی به شر نباشد، به مردم حق نظارت بر رفتار خود را بی هیچ منتی عطا کند تا سر از فساد و تیره بختی در نیاورد.
حاصل سخن اینکه اگر عقل شریف ترین موهبت الهی در حق بندگان خداوند است که هست، مهمترین موردی که عقل می تواند آنجا به کار رود و برای خود و جامعه خود خدمت بزرگی کند نظارت بر رفتار حاکمان است، زیرا قدرت چنان بی رحم و بی مروت است که امام علی از شر فساد آن به خدا پناه می برد و همین قدرت بی نظارت، ابن عباس ها را به فساد می کشاند، چه برسد به ما که با با آن سوابق درخشان مالک اشتر و ابن عباس فاصله ای بسیار داریم.
تنها و تنها راه پیشگیری از فساد سیاسی فقط نظارت و دقت عقلانی مردم است، و این حقی است که خداوند به آدمیان عطا کرده و با هیچ منطقی نمی توان آن را از انسان ها سلب کرد.
شرکت در انتخابات، صرف نظر از فواید سیاسی آن، تاکید بر حق نظارت ما برای جکوگیری از فساد قدرت بی مهار است و تحمیل کردن اراده ملت هاییست که نمی خواهند جامعه ی خود را فاسد و از هم گسیخته ببیند. شرکت در انتخابات تاکید بر این است که غارت گران حقوق مردم، حق ندارند و نباید فرصت و دستور چپاول اموال مردم ستم دیده را ایجاد و صادر کنند.
حق نظارت را خداوند به ما عطا کرده، و کسانی که آن را از آدمیان یک جامعه می ستانند، هم در دل غش و میل به باطل دارند و هم پیش از ستیز با انسان ها با خداوند سر ستیز گذارده اند.
انتهای پیام
