پوتین درباره اوکراین چه در سر دارد؟ | احمد زیدآبادی
احمد زیدآبادی، روزنامه‌نگار، در یادداشتی تلگرامی با عنوان «پوتین در مورد اوکراین چه در سر دارد؟» نوشت:
روسیه ده‌ها هزار نیروی مسلح به تسلیحات سنگین را در مرز اوکراین مستقر کرده و با این همه اصرار دارد که هدفش حمله به آن کشور نیست.
روسیه در این مورد، اعضای ناتو و کشورهای غربی را به دروغ‌پردازی و تبلیغات بی‌بنیاد در مورد اهداف خود در برابر اوکراین متهم می‌کند.
کشورهای غربی و اعضای ناتو نیز به نوبۀ خود دلیل می‌آورند که اگر مسکو قصدی برای حمله به اوکراین ندارد پس این میزان از استقرار و تمرکز نیرو در مرز برای چیست؟ به گفتۀ آنها، اگر کرملین در گفتار خود صادق است، پس چرا گامی در جهت عقب‌نشینی یا کاهش حجم نیروهای مستقر در مرز برنمی‌دارد؟
استدلال غربی‌ها از منظر عقل سلیم موجه می‌نماید، اما در طرف دیگر ماجرا، اگر مسکو واقعاً در صدد حمله به اوکراین است پس چرا به بی‌وقفه آن را تکذیب می‌کند؟ قاعدتاً اگر ولادیمیر پوتین به رغم تکذیب‌های مکرر مقام‌های روسیه، دستور حمله به اوکراین را صادر کند، به عنوان رهبری “دروغگو” چنان اعتبارش در سطح بین‌المللی آسیب خواهد دید که پس از آن، کمتر کشوری به وعده و وعیدهای آن باور خواهد کرد.
با این حساب، واقعیت ماجرا به چه صورتی است؟
از نگاه من، پوتین با هدف حمله به اوکراین دست به استقرار نیرو در مرز زده است، اما او ابتدا به ساکن، قصد تهاجم به اوکراین را ندارد و نمی‌خواهد به عنوان “طرف مهاجم” در این بحران شناخته شود. هدف اصلی او ظاهراً تحریک اوکراین به اقدامِ اولیه است تا در واکنش به آن، روسیه به عنوان “اقدامی دفاعی” خاک آن کشور را مورد تعرض قرار دهد.
شواهد اما نشان می‌دهد که غربی‌ها دست پوتین را خوانده‌اند. آنها تبلیغات خود را بر این مبنا استوار کرده‌اند که روسیه در موضع مهاجم و تجاوز است و برای اثبات این امر، از یک طرف اوکراین را از بهانه دادن به دست پوتین برای توجیه تدافعی بودن حملۀ خود باز می‌دارند و از سوی دیگر با تخلیۀ دیپلمات‌ها و شهروندان خود از کی‌یف، پیشاپیش روسیه را در جایگاهِ مهاجم و متجاوز به جهان معرفی و تثبیت می‌کنند.
شاید روس‌ها در صدد برآیند که با نقشه‌ای توطئه‌آمیز، حمله‌ای علیه نیروهای خود و یا متحدانشان در شرق اوکراین سازمان دهند و با نسبت دادن آن به دولت زلینسکی، زمینه‌ای برای توجیه حملۀ خود به اوکراین فراهم کنند.
این اما دقیقاً همان چیزی است که رسانه‌های غربی در بارۀ آن بارها هشدار داده‌اند و اساساً نقشۀ پوتین را از همان ابتدای کار، اجرای چنین توطئه‌ای دانسته‌اند.
از این رو، به فرض وقوع چنین سناریویی، پوتین در سطح افکار عمومی جهان علاوه بر “دروغ‌گویی” به “توطئه‌پردازی” هم متهم خواهد شد و این شرایط را برای وی سخت‌تر خواهد کرد.
با این اوصاف، حملۀ روسیه به اوکراین شاید صورت عملی به خود نگیرد، اما اگر بگیرد، چشم‌انداز تازه‌ای از ترتیبات امنیتی و سیاسی در افق جهان پدیدار خواهد شد.
انتهای پیام
سلام – روسیه نیروهایش را عقب میکشد اما به هدفی که دارد رسیده است.یعنی ، بعداز آن دیگر اکراین و بقیه همسایگان فکر ناتو را از سر بیرون خواهند کرد. یک مقدار هم نارضایتی های مردم روسیه از مشکلات اقتصادی بود که باید حواسشان به جای دیگر پرت میشد. رفتارهای کهنه…