تهاجمی معقول! | عباس عبدی
«عباس عبدی»، تحلیلگر سیاسی اصلاحطلب در یادداشتی تلگرامی نوشت:
کار مهاجمان به حرمین قم و مشهد از طرف اکثریت بزرگی از مردم و متدینین مورد نکوهش قرار گرفت. ولی یکی از مهاجمان جملهای را گفت که به نظر این کار را اگر مشروع نکند حداقل برای مهاجمان معقول میکند. وی گفت که حاجاتمان را میخواهیم بگیریم.
اگر از این زاویه نگاه کنیم، اتفاقا حالا که کرونا آمده چنین افرادی نیاز بیشتری به رفتن به حرم دارند. درست مثل این که همه بیمار شوند و دولت بیمارستانها را تعطیل کند چون محل شیوع اپیدمی شده است.. حتی اگر حضور در بیمارستان هم خطراتی داشته باشد که بیش از همه جا دارد ولی برای وجود چنین خطری، بیمارستان را تعطیل نمیکنند چرا که خیلی از مردم در انجا شفا پیدا میکنند.
بنابر این تا هنگامی که نگاه به حرم برای براوردن حاجت و شفا دادن است باید در این لحظات حساس، دسترسی به حرم بیش از پیش در اختیار پیروان چنین نگاهی باشد.
وجود این نگاه بزرگترین خطری است که موجودیت و اعتقاد به دین را نزد مردم تهدید میکند و اتفاقا تنها کسانی که میتوانند با ان مقابله کنند، روحانیون و علما هستند. راه مقابله نیز عدم سکوت در برابر این نگاهِ سادهلوحانه و تجاری مسلک است. کوشش برای بازسازی دین از تاکید بر اصلیترین هدف دین که مکارم اخلاق و معنویت است آغاز باید شود.
انتهای پیام
انصاف نیوز عزیز ضمن تبریک سال نو در صورت صلاحدید این مطلب را در ذیل مطلب جناب عبدی ، شاید به عنوان تکمله نشر فرمایید،
دو نکته، اول نکته دوم : باید به مومنین آموخت که منظور از شفای ذکر شده در قران ، شفای مادی و جسمانی نیست ، یا بهتر بگوییم شفای جسمانی اگر هم باشد در رتبه دوم است و منظور از شفا …و ننزل من القران ما هو شفا… بیشتر شفای امراض روحی و روانی و اخلاقی است ، مواردی همچون احتراز از کبر و بخل و حسد و کینه و دشمنی وغیره و ذلک و برای مداوای امراض جسمانی خداوند علم پزشکی را پیش روی انسان قرار داده تا با علم و دانش بشری بر امراض جسمانی فایق آید ، چنانچه در آموختن این نکته به مومنین کوتاهی شده مقصر پیشوایان دینی مردمند ، نه خود مردم عوام .
نکته بعد و در واقع اولین نکته در تکمیل فرمایش جناب عبدی اینکه به اعتقاد اینجانب که همواره در محاجِّه با دوستان گفته ام در دنیای امروز که بحث انرژی درمانی و انرژی مثبت و منفی به اثبات رسیده ، چنانچه مردم عامی با پناه بردن به حرم امامزادگان حتی در دورافتاده ترین روستاها بر مشکلات روحی فائق می آیند چرا ما بایستی با انکار تاثیر این انرژی مثبت ، آخرین پناهگاه و مامن آنان را نابود کنیم اینکه سطح علم و شعور و آگاهی مردم را بالا ببریم یک چیز است واینکه از موضع روشنفکری مردم را در میانه حوادث و مشکلات بی پناه و مامن رها کنیم چیز دیگریست در همین مورد اخیر چنانچه با آگاهی دادن به مردم و صرفاً بستن خود ضریح ، اجازه حضور بدون ازدحام درصحن ها داده می شد و به آنان می آموختیم همانطور که مردم برای معالجه به بیمارستان می روند ولی الزاما به قصد درمان در و دیوار بیمارستان را نمی بوسند و نمی لیسند شما هم با رعایت مسائل بهداشتی برای دقایقی در صحن این بزرگواران حضور وبه دغدغه های روحیتان پایان دهید ، شاید اینگونه ، وقایع در مسیر بهتری پیش می رفت .
ببخشید از اطاله کلام واگر نشد که لب کلام را منتقل کنم.