مرحله‌ی دوم انتخابات مجلس، همراهی تا پایان راه
«آرش رازانی» در یادداشتی ارسالی به انصاف نیوز نوشت:
این روزها، شاهد آغاز تبلیغات مرحله‌ی دوم انتخابات مجلس دهم در شهرهای مختلف هستیم. تکلیف انتخاب 64 نماینده به دور دوم کشیده شده است. با توجه به اینکه نتایج دور اول مجلس حکایت از تشکیل اکثریت قاطع در هیچ یک از طیف‌های اصولگرا و ائتلاف اصلاح‌طلبان و اعتدالیون ذیل لیست امید نمی‌کند؛ نتایج انتخابات دور دوم برای تعیین چشم انداز وضعیت سیاسی مجلس دهم بسیار مهم و تعیین کننده است. از این منظر، می‌توان دو موضوع را فوق العاده مهم و قابل تامل دید.
موضوع اول، اهمیت ادامه‌ی فعالیت‌های تبلیغی کنش‌گران اثرگذار ملی در انتخابات دور دوم است. در دور اول انتخابات و تحت تاثیر فضای انتخاباتی تهران، جدی بودن رقابت و اهمیت رای یکپارچه به لیست امید برای ایجاد اتحاد به مثابه کلید واژه‌ی پیروزی بر اصولگرایان در رسانه‌های مجازی به خوبی نمود پیدا کرد و کنش موثر و مناسب افراد شاخصی چون سید محمد خاتمی باعث افزایش حضور اصلاح طلبان و اعتدالیون در پای صندوق رای و پیروزی نسبی در انتخابات کل کشور شد. اما آنچه در دور دوم حایز اهمیت است، تکرار کنش‌های مشابه با شیوه‌ی مناسب این دور در مناطق درگیر انتخابات است.
در حوزه‌های دیگر، بعضا هنوز اهمیت رای به تمام نامزدهای لیست امید به درستی تبیین نشده است و اختلاف سلیقه‌های سیاسی مایه‌ی تشتت و تردید رای دهندگان شده است.
در این شرایط و با توجه به اهمیت ورود نامزدهای لیست امید به مجلس به منظور دست‌یابی به اکثریت نسبی، تحرک کنش‌گران ملی بدین منظور حیاتی به نظر می‌رسد.
به عبارتی، پیروزی مقدماتی در دور اول اگر با پیروزی در دور دوم تکمیل نشود، مجلس دهم از کارایی لازم برای عمل به شعارهای لیست امید برخوردار نخواهد بود و نمی‌توان از حضور اصلاح‌طلبان در دور اول انتخابات به نتایج مورد انتظار رسید. در این وضعیت، سرخوردگی ناشی از عدم تناسب شعار با عمل در مجلس آتی موجب سرخوردگی بدنه‌ی اجتماعی اصلاح‌طلب خواهد شد.
تاکید به رای دادن به «تمام نامزدهای لیست امید»، کلید واژه‌ی پیروزی در دور دوم اتخابات مجلس است.
موضوع دوم، ضرورت پیش بینی و انجام امور مقدماتی سازوکار هدایت واحد نمایندگان راه یافته ذیل لیست امید به مجلس است. با وجود اتحاد طیف‌های اصلاح‌طلب و اصولگرای میانه‌رو ذیل لیست امید در زمان انتخابات، تفاوت سلیقه بین این نمایندگان قابل توجه و تامل است.
اتحاد تاکتیکی برای جلوگیری از راهیابی نمایندگان تندرو در انتخابات، فی نفسه ملازمه‌ای با ادامه‌ی راه اتحاد در مجلس آینده ندارد. اگر قبل از آغاز به کار مجلس، ساز و کاری برای هم‌افزایی توان تخصصی و کاری نمایندگان دو طیف پیش بینی نشده و آرایش فراکسیون‌ها و هیات رییسه‌ی مجلس از هم اکنون مورد توافق قرار نگیرد، بیم آن می‌رود که در مجلس آینده نمایندگان تندروی راه یافته از این تشتت و فقدان سازماندهی استفاده کرده و ابتکار عمل در مجلس را به دست گیرند.
صحبت‌های جسته و گریخته‌ای که در باره‌ی تعیین ریاست مجلس از نمایندگان ذیل لیست امید به گوش می‌رسد، متاسفانه مبین وجود ساز و کار همگرایانه‌ای نیست. اتحاد حول محور عقلانیت، نه تنها در انتخابات بلکه در جریان انجام وظیفه‌ی نمایندگی در مجلس تا پایان دوره‌ی چهارساله به عنوان حیاتی‌ترین عنصر خدمت به مردم می‌بایست حفظ و حراست شود.
اتحاد، کلید واژه‌ی پیروزی بر تندروی و افراط گرایی است. اگر بدنه‌ی مردمی دلسوز کشور که نگران تکرار افراطی‌گری در مجلس و عواقب سوء آن هستند، به اهمیت حضور در پای صندوق‌های رای در مرحله‌ی دوم واقف شوند قطعا همانگونه که نقش خود را به درستی در دور اول ایفا کردند، در این دور نیز پای کار خواهند بود.
برای رسیدن به این هدف، بزرگان عرصه‌ی اصلاحات و اعتدال می‌بایست نقش خود را در تبیین موضوع برای مردم ایفا کرده و زمینه‌ی اتحاد و حضور حداکثری بدنه‌ی جریان اصلاح‌طلبی را برای حفظ انقلاب و کشور فراهم آورند.
انتهای پیام
