رئیس‌جمهور نظامی، آری یا نه؟
حجت‌الاسلام شهاب‌الدین حائری شیرازی، فرزند مرحوم آیت‌الله حائری شیرازی، نماینده‌ی سابق ولی فقیه در استان فارس و امام جمعه‌ی شیراز در یادداشتی تلگرامی با عنوان «رئیس‌جمهور نظامی، آری یا نه؟» نوشت:
در خصوص مطلوب بودن یا نبودن ریاست جمهوری یک فرد نظامی بجاست نخبگان ابعاد مسئله را پیش از انتخابات تحلیل نمایند تا مردم با حداکثر آگاهی به سراغ انتخاب ریاست جمهوری آینده بروند.
1) نظامی یعنی نظم، رژه نظامیان، نماد نظم آهنین حاکم بر ایشان است واین طبیعت نیروی مسلح است کسی که سلاح در دست دارد اگر کاملا تحت فرمان مافوق نباشد و مطابق دستور رفتار ننماید جان انسانها به مخاطره می افتد.
2) نظم گاه ناشی از انتخاب است و گاه ناشی از سلب انتخابگری، در کشورهای بلوک غرب نظمی که منجر به تولید محصول اعم از محصول فرهنگی و اقتصادی وسیاسی و… میشود ناشی از بلوغ و رشد انتخاب افراد است اگر در انتخابات اخیر امریکا فرهنگ دموکراسی منجر به تولید آرامش ونظم اجتماعی و سیاسی در جامعه میشود این نتیجه رشد انتخابگری مردم است.
بعکس در کشورهای بلوک شرق آنچه منجر به تولید نظم اجتماعی وآرامش میگردد، احاطه امنیتی و تحقیر و سلب اختیار از مردم است.
در چین مردم به مثابه پیچ ومهره یک کارخانه بزرگ دقیقا وظائف تعریف شده خود را در عرصه سیاسی و فرهنگی واقتصادی، انجام میدهند و نظم آهنین در آنجا به رشد و توسعه تک بعدی اقتصادی میانجامد.
3) نظم حاکم بر عملکرد یک نظامی چه سرباز باشد و چه سرلشکر و چه وزیر باشد و چه رئیس پادگان، ناشی از تمرین اطاعت محض و نداشتن اختیار در قبال مافوق است.
جنس نظمی که نظامیان در آن رشد و نمو یافته و در ضمیر ناخودآگاهشان بصورت ناخواسته حاکم بر قوه اختیار وحرکات و سکناتشان در زندگی میشود نظمی شبیه نظم بلوک شرق است.
این کیفیت از نظم بدرد پادگان میخورد نه جامعه، مردم در صحنه جامعه بایست در اثر تجربه و خطا و در یک پروسه بلوغ انتخابگری به اراده و خواست خود به رشد و توسعه و کمال دست یابند و الا از بین بردن اختیار انسانها برای دست یابی به رشد جامعه چنانچه در بلوک شرق انجام میشد به معنی نابود کردن ماهیت انسان و بُعد فرهنگی انسان که موجودی مختار است برای سعادت و کمال اقتصادی فرد و جامعه است و البته استمرار این توسعه تک بعدی ممکن نیست چنانچه شوروی سابق فرو ریخت.
به هر حال از منظر فوق ریاست جمهوری یک نظامی در جامعه ایران توصیه نمیشود و نگرانی امنیتی شدن بیش از پیش فضای جامعه و تبعات آن را امری قابل ملاحظه میداند.
انتهای پیام
