بپذیریم که روش جهانشمول علمی برای مقابله با کرونا وجود ندارد

حمید بعیدی‌نژاد، سفیر ایران در انگلیس در یادداشتی تلگرامی نوشت:

سؤال روز رهبران سیاسی و مدیران ارشد بهداشتی کشورهای مختلف جهان اینست که موثرترین روش مقابله با شیوع ویروس کورونا چیست؟ و سوال اینجاست که این ویروس چند ماه قرار است میهمان ناخوانده ی کشورها باشد: یک ماه، دو‌ماه ، سه ماه یا بیشتر؟ سوال اینست که با در نظر گرفتن کوتاه بودن و یا طولانی بودن زمان ماندگاری ویروس، کدام اقدامات محدود کننده و تا چه مدتی باید در کشور اعمال شوند؟ و سؤال اینست که چه روشی میتوان بکار بست که ضمن تاثیرگذاری جدی، جلوی شیوع بیماری را بگیرد و همزمان تا جایی که ممکن است زندگی مردم را هم کاملا مختل نکند، چرا که روشهای خیلی محدود کننده در دراز مدت قابلیت تداوم ندارد.

در حال حاضر الگوهای متفاوتی در مقابله با شیوع ویروس وجود دارند که متخصصین بهداشتی دنیا بر اساس تجربه، هر یک‌ را بررسی نموده و سعی می کنند خود بهترین تصمیم را برای کشور خود اتخاذ نمایند. آنچه روشن است اینکه کشورهای مختلف در دنیا، روشهای مقابله با ویروس کورونا را بر اساس ویژگیهای هر شهر، منطقه و یا کشور خود و با در نظرگرفتن عوامل متعدد تعیین می کنند. تعیین این روشها توسط مدیران عالی و متخصصین کشور در جلسات کارشناسی صورت میگیرد که در خصوص آنها صدها ساعت و یا بیشتر وقت صرف میشود. طبیعی است که روشها مرتب اصلاح و تکمیل میشوند و باید هم بشوند. اینجاست که باید پذیرفت شیوه و قاعده ای جهانشمول از قبل تعریف شده برای مقابله با این ویروس تعیین نشده است، الان در کشورهای مختلف در دنیا نیز شیوه های مختلفی برای مقابله صورت می گیرد.

از مدیریت وزارت امور خارجه تشکر می کنیم که نمایندگیهای ج.ا.ایران در خارج از کشور را موظف نموده است که تجربیات کشورها را جمع آوری نموده و برای بررسی توسط مسئولین مرتبط کشور به تهران ارسال نمایند.

امروزه الگوی چین طبعا از قویترین الگوهای مقابله است. این الگو بر اساس مقابله ی تهاجمی و همه جانبه مبتنی بر اعمال قرنطینه کامل است که بر شهر ووهان اعمال گردیده است بطوریکه تمامی رفت و آمدها در شهر ممنوع گردید.

در برابر، الگوهای دیگری هم وجود دارند. الگوی کره جنوبی و یا الگویی که عمده ی کشورهای اروپایی و آمریکا اتخاذ کرده اند. دیروز نخست وزیر انگلیس صریحا اعلام کرد که ما به روشهای خیلی محدود کننده و تهاجمی مانند قرنطینه و تعطیل نمودن تمامی فعالیتهای جمعی آنطور که در ایتالیا اعمال میشود اعتقادی نداریم، چنانچه به گفته ی وی ایتالیا با اعمال شدیدترین اقدامات هم نتوانسته است تعداد مبتلایان را کاهش دهد.

در حال حاضر در سطح لندن و دیگر شهرهای انگلیس، آثار و شواهدی از کنترلهای ویژه وجود ندارد، چه برسد که بخواهند شهرها را قرنطینه کنند. پرواز هواپیماها به انگلیس حتی از چین، کره جنوبی، ایتالیا و ایران بعنوان کشورهای دارای تعداد بیشتر مبتلا، ادامه دارد و قطع نشده اند و عزیمت توریستها به سرعت سابق ادامه دارد. فعالیتهای مردمی و شهری هم به جریان سابق خود ادامه داشته، متروها و اتوبوسها پرجمعیت در حرکتند و مدارس و دانشگاهها هم تعطیل نشده اند. هر چنداین سیاست کاملا ممکن است با توجه به سرعت شیوع ویروس تغییر کند اما مهم اینست که ادامه و یا تغییر این برنامه هاو سیاستها همه بستگی به تصمیم مسئولین این کشور با توجه به تحولات عینی شرایط خواهد داشت. نخست وزیر انگلیس اعلام کرده است که سیاستهای جدید بر اساس شرایط در صحنه اتخاذ خواهد شد و تا وقتی نیاز نباشد، برنامه های محدود کننده اعمال نمیشود. وی تاکید نمود که سیاست دولت انگلیس بر ایجاد تاخیر در اوج گیری شیوع بیماری تا تابستان استوار است تا نظام درمانی این کشور بتواند خدمات لازم را به مردم ارائه کند. اعمال محدودیتهای زودتر از زمان مناسب آن، مردم را در دراز مدت خسته خواهد کرد.

آنچه در این شرایط برای همه کشورها مهم است، تصمیم‌گیری یکپارچه مسئولین در اتخاذ بهترین سیاست ممکن با توجه به شرایط و محدودیتهای خود میباشد. ایران در شرایط حساسی بسر می برد و مسئولین ما هم بدنبال اتخاذ بهترین و موثرترین سیاست مقابله هستند. اطلاعات جدید نشان میدهد که برنامه مقابله هم برای دو یا سه هفته نیست. تعیین سیاست کشور از اهمیتی راهبردی در سطح ملی برخوردار است. این بحث که آیا بهترین سیاست نظام باید قرنطینه کامل یا محدود باشد، بحثهای بسیار حساس و پیچیده ای است که به کف کوچه و خیابان تعلق ندارد و باید اجازه دهیم توسط مسئولین اتخاذ شود تا ابعاد مختلف آن در نشستهای کارشناسی مورد بررسی قرار گیرند.

وقتی راهبردها در ستاد مقابله تعیین شد، همه افراد صاحب نفوذ و‌شخصیتهای اجتماعی وظیفه دارند که بجای قضاوت در خصوص روشهای متخذه و تشکیک در تصمیماتی که توسط مسئولین ذیربط صورت میگیرد، در نظر بگیرند که این تصمیمات توسط کسانی اتخاذ میشود که تمامی اطلاعات لازم از جمله مشکلات عملی و کمبودهای ساختاری و فنی کشور را در اختیار دارند. لذا همه وظیفه دارند بجای بحثهای غیر ضرور در سیاستهای متخذه، چه آن تصمیم قرنطینه کامل یا ناقص یا هر تصمیم دیگری باشد، مردم را در چنین شرایط حساسی به اجرای دستورالعملهای مصوب تشویق نمایند. ایجاد تشویش و نگرانی و دو دلی در میان مردم ثمره ای جز تضعیف روحیه ملی در این شرایط ندارد و میتواند خسارات روحی زیادی را به بار آورد.

انتهای پیام