پندهای کرونا

علی عبدالعلی‌زاده، وزیر مسکن دولت خاتمی در یادداشتی تلگرامی با موضوع پندهای کرونا نوشت:

کرونا پدیده‌ای که جهان را غافلگیر کرد و همه را ترساند. این پدیده هم مانند دیگر رویدادهای پیش بینی نشده سنجه‌ای شد تا دولت‌ها و مردم هر کشور ارزیابی شوند. در ایران نیز کرونا با زیان‌های جانی و مالی گسترده در پهنه سرزمین، ارزیابی‌های مهمی کرده که باید برای برنامه‌های آینده کشور به دقت بررسی و برای تغییرات ساختاری و ذهنی و رفتاری دولت مردان و مردم در راستای بهبود اداره کشور برنامه ریزی کرد. من چند نکته از این‌ها را می‌نویسم تا آغازی باشد که دیگران هم به آن پرداخته و بخشی از زیان‌های کرونا را با بهبود آینده مردم و کشور جبران کنیم:

۱- دسته بندی ده طبقه‌ای مردم کار بسیار مهمی است که نداشتن آن باعث شد در دولت احمدی نژاد یارانه به همه طبقات دهگانه پرداخت و مورد انتقاد همه کارشناسان اقتصادی و اجتماعی قرار گرفت.

در آغاز دولت روحانی بیشتر مردم و به‌ویژه اصلاح طلبان می‌خواستند دولت زود این طبقه بندی را با شناسایی توان مالی مردم انجام و دست کم با قطع یارانه پنج دهک بالا هم عدالت را اجرا و هم بار یارانه را کم کند. اما دولت کاری نکرد.

با آمدن کرونا و تعطیلی بنگاه‌های اقتصادی و کارهای روزمره، جامعه با انبوهی از نان آوران خانه نشین با دست‌های خالی روبرو شد.

دولت که آهی در بساط ندارد با دولت‌های پولدار دور و نزدیک مقایسه شد.

نیکو کاران هم چون به نهادهای امدادی مانند بهزیستی و هلال احمر و کمیته امداد اعتماد ندارند و حکومت اجازه رشد سمن‌های (سازمان مردم نهاد) را نداده است نتوانستند کمک‌های خداپسندانه را به نیازمندان برسانند. کمک بیش از پنج میلیارد ریالی به پیرمردی را که با پخش یک گزارش در فضای مجازی رویداد می‌توان نشانه آمادگی مردم برای کمک به هموطنان صدمه دیده از کرونا دانست.

چون طبقه بندی دهگانه مردم، و نهادهای نیکوکاری مردمی را نداشتیم دولت و مردم توانمند و نیکوکار نتوانستند کمک‌های خود را به هدف برسانند و خانوارهای زیادی در زیر فشار کرونا خرد شدند.

نتیجه: هر چه زودتر:

الف – مردم در ده طبقه توان مالی شناسایی و دسته بندی شوند.

ب – نیکوکاران و نیک نامان جامعه مانند چهره‌های فرهنگی و هنری و ورزشی برای راه اندازی نهادهای نیکوکاری (سمن) تشویق و با گسترش این نهادها در همه شهرها کار پشتیبانی مالی و فرهنگی سه دهم پائین جامعه به آن‌ها سپرده شود.

ج – با گسترش سمن‌های نیکوکاری در سال‌های آینده می‌توان کمیته امداد و سازمان بهزیستی را بسته و نهادی را در هلال احمر مأمور ساماندهی و نظارت بر ارتباط سمن‌ها و سه دهک پایین جامعه کرد.

سپردن کار کمک به محرومان به نیکوکاران بهتر از سپردن این کار به کارمندان حقوق بگیر است.

با این کار دولت کوچکتر و مردم در اداره کشور سهم بیشتری می‌یابند.

انتهای پیام