رفع تحریم‌های ظالمانه، آزمون بزرگ دولت سیزدهم
م. فهمیده، در یادداشت ارسالی به انصاف نیوز درباره‌ی دیپلماسی در دولت جدید نوشت:
از ظهر ۱۲ مرداد دورانی جدید در کشور آغاز شد. دورانی برآمده از چند ماه تنش و کشاکش انتخاباتی. ساده‌انگاری است گمان کنیم تنش‌ها حاصل مواضع جناحی است. بیش از آن تنش‌ها برآمده از چالش‌ها و ابرچالش‌های برآمده از بحران‌ها، به‌ویژه بحران اقتصادی است. آقای رئیسی در مراسم تنفیذ به گوشه‌هایی از این ابرچالش‌ها اشاره کرد و از تورم ۴۴ درصدی و کسری بودجه ۴۵۰ هزار میلیارد تومانی و نقدینگی با رشد ۶۸۰ درصدی گفت.
البته چالش‌ها فراتر از چند آمار اقتصادی، اکنون وارد پهنه اجتماعی و در گام بعد خطرات امنیتی شده است. کشور زیر سنگین‌ترین تحریم‌های تاریخ قرار دارد. ارزش پول ملی به‌پایین‌ترین حد طی ۴ دهة اخیر رسیده است. بیکاری گریبان میلیون‌ها جوان را گرفته، سفرة معیشت مردم هر روز تنگ‌تر می‌شود و خط فقر هر روز بخش‌های جدیدی از جامعه را به زیر خود می‌کشد.
کارشناسان و بسیاری از مقامات کشور بر این باورند گره این وضعیت تنها با رفع تحریم‌ها باز می‌شود؛ احیای برجام می‌تواند برای اقتصاد به‌نفس افتادة ایران راه نفسی باز کند و بحران معیشت را رفع کند. آقای رئیسی هم در مراسم تحلیف (۱۴ مرداد) تاکید کرد اولویت دولت او رفع تحریم‌های ظالمانه است و بر روشهای دیپلماتیک تأکید کرد. اما با وجود این شاهد هستیم مذاکرات وین متوقف شده و عده‌ای هم زیر پای دولت جدید می‌نشینند که به برجام باز نگردد. اما آنها به چه قیمتی می‌خواهند میز مذاکرات گراندهتل واژگون شود؟
آیا می‌خواهند بحران معیشت ناشی از تحریم‌ها، هر چه بیشتر مردم را عصبی و بی‌طاقت کند تا به‌صورت واکنش‌های تند اجتماعی بروز کند؟ آیا می‌خواهند دشمن و به‌ویژه منافقین که تمام استراتژی کانونهای تخریب خود را بر روی همین بحران معیشت و عصبی بودن جامعه بنا کرده‌اند، بیش از پیش بتوانند جولان دهند؟ آیا می‌خواهند دشمنی که طی ۴ دهة اخیر از هیچ اقدامی علیه نظام جمهوری اسلامی دریغ نکرده، ۴۰ سال است شعار براندازی می‌دهند، بیش از ۱۷ هزار تن از بهترین کادرها و اعضای نهادهای امنیتی کشور را با رگبار سلاح و انفجار بمب و نارنجک به شهادت رسانده، اکنون عقبه‌ای به اندازة ۸۰ میلیون ناراضی داشته باشند؟ آیا باید اجازه دهیم همین منافقین در شرایط کنونی هم با بهره گرفتن از نارضایتی اجتماعی، شبکة شوم خود را هر چه بیشتر در شهرها گسترش دهند و اغتشاشات آینده را زمینه‌سازی و فرماندهی کنند؟ آیا باید بگذاریم وضعیت کنونی در روند دیالکتیک خود، گام به گام جوانان را به سمت خشونت و حتی تسلیح، آنهم زیر چتر فرماندهی منافقین سوق دهد؟
این‌ها پیامدهای تلخ فقر و بحران معیشت است. اما راه برون رفت از این پیامدها هم هست. راه، احیای وضعیت اقتصادی است. مسیری که نخستین الزامش رفع تحریم‌هاست.
مذاکرات برجام در سالهای ۹۲ تا ۹۵، همچنین مذاکرات وین ۱۳۹۹-۱۴۰۰ نشان داد ایران پتانسیل و توان حل مسائل بین‌المللی را با روشهای دیپلماتیک دارد. می‌تواند تحریم‌ها را خنثی کرده و با درایت بحران اقتصادی و معیشت مردم را سامان دهد. می‌تواند ارزش پول ملی را به جایگاه مطلوب بازگرداند و تورم و نقدینگی را مهار کند. همان وعده‌هایی که آقای رئیسی در روز تحلیف در برابر مجلس شورای اسلامی و مردم ایران بیان کرد. اما روشن است که تحقق این وعده‌ها، در جهانی که مناسبات اقتصادی و سیاسی آن در هم تنیده شده با منزوی بودن محقق نمی‌شود؛ بلکه باید با این جهان رابطه فعال داشت، داد و ستد کرد و مناسبات دیپلماتیک برقرار نمود.
بنابراین از دولت سیزدهم انتظار این است که تحت تأثیر کاسبان تحریم قرار نگیرد و برای تحقق رفع تحریم‌ها مسیر را هموار کند تا اقتصاد کشور و در پی آن معیشت مردم سر و سامان یابد. یادمان باشد تنها کسی که از وضعیت بحران اقتصادی و اجتماعی در ایران سود می‌برد، همان دشمن خطرناک است.
انتهای پیام
