آقای نمکی! به جای گله‌گذاری، پاسخگو باشید
حجت‌الاسلام مسیح مهاجری، مدیرمسئول روزنامه‌ی جمهوری اسلامی در یادداشتی نوشت:
مردم جهان نباید اشتباه یک قرن قبل را تکرار کنند. در سال ۱۲۹۷ هجری شمسی (۱۹۱۸ میلادی) یکی از شدیدترین بیماری واگیردار تاریخ که آنفولانزای اسپانیائی بود رخ داد که دو سال طول کشید. این بیماری ۵۰۰ میلیون نفر را مبتلا کرد و ۵۰ میلیون نفر را کشت. در آن واقعه، چون مردم از قرنطینه و رعایت سایر دستورالعمل‌های بهداشتی موج اول خسته شده بودند، به زندگی عادی خود برگشتند ولی بعد از چند هفته، موج دوم بیماری به جان مردم افتاد و جان ده‌ها میلیون نفر را گرفت.
با بیماری کرونا هم‌اکنون دولت‌ها و ملت‌ها درست همان رفتاری را می‌کنند که یک قرن قبل با آنفولانزای اسپانیائی شد. برای آنفولانزای اسپانیائی هیچ داروئی کشف نشد و بعد از دو سال خود به خود پایان یافت. با شباهت‌هائی که میان رفتار امروز ملت‌ها و دولت‌ها با کرونا و رفتار ملت‌ها و دولت‌های یک قرن قبل با آنفولانزای اسپانیائی وجود دارد، به نظر می‌رسد اکنون اشتباه آن زمان درحال تکرار شدن است و خطر بزرگی همه را تهدید می‌کند.
در کشور خودمان، تازه‌ترین مطلب قابل تأمل، سخنان شکایت‌گونه چهارشنبه گذشته وزیر بهداشت و درمان است که در کنار مشکلات اقتصادی، بی‌توجهی‌ها به دستاوردهای مقابله با کرونا در ماه‌های اول را از دلایل اوج گرفتن دوباره این بیماری دانست.
سخنان وزیر بهداشت از این نظر قابل تأمل است که از روز اول شکل‌گیری ستاد ملی مقابله با کرونا اختیارات کامل و جامعی به این ستاد داده شد و از همان زمان نقش دو نفر در این ستاد بسیار برجسته بود؛ رئیس‌جمهور و وزیر بهداشت و درمان. اختیارات ستاد بقدری جامع و گسترده بود که تمام ارکان نظام با آن همراهی کردند و کلیه امکانات به خدمت گرفته شدند. سابقه ندارد بزرگ‌ترین ارکان مذهبی، سیاسی، نظامی، اقتصادی و اجتماعی کشور یکجا و همزمان در اختیار یک ستاد قرار گرفته باشند و خود را تابع تصمیمات آن بدانند. این واقعیت مبارک در ماجرای مقابله با کرونا اتفاق افتاد و ستاد ملی مقابله با کرونا با چنین جایگاه و اختیاراتی شکل گرفت و شروع به کار کرد.
جالب است که رسانه‌های کشور، اعم از رسانه ملی، رسانه‌های مکتوب و فضای مجازی، تمام‌قد به کمک ستاد شتافتند و با تمام توان خود از یکطرف برای اجرائی شدن تصمیمات ستاد تلاش کردند و از طرف دیگر با موانعی که عده‌ای بر سر راه ستاد به وجود می‌آوردند، مبارزه‌ای جدی کردند. مردم نیز با ستاد همراهی کردند و برای اجرای مصوبات ستاد سنگ‌تمام گذاشتند. تلاش‌های جهادگونه کادر درمانی کشور هم که واقعاً ستودنی و تاریخی بوده و هست.
با توجه به چنین زمینه مساعدی، چرا آنهمه موفقیت که درحال شکل گرفتن بود، یکباره تبدیل به یک بازگشت غمبار به دامن ویروس کرونا شد؟ در این زمینه، وزیر بهداشت و رئیس‌جمهور نمی‌توانند زبان به گلایه بگشایند، آنها باید به سؤال‌ها پاسخ بدهند.
مشکلات اقتصادی و مزاحمت آن در برابر اجرائی شدن مصوبات ستاد برای همه قابل درک و فهم است، ولی نکته مهم اینست که تمام مزاحمت‌ها به مسائل اقتصادی مربوط نمی‌شوند. ستاد ملی مقابله با کرونا در هفته‌های اول، بدون آنکه با این و آن تعارف کند تصمیمات مهمی گرفت و برای عملی ساختن مصوبات خود، ایستادگی قابل تحسینی کرد. تعطیل کردن زیارتگاه‌ها و نمازجمعه‌ها و مساجد، کار آسانی نبود. مقاومت‌های زیادی در برابر این اقدامات صورت گرفت ولی ستاد توانست با حمایت بالاترین مقامات نظام و همراهی رسانه‌ها، این مقاومت‌ها را درهم بشکند و به موفقیت‌های زیادی برسد. متأسفانه این مقاومت دوام نیاورد و کسانی که نقش اساسی را در ستاد برعهده دارند، در برابر خواسته‌های غیرمنطقی و فشارها در زمینه‌های مختلف تسلیم شدند و به هشدارها نیز توجهی نکردند. نتیجه این شد که تعداد قربانیان کرونا که در اثر آن موفقیت‌ها در ۵ خرداد به ۳۴ نفر کاهش یافته بود، حالا به ۲۲۱ نفر افزایش یافته است!
بارها تأکید کردیم که آزاد گذاشتن مطلق سفرها، بی‌توجهی به وضعیت مترو، اتوبوس‌ها، هواپیماها، بازگشائی پارک‌ها، از سر گرفتن اجرای طرح ترافیک، کاهش محدودیت‌های زیارتگاه‌ها و مساجد و نمازهای جمعه، بی‌تفاوتی در برابر برگزاری عروسی‌ها و عزاداری‌ها و… که به اقتصاد ربطی ندارند کاملاً اشتباه بوده و بخش مهمی از انتقال ویروس کرونا را سبب شده‌اند. امروز آقای وزیر بهداشت به جای گله‌گذاری‌ها باید به این سؤال جواب بدهد که ستاد چرا در برابر فشارها تسلیم شد و تن به لغو محدودیت‌ها داد؟ مسئولان ارشد ستاد ملی مقابله با کرونا، که مسئول جان مردم هستند، باید این روزها به جای گله‌گذاری‌ها این بیت از قصیده پرمغز ناصرخسرو را تکرار کنند که:
چون خوب نظر کرد، پر خویش در آن دید
گفتا ز که نالیم که از ماست که بر ماست
انتهای پیام
