چرا کرونا در ایران شیوع بی‌رویه پیدا کرد؟

علی صالح‌آبادی مدیرمسوول روزنامه‌ی ستاره صبح نوشت: ویروس خطرناک کرونا که نخستین بار در ماه ژانویه (اوایل دی‌ماه) توسط «دکتر لی ون‌لیانگ» شناسایی شد و متأسفانه خودش به این ویروس مبتلا شد و درگذشت و در ادامه کرونا به‌سرعت مردم چین را موردحمله مرگبار قرار داد. در ابتدا مقامات چینی از مشاهده این ویروس وحشت‌زده و سردرگم شدند؛ زیرا نمی‌دانستند با این ویروس چگونه مقابله کنند. در اینجا بود که تمام متخصصان و دانشمندان را فراخواندند و از آن‌ها کمک خواستند. اجماع نظر این شد که نخست شهر «ووهان» که چند میلیون جمعیت دارد را قرنطینه کنند. همچنین در هر شهر و روستای دیگر که ویروس کرونا دیده شد، بدون تعلل مردمان شهرها و روستاها را قرنطینه کردند و تعطیلات سال نو چینی را نیز 2 هفته تمدید کردند. این روش‌ها به‌تدریج آثار مثبت خود را ظاهر کرد تا اینکه روز گذشته تعداد مبتلایان این ویروس در جهان به ۱۰۵۴۹۴ نفر و تعداد جان‌باختگان به ۳۵۸۷ نفر رسید. اکثر مبتلایان و کشته‌ها متعلق به کشور یک میلیارد و 300 میلیون نفری چین است. مطابق آمار رسمی تعداد مبتلایان به ویروس کرونا در روز گذشته در چین به 44 نفر رسید که خبر خوب برای چینی‌ها و مردم جهان است. چینی‌ها گفته‌اند در آینده نزدیک تعداد مبتلایان و کشته‌ها را به صفر خواهند رساند. این توفیق به دلیل برنامه داشتن و تن دادن به نظر متخصصان حاصل‌شده است؛ اما در ایران در خصوص برخورد با ویروس خطرناک کرونا جور دیگری برخورد شد. در ابتدا احتمالاً موضوع جدی گرفته نشد یا به خاطر ملاحظات سیاسی مثل انتخابات و ملاحظات مذهبی عزم جدی برای برخورد با کرونا وجود نداشت. دولت از یکسو دیرهنگام وارد ماجرا شد و از سوی دیگر رئیس‌جمهور به‌صراحت گفت: ما به «قرنطینه» شهرها اعتقاد نداریم و زندگی و فعالیت‌ها باید عادی باشند. البته او به‌تدریج دریافت که باید مدارس و دانشگاه‌ها تعطیل شوند و ادارات نیز با حداقل ظرفیت فعالیت و کار کنند. مهم‌تر اینکه حاکمیت پذیرفت که برای ورود افراد به استان‌های گیلان و مازندران محدودیت ایجاد شود، نمازهای جمعه و نمازهای جماعت تعطیل، رفت‌وآمد به اماکن مذهبی تعطیل و … اقدامات دیگری که نتیجه داده است؛ زیرا در روزهای گذشته از تعداد مبتلایان و کشته‌شده‌ها در ایران کاسته شده است. به عقیده نویسنده اگر از نیمه دوم بهمن یا حداقل 30 بهمن شهر قم قرنطینه می‌شد، بدون شک شاهد وضعیت امروز و نگرانی فزاینده 80 میلیون ایرانی نبودیم. اشتباهی که دراین‌ارتباط رخ داد این بود که از یک‌سو حاکمیت در ابتدا خطر ویروس کرونا را باور نداشت و از سوی دیگر مردم هم به خطری که بیخ گوششان بود آگاه نبودند؛ این دو باعث شد که تعداد زیادی از هم‌وطنان جانشان را از دست بدهند و تعداد زیادی هم در شهرها به‌ویژه قم، تهران، رشت و … مبتلا شدند. این در حالی است که بعضی کشورها به‌محض مشاهده ویروس کرونا حالت جنگی یا حالت اضطراری اعلام کردند. مسئولان باید پاسخ دهند که چرا این اقدام در ایران صورت نگرفت؛ بنابراین آیا نباید مسئولان درباره قصور خود از مردم عذرخواهی کنند و آیا نباید مجلس به نمایندگی از مردم به موضوع ورود پیداکرده و مسئولان را مورد بازخواست قرار دهد که چرا به حرف متخصصان گوش ندادند و چرا نتوانستند اقلام بهداشتی مثل ماسک، الکل، دستکش و … را در اختیار مردم قرار دهند و چرا بخش زیادی از این اقلام احتکار شد و گفتنی‌های دیگر …

انتهای پیام