برای کسی که هدیه شبهه ناک را به صورت هدیه دهنده کوبید!
شهاب‌الدین حائری شیرازی در یادداشتی تلگرامی با عنوان «» نوشت:
حوالی بیست سالگی، یکی از بستگان که اهل کسب بود و از خاندان محترم و معتبر، چند صباحی برای زندگی به خارج از کشور رفت اما برای پیگیری برخی پرونده‌ها در دادگستری شیراز به شهر باز آمد.
یک روز عصر شنیدم پدرم که کسی عصبانیت و از کوره در رفتن اش را به یاد نداشت شخصی را با عصبانیت از درب خانه رانده ! کنجکاو شدم قضیه چه بوده؟
معلوم شد قوم و خویش سابق الذکر به همراه هدیه و یک شقه گوسفند به درب منزل آمده برای دیدار پدر وطبعا چنانچه قبلا گفتم تقاضای پیگیری پرونده.
آن زمان بنده به پدر خرده گرفتم که از کجا می‌دانستید این هدیه رشوه است؟ وچرا فلانی را راندید؟
اما سخن اقای پناهیان را که در خصوص زندگی با هدیه ثروتمندان، شنیدم . حکمت آن عمل را دانستم که چگونه ایشان را از موضع تهمت دور داشت.
خاطره دوم
زمانی باپد به یکی از شهرهای اطراف تبریز برای انجام کاری رفته بودیم در دیدار علماء آنجا یکی از علماء کهنسال آن سامان، اشک ریزان ابراز نمود که آرزو دارد یک حج تمتع مجددا برود آن عالم، پیش از این، مورد بی مهری بعضی مسئولین منطقه واقع شده بود. پدر به بنده که آن زمان مسئول دفتر ایشان بودم ماموریت دادند به فلان خیّر بگو ایشان را به حج تمتع بفرستد (حال آنکه قبلا حج تمتع رفته بود) آن زمان حج تمتع 4ونیم ملیون آب می‌خورد و بنده هم پیگیر شدم و انجام شد این در حالی بود که بنده هنوز مستطیع نبودم و هنوز هم حج مشرف نشده ام واتفاقا پدر در تابلو حوزه علمیه مرکزی شیراز دیده بودند درس حجه الاسلام حاج اقا شهاب الدین حائری…
به من معترض شدند تو که حج نرفتی چرا نوشتند حاج اقا؟
که به طنز پاسخ دادم به اعتبار حج فقرا که نماز جمعه است نوشته اند.
یاد کسانی چون ایت الله حائری شیرازی بخیر که هدیه شبهه‌ناک را به صورت هدیه‌دهنده می‌کوبید واز آبروی خود برای رفع حاجت غریبه‌ها مایه می‌گذاشتند و به وقت رفتن از دار فناء در خانه صد متری محله مستضعف نشین قم (قم نو) در منزل طلبگی فرزندشان سکونت داشتند و خانه‌ای از خود نداشتند، بخیر.
انتهای پیام
