رسانهها چقدر به ایمنی جادهها توجه دارند؟
مهدی شفیعیان-عضو هیئت علمی دانشگاه امیرکبیر- میگوید ایمنی حمل و نقل یک خواسته در جامعهی ما نیست، چون دانش کافی در این زمینه وجود ندارد. در کشورهای توسعه یافته تعداد کشتهها به طرز معنی داری کمتر از ایران است.
شفیعیان: ایمنی یک خواسته در جامعهی ما نیست
شفیعیان دربارهی ایمنی جادهها و توجه رسانهها به آن به انصاف نیوز گفت: چهرههای مهم زیادی در طی این سالها در تصادفات جادهای جان باختند. مثل روانشناس تیم پرسپولیس و اتوبوسی که مرحوم مریم میرزاخانی در آن بود. مسئلهی ایمنی در کشور ما درک نشده است، ایمنی یک خواسته در جامعهی ما نیست، چون دانش کافی در این زمینه وجود ندارد. در همه جای دنیا ایمنی یک مسئلهی دولتی است و دولت هم آن را پیگیری میکند.
وی با اشاره به اینکه باید در این زمینه به مردم اطلاعرسانی شود، افزود: باید اطلاعرسانی در سطح جامعه توسط تیم تخصصی صورت گیرد. اگر ایمنی در جامعهی ما دغدغهی مردم شود، مسئولین مجبور هستند، برای پاسخگویی به این نیاز دانش ایمنی خود را بالا ببرند. کسانی که در کشور ما در مصدر ایمنی هستند، سواد کافی ندارند. مدیران ما دانش بالایی سیاسی دارند، چون خواستهی سياسی در کشور ما قدرت بیشتری دارد.
وی دربارهی میانگین تعداد کشتههای تصادف در جهان و مقایسهی آمار ایران با کشورهای دیگر اضافه کرد: هیچکس نباید در تصادفات جادهای بمیرد و عدد استاندارد صفر است. خاستگاه چشمانداز صفر ابتدا در سوئد شکل گرفت. تعداد تصادفات را نمیتوان به صفر رساند اما تعداد کشتهها باید به صفر برسد. آمار کشتههای تصادف در ایران از میانگین جهانی کمی بالاتر است. البته از وقتی کرونا آمد، آمار تصادف هم کاهش یافت، پس به دلیل جهتدار بودن آمار فعلی نمیشود روی آن خیلی حساب کرد.
«رسانهها با مرگ این دو خبرنگار احساسی برخورد کردهاند»
این استاد دانشگاه دربارهی حساسیت رسانهها روی تصادفات ناوگان عمومی اذعان کرد: تامین ایمنی به منابع مالی و به مدیریت با دانش نیاز دارد. این دو تا شاید مهمترین مسئله در کشور ما است. البته الان در ارتباط با مرگ این دو خبرنگار رسانهها روی مسائل احساسی سوار شدهاند. در کل روی تصادفات ناوگان حملونقل عمومی بین دیگر تصادفات حساسیت وجود دارد، در حمل و نقل عمومی یک سری آدم هستند که هیچ کنترلی روی ماشین ندارند، چون از یک نفر یا سیستم یک خطایی رخ میدهد که منجر به مرگ یک سری آدم بیگناه میشود.
وقتی حساسیت رسانهها روی یک سری از تصادفات است، همین حساسیت به مدیران ایمنی منتقل میشود. بارها دیدهام مدیران ایمنی از وزیر راه تا کمیسیون ایمنی برای پاسخگویی به یک تصادف اتوبوس به مجلس فراخوانده میشوند. در حالی که تعداد کشتههای ناوگان مسافربری و باربری بین یک تا سه درصد کل کشتهها است و برای باقی کشتهها کسی به مجلس فراخونده نمیشود. وقتی توجه رسانه به معضل کوچکی در میان معضلهای بزرگ است، مدیران هم مجبور میشوند، روی این صفت کوچک تمرکز میکنند. این اشکال به رسانه وارد است، رسانه باید برای اطلاعرسانی و بالا بردن دانش ایمنی تلاش کند. هیچکدام از مردم ما رانندگی را به عنوان یک کار خطرناک نمیبینند، در حالی که در دنیا اینطور نیست.
«در کشورهای توسعه یافته تعداد کشتهها کمتر است»
او دربارهی آمار تصادف در کشورهای توسعهیافته میگوید: در کشورهای توسعه یافته تعداد کشتهها به طرز معنی داری کمتر است. ببینید! به مسئلهی ایمنی نمیتوان به صورت جزئی نگاه کرد. به شما تضمین میدهم اگر تمام 80 هزار کیلومتر جاده در سطح کشور را فردا صبح با جادو به جادههایی سوییس تبدیل کنیم، باز هم تعداد کشتههای ما آنچنان کم نخواهد شد یا تمام پرایدهای که به عنوان ارابههای مرگ در كشور ما است، را جمع کنیم و ماشينهای آلمانی را به جای آن بيارويم، باز هم تعداد كشتهها كم نخواهد شد.
این یک سیستم است و تمام اینها روی هم تاثیر میگذارد. طرز رانندگی کردن انسانها هم یک قسمتی از مشکل است. درست کردن تک تک اینها در نهایت منجر به حل معضل نخواهد شد. ما به یک مدیریت با دانش و با صرف منابع بهینه نیاز داریم که بتواند تک تک آنها را در حالی که روی هم تاثیر میگذارد، حل کند. یکی از بزرگترین مشکل ما این است، مدیریت جزیرهای در ایمنی داریم. ایمنی راه، استانداردهای خودرو، رفتار راننده و آموزش آنها و اعمال قانون هر کدام در دست یک نهاد است و مدیریت آنها دست یک سازمان نیست.
اتوبوس گروهی از خبرنگاران که از طرف ستاد احیای دریاچه ارومیه به ارومیه رفته بودند، در جاده نقده چپ کرد. در این حادثه مهشاد کریمی (خبرنگار ایسنا) و ریحانه یاسینی(سردبیر ایرنا 24) فوت شدند که واکنشهای زیادی درشبکههای اجتماعی مطرح شد و برخی موضوع ایمنی جادهها و ناوگان حملونقل عمومی را مطرح کردند.
انتهای پیام