درباره‌ی سیدمجتبی خامنه‌ای و آینده‌ی کشور

حجت‌الاسلام احمد حیدری در یادداشتی که در اختیار انصاف نیوز قرار داده است، نوشت:

«نبی و امام» رساننده و بیان کننده حکم خدا به مردم و فقط منتخب خدایند اما «حکومت و ولایت» چون می‌خواهد بر مردم حکم براند، باید به انتخاب مردم باشد و مردم او را به حکومت بپذیرند و با رغبت از او فرمان ببرند و گرنه تحمیل که «ظلم بزرگ» است، لازم می‎آید. حتی پیامبران و برگزیدگان آسمان تا زمانی که مورد اقبال مردم واقع نمی‎شدند، زمام حکومت را به دست نمی‌گرفتند. مبنای حکومت پیامبر در مدینه دو بیعت عقبه اول و دوم و مبنای حکومت امام علی بیعت غدیر شد. بعد از این که پیامبر در غدیر بر مقبولیت بی‌نظیر خود اعتراف گرفت، امام را به همسان خود در تعهد و دلسوزی معرفی کرد و حاضران هم با رغبت و شوق با ایشان بیعت کردند.

انقلاب اسلامی برای برانداختن حکومت موروثی و برپا کردن جمهوری اسلامی بر اساس خواست مردم بود و مطابق قانون اساسی و میثاق حکومت و مردم، همه مقامات از جمله رهبری باید مقبول و منتخب مستقیم یا غیر مستقیم مردم باشد. علاوه بر تأکیدات مکرر بنیانگذار نظام، این حقیقت مورد تأکید صریح رهبری فعلی نظام هم قرار گرفته است. ایشان در مقام «امام جمعه و رئیس جمهور» در تبیین «ولایت فقیه» بارها به صراحت گفته‌اند:

«اگر مردم فقیهی را که داراى ملاک‏هاى حکومت(فقاهت،تقوا و عدالت) است، نشناختند و به حکومت نپذیرفتند، او حاکم نیست. قبول مردم و پذیرش مردم «شرط» در حاکمیت است» (در مکتب جمعه 7/3).
«خبرگان امت بعد از شناسایی، واجد شرایط را به مردم معرفى مى‏کنند. باز در اینجا اولاً: خبرگان نمایندگان مردمند. ثانیاً: خود مردم بعد از معرفى خبرگان، او را مى‏پذیرند، «بعد» امام مى‏شود».(همان/4)
«مردم امام[خمینی] را قبول داشتند و او مظهر قدرت مردم بود. شمشیر مردم در دستش بود. هر وقت هم مردم اراده مى‏کردند که شمشیر را از دستش‏بگیرند، متعلق به خودشان بود و او هم دو دستى تقدیم مى‏کرد».( همان ‏6/‏115)
«[بعد از داشتن معیارهای فقاهت، تقوا و عدالت] نوبت به قبول ما [مردم] مى‏رسد، اگرهمین آدم را با همین معیارها مردم قبول نکردند، باز «مشروعیت» ندارد. چیزى به نام «حکومت زور» در اسلام نداریم».(حکومت در اسلام/‏33-32)

با انتشار مطلب اخیر میر حسین موسوی، زمزمه موروثی شدن رهبری دوباره مسأله شد. وقتی او این زمزمه را علنی کرد، از طرف هسته مرکزی حکومت ناشنیده تلقی شد و انکار نگردید و خود این سکوت و عدم انکار تا حدودی مسأله بود. اخیرا هم با اعلام عمومی و گسترده درس خارج آقای سیدمجتبی خامنه‌‎ای به‌خصوص از طرف «خبرگزاری حوزوی رسا» و نشر آن در سایت‌های خبری، این شایعه به نوعی پر رنگ‌تر شد.

ممکن است کسانی که در صدد اجرای ایده رهبری آقای سیدمجتبی هستند، قبل از اجرا، با ارسال تقاضاها و طومارها آن را به عنوان خواست عمومی جلوه دهند و بعد هم با طرح آن در خبرگان و رأی گیری، کاملا بدان صورت قانونی بخشند ولی هیچ‌کدام از این‌ها، «شرط شرعی مقبولیت مردمی» را جبران نخواهد کرد زیرا مردم هنوز بخصوص در این «دو دهه پر مسأله» اخیر، سخنی از آقای سیدمجتبی خامنه‌ای نشنیده و موضع‌گیری‌ای ندیده‌اند تا بر آن اساس او را بسنجند و قبول یا رد کنند.

ممکن است کسانی بگویند ایشان دست‌پرورده و تربیت شده رهبری هستند و همین کفایت می‌کند ولی اولا انتخاب ایشان تصویر موروثی شدن رهبری را جان می‌بخشد و بعید می‌دانیم کسی این تصویر از جمهوری اسلامی را بپسندد. ثانیا گر چه مردم حق دارند حکومت موروثی را همچون جمهوری برای خود برگزینند ولی این، فرع بر مقبولیت مردم است که اثباتش در مورد ایشان مورد بحث است.

امیدواریم مساله شایعه‌ی جانشینی «آقا مجتبی» از جانب هسته قدرت مورد تأمل قرار گرفته تا هم چهره دین مخدوش نشود و هم مقبولیت نظام ضربه نخورد.

انتهای پیام