پاکبان‌های مصلحتی آبادان
عباس مدحجی، روزنامه‌نگار خوزستانی، در یادداشتی که در اختیار انصاف نیوز قرار داده است، درباره‌ی ماجرای سوءاستفاده از سهمیه‌ی واکسن کرونای پاکبان‌ها در آبادان نوشت:
1️. ماجرای سوءاستفاده‌ی کارکنان شهرداری آبادان از سهمیه‌ی واکسن کرونای ویژه ی پاکبانان تا این لحظه آنقدر وسعت یافته و تکرار شده که نیازی به ذکر مجدد آن، احساس نمی‌شود اما اشاره به چند نکته مهم در این باره خالی از لطف نیست شاید از نظرها در مانده باشد.
2️. نخستین و پررنگ‌ترین نکته، نقش مهم رسانه در این اتفاق است. اتفاقی که هفته‌ی پیش و شاید در لفافه افتاده بود و می‌رفت که پنهان و احتمالا برای همیشه فراموش شود، با یک اشاره در رسانه‌ها و به فاصله‌ی چند ساعت تبدیل به تیتر اول تمام کشور شد. ابتدا یک رسانه محلی خبر را با لحن سوال و احتمال منتشر می‌کند و خواهان پیگیری‌ست. سپس توجه دیگر خبرنگاران محلی جلب می‌شود و کمابیش موضوع را دنبال می‌کنند. صداوسیما اولین رسانه‌ی رسمی کشوری بود که در پخش زنده از یک مقام رسمی تایید این اتفاق را می‌گیرد و اینجا بود که طوفان رسانه‌ای که خبرنگاران و رسانه‌های محلی آغاز کرده بودند با حمایت رسانه‌های بزرگتر تقویت می‌شود و موضوع از قلمرو شهر و استان به کشور و خارج از آن وسعت می‌یابد. به عبارتی در اینجا رسانه‌ها نقشی ایفا می کنند که هیچ مسول یا ارگانی از پس آن برنمی‌آمد.
3️. دومین نکته واکنش عجولانه و سراسر تناقض شهردار آبادان است. شهرداری که در مظان اتهام سوءاستفاده است و اعلام می‌کند چندساعت آینده قرار است در شبکه اجتماعی اینستاگرام به‌صورت زنده توضیحات خود را شفاف ارائه دهد. ناگهان برنامه را به بهانه مشکل اینترنتی لغو می‌کند و بعد از مدت کوتاهی ویدیویی ادیت شده از سخنانش را روانه شبکه‌های اجتماعی می‌کند. عذر بدتر از گناه به‌نام استرس‌زدایی و جلب اعتماد داوطلبان، پیدا کردن هم‌گناه با نام بردن از دیگر مدیران شهرداری و حتی امام جمعه (که به فاصله اندکی از سوی دفتر امام جمعه تکذیب شد)، ناایمن عنوان کردن واکسن چینی با اشاره به تحت درمان قرار گرفتن یکی از دریافت‌کنندگان برای کاهش فشار افکار عمومی، و در نهایت انداختن توپ به زمین پاکبان‌ها و اصرار آنها، از گُل‌دُرُشت‌ترین اشکالات جوابیه شهردار است.
4️. مورد سوم واکنش‌های دیر مسولان است. همانطور که در بالا ذکر شد، موضوع هفته‌ی پیش توسط رسانه‌های محلی کلید زده شد اما هیچ واکنشی از مسول ریز و درشت رصد نشد تا زمانی که مسئله سطح ملی یافت و صدای مردم درآمد و تحت فشار افکار عمومی قرار گرفتند. آنجا بود که نماینده و استاندار و وزیر برای عقب نماندن از قافله‌ی مطالبات مردم ناگهان پرچم مبارزه با شهردار را بلند کردند. در صورتی که مسولان به واسطه اختیارتشان خیلی زودتر از خبرنگاران یا حتی افکار عمومی می‌توانستند مطلع شده و واکنش دهند. شاید یاد پایان کلیشه‌ای فیلم‌های جنایی بیفتید که پلیس‌ها بعد از اتمام درگیری‌ها سر می‌رسند.
5️. مورد چهارم هم نگاهی به علل و نتایج چنین اتفاقاتی‌ست. اگر از تسلسل عواقب سیاسی و اجتماعی این ماجرا چشم بپوشیم، سلب اعتماد مردمی از مسولان و متولیان و ناامیدی عمومی از احقاق حق توسط مدیران و اختیارداران اولین و مهم‌ترین نتیجه‌ی این‌گونه رفتارهاست. رفتارهایی که نظایر آنها پیش از این در اهواز و پس از این در علی آباد کتول با سناریویی مشابه ساخته و پرداخته شد. هیچ از خود این سوال ساده را پرسیده‌اید که اگر اولین بار جلوی این کار با سازوکارهای قانونی و بازوی توانمند رسانه‌ها گرفته می‌شد و عاملان رسوا می‌شدند احتمال تکرارش کاهش می‌یافت؟ بپذیریم اتفاق امروز آبادان خلق‌الساعه نبوده و پیرو سوءرفتارهای مشابه سراسر کشور است. و آیا تدبیری برای روانِ پریشیده و روح خراشیده‌ی مردم، خانواده‌های پاکبان و حتی دیگر افراد شاغل در شهرداری که گناهی هم ندارند اندیشیده شده؟ احساس ناامنی مردم و رنجش خاطرشان برای اینکه نهادینه یا تبدیل به کینه و خشونت نشود چگونه قرار است التیام یابد؟
6️. موضوع پنجم و آخر این اتفاق اما دقت به سازوکار سیستم فشل بهداشت و درمان ابتدا کشور و در ثانی شهرهای خرمشهر و آبادان است. ادعای رئیس دانشکده علوم پزشکی آبادان مبنی بر عدم شناسایی کارکنان شهرداری به‌علت استفاده از ماسک به اندازه‌ای مضحک است که نخواهیم به قرمز رنگ بودن دائم شهرهای تحت مدیریت این دانشکده از ابتدای شیوع کرونا تا کنون برای بیان عمق فاجعه اشاره کنیم. بد نیست جناب وزیر این بار گله‌هایش را متوجه بخشی از سیستم تحت مدیریتش در منطقه‌ای کند که در توزیع ناعادلانه‌ی واکسن اگر خطایش بیشتر از دریافت‌کنندگان نباشد، کمتر نیست.
7️. درپایان بدنیست حال که صغیر و کبیر پشت پاکبان‌ها درآمده‌اند، نگاهی هم به وضعیت معیشت‌شان داشته باشیم. پاکبانانی که حقوق لایموتی دریافت می‌کنند و در این ماجرا از همه صدا درآمد الّا خودشان. حواسمان هم به پاکبان‌های مصلحتی باشد که هرلحظه و در هرلباسی از دست یازیدن به حق مردم اِبا ندارند و چه بسا خیلی‌هایشان مانند این ماجرا با اندک تلاشی رسوا شوند. ایمان بیاوریم به نقش رسانه و فعالان رسانه‌ای در شرایطی که حتی می‌شود قانون را با توجیه دور زد.
انتهای پیام
