افتخارِحکومت نبوی؛ تامین اقتصاد و برقراری آرامش

حجت‌الاسلام هادی سروش، استاد حوزه در یادداشتی تلگرامی با عنوان «افتخارِحکومت نبوی؛ تامین اقتصاد و برقراری آرامش» نوشت:

شاخصه حکومت نبوی چنین است؛

“نه نانی بریده شود و نه آرامشی ستانده شود”.

و این شاخصه درمهمترین سند در دسترس ما که قرآن باشد وجود دارد.

در سوره های پایانی قرآن کریم آیه ای آمده که مهمترین وظیفه هرحاکمیتی و خصوصا حاکمیت اسلامی را روشن نموده و آن این است؛ مابه مردمانش؛ نان وآرامش دادیم؛ “أَطْعَمَهُم مِن جُوعٍ وَآمَنَهُم مِن خَوف” (قریش/۴)

ضمیر در آیه؛ به شهروندان حکومت نبوی برمیگردد.

پس؛ امنیت اقتصادی وامنیت روانیِ جامعه،که نیازِغیرقابل انکارهرجامعه ای است؛ تابلوی حکومت نبوی است.

تفکرِحکومتیِ پیامبر چنین است:

«خدایا در “نان” – یعنی؛ امور اقتصادی برای ما گشایش وبرکت قرار ده که اگر درجامعه بین ما و نان فاصله افتد از نماز وروزه و دیگر دستورات دینی خبری نخواهدبود!/ بارک لنا فی الخبز و لا تفرق بیننا و بینه فلو لا الخبز ماصلینا و لا صمنا و لا أدینا فرائض ربنا» (کافی؛ج ۶ص۲۸۷)

عارفان که ادبیاتشان بر زهد و انقطاع ازدنیا استواراست، از ضرورت های اقتصادی میگویند و آن را بی ارتباط در تاثیر “مقامات عرفانی” نمیدانند.

آدمی اول حریص نان بود
زانک قوت و نان ستون جان بود
(مولوی)

پس نیاز مادی در بالاترین روحیات معنوی آدمی دخالت دارد.

همانطوریکه برخی تئوری پردازی میکنند که باید برای اجراء احکام اسلام از هر باید و نبایدی وحتی خشنونتی استفاده شود و میتوانیم برای ترویج دین و مقابله با ظلم و تامین منافع، پای در هر کشوری نهاد و حتی ازنیروهای انسانی خود در آنجا هزینه کرد، پس باید برای “اقتصاد و معاش شهروندان” نیز، همانگونه خود را به آب و آتش زده واز نصحیت به زهد و قناعت دست بردارند.

نکته مهم اینجاست؛ در صورت نبود “امنیت اقتصادی” درجامعه، هرمسئولی که خواه صادق باشد و یا شعارگرا و فریبکار، قطعا رفته رفته به شکست نزدیک می شود.

استادمطهری میگوید؛

«عوامل اقتصادى از اساسى ترین عوامل زندگى بشر است. افراد براى همیشه نمى توانند از آن سرپیچى کنند، اگر هم یک فرد سرپیچى کند، همه افراد این جور نیستند اگر هم جامعه اى موقتا سرپیچى کند، براى همیشه نمى تواند.»

اسلام عزیز؛ به یک کاسب که بخش کوچکی ازاقتصادیک خانواده را دردست دارد اجازه “امروز و فردا” کردن نمیدهد تا چه برسد به یک نظام و حاکمیتی که با تصمیمات اقتصادی و بین المللی و نظامی، اقتصاد انبوهی از شهروندانش را “امروز و فردا” کند!

این بیان پیامبر رحمت (ص) است:

“واى بر صنعت‏كاران امت من، كه امروز و فردا میکنند و مردم را سر مى‏ دوانند؛ – وَيْلٌ لِصُنَّاعِ أُمَّتِي مِنَ الْيَوْمِ وَ غَدٍ.”

(من لايحضره الفقيه۱۶۰/۳)

در بخش دوم؛ آرامش روانی جامعه مطرح است.

اینجا هم همان تاکیدات دینی بصورت جدی به مسئولان وحاکمان حکومت سرازیر است که؛ “حقِ ایجادهیچگونه تنش روانی برای جامعه را ندارند”.

“بزرگ سکاندار حکومت دینی”؛ امام علی(ع) حاکمیت را در صورتی اسلامی میداند که امنیت روانی شامل همه ی شهروندان،حتی غیرمسلمان هم بشود، یعنی آنان هم بتوانند به زندگی آرام و آسان و شادشان برسند؛”يَعْمَلُ فِي إِمْرَتِهِ الْمُؤْمِنُ وَ يَسْتَمْتِعُ فِيهَا الْكَافِرُ”(نهج البلاغه/خ۴۰)

کسانی که با شعارگرایی خود، اضافه برتملق گوئی ها، موجی ازناامنی روانی رادرجامعه رقم میزنند، همان خودی های جاهلی هستند که در ادبیات قرآنی به «جمعیت جاهلیت» نام برده شده! (ر.ک: فتح/۲۶) که نهایتِ همّ و غمّ شان؛ منافع حزبی وگروهی شان بشکل متعصبانه است! تا بتوانند درحاکمیت ها هیچ گاه از “میزریاست”جدا نشوند.

والبته باهرگونه توفیقی که برای دولت غیر همسویشان حاصل شود، به مقابله برخاسته وآرامش جامعه راباانواع بدبینی ها، آلوده میکنند.

علامه طباطبائی، همانطوریکه آرامش را؛ “روح الهی” میداند، در مقابل­ش، “اضطراب وتنش” درجامعه را؛ ازالقائات شیطانی‌ ودرراستای اهداف جنود او دانسته ،تصریح میکند؛ «حاکمیت دینی موظف به ایجادوتثبیت آرامش ووقار اسلامی درجامعه است.» (آل عمران/۱۷۵ – ر.ک: تفسیر المیزان ۲۹۱/۲و۲۲۱/۳ و ۲۴۲/۹ )

امام خمینی که تئوری پردازبزرگی در حوزه “حکومت دینی” است باشفافیت بر این باور است: “دولت اسلامی باید مردم را مطمئن کند تا در همه چیزشان در آرامش باشند، دولت ابداً نمیتواند تأذی کند”.(صحیفه۱۶۱/۱۷)

متاسفانه گاهی شاهد اقداماتی از برخی مسئولان دولتی و یا قضائی و یا مجلسی هستیم که خروجی آن؛ موجی از ناامیدی وتنش واضطراب است!

اگر امنیت روانی جامعه،مورد احترام باشد؛ نه افزایش قیمت بنزین تنش آفرین است، و نه اعلام حکم اعدام، و نه چیزی به نام “اهانت” ازتریبون مجلس شنیده میشود.

اماوقتی به این واضحات وجدانی توجهی نمیشود، انتظار دارید برای “مردم مظلوم”! آرامشی بماند؟

عجبا! که چنین چالشهائی که بسادگی قابل پیشگیری است، در افکار عمومی داخلی وجهانی به اسم “حکومت دینی” تمام میشود!

انتهای پیام