آقای رئیسی برایمان از نیویورک چه آوردی؟

هستی عبادی در جهان صنعت نوشت: سخنرانی ابراهیم رییسی برای نخستین‌بار در هفتاد و هفتمین نشست مجمع عمومی سازمان ملل که به گفته بسیاری فرصت مناسبی برای رفع مسائل و برخی مشکلات ایران بود، دستاورد چشمگیری نداشت. رییسی طی سخنرانی خود به مسائلی چون نظم و نظام عادلانه بین‌المللی، حقوق بشر و خواسته‌ها و مواضع ایران در مورد مذاکرات برجامی اشاره کرد؛ از نظر برخی تحلیلگران حرف‌های رییسی تکرار مکررات بوده که باعث شده ایران بار دیگر فرصت‌های خود را در جهت حل و فصل مسائل خود از دست دهد.
سخنرانی وی با محور مسائل هسته‌ای و مذاکرات برجام نیز بازتاب گسترده‌ای را در جهان به همراه داشت؛ خبرگزاری آسوشیتدپرس در گزارشی درباره بیانات رییس‌جمهور در مجمع عمومی سازمان ملل نوشت: رییس‌جمهور ایران معتقد است آمریکا توافق هسته‌ای ایران با قدرت‌های جهانی را لگدمال کرده است.
تارنمای شبکه خبری فرانس ۲۴ نوشت سخنرانی رییسی یکی از سخنرانی‌هایی عنوان شده که بسیاری در انتظار آن بودند. ابراهیم رییسی به سازمان ملل گفت که ایران به دنبال دستیابی به سلاح هسته‌ای نیست.
روزنامه انگلیسی دیلی‌میل نیز گزارش داد رییس‌جمهور ایران از جدیت کشورش در مذاکرات هسته‌ای خبر داد اما با اشاره به خروج ترامپ از برجام در سال ۲۰۱۸، این سوال را مطرح کرد که آیا ایران می‌تواند نسبت به تعهد آمریکا در قبال هر توافق احتمالی اعتماد کند؟
این گفته‌ها در حالی است که رییسی در سخنرانی خود گفته که «منطق مذاکراتی ایران برمبنای تحلیل عادلانه از تحولات فقط یک جمله است: «پایبندی به تعهدات.» ما تجربه خروج آمریکا از برجام و بیش از یک سال و نیم تعلل دولت کنونی آمریکا در بازگشت به تعهدات خود را پیش چشم داریم.» همچنین وی تاکید کرده «همین امروز که دولت آمریکا از قصد خود برای بازگشت به تعهدات خود سخن می‌گوید، صدای دیگری از داخل آن کشور به گوش می‌رسد که تعهدپذیر بودن آمریکا را زیر سوال می‌برد. آیا با آن تجربه و این چشم‌انداز، می‌توانیم در موضوع مهم تضمین پایداری توافق، با مسامحه عمل کنیم؟»
رییسی در بخشی از سخنرانی خود به موضوع دیگری اشاره کرد که چند ایراد بر آن وارد شده است؛ رییسی گفته که «از زمانی که رییس‌جمهور وقت ایران محمدعلی رجایی پای خود را که آثار شکنجه‌ رژیم تحت حمایت آمریکا در آن نمایان بود، روی این تریبون گذاشت، بیش از چهل سال می‌گذرد. او مدتی پس از آن سخنرانی، به دست گروهک تروریستی مورد حمایت آمریکا به شهادت رسید». نکته اول این است که در آن زمان محمدعلی رجایی به عنوان نخست‌وزیر رفته بود، نکته بعدی اینکه او نه در اجلاس سازمان ملل بلکه در نشست شورای امنیت شرکت کرده بود و همچنین اقدامی که رییسی از شهید رجایی روایت کرد که طی آن آثار شکنجه روی پای خود را به نمایش گذاشت، در یک نشست خبری در نیویورک بود و نه تریبون مجمع عمومی!
جدا از این موارد، این سفر با توجه به وضعیت داخلی ایران، در شرایطی صورت گرفت که می‌توانست فرصت مناسبی برای حل مسائل ایران با جهان باشد؛ کارشناسان بسیاری قبل از سفر رییسی تاکید کرده بودند که اعلام پیشنهاد و راهبردی جدید در سخنرانی رییسی در سازمان ملل می‌تواند به دستاورد خوبی منجر شود. که البته نه تنها پیشنهادی صورت نگرفت بلکه مواضع و حرف‌ها و درخواست‌های قبلی مجدد بیان شد و به گفته تعدادی از صاحب‌نظران این سفر با دستاورد خاصی همراه نشد. انتظار می‌رفت که تغییر و تحولاتی پس از سخنرانی رییسی مشاهده شود که تاکنون خبر مثبتی به گوش نرسیده است.
چرا به سازمان ملل رفتید؟
صادق زیباکلام تحلیلگر سیاسی به «جهان‌صنعت» گفت: صحبت‌های آقای رییسی نه نقطه ضعف و نه نقطه قوتی داشت؛ تکرار همان شعارها و کلی‌گویی‌های همیشگی مسوولان جمهوری اسلامی بود. ایشان نه حرف تازه‌ای و نه پیشنهاد جدیدی با خود به همراه داشت. در واقع همان حرف‌هایی بود که در این ۴۳ سال شنیده بودیم؛ استانداردهای دوگانه کشورهای غربی در زمینه حقوق بشر، صحبت از عدالت و برابری از جمله همان حرف‌های تکراری است.
کارشناس مسائل سیاسی ادامه داد: نمی‌دانم چرا بسیاری از مسوولان ما فکر می‌کنند که اگر از عدالت، برابری و رعایت حقوق بشر صحبت کنند، مشکلات ایران و جهان در این زمینه‌ها حل و فراموش خواهد شد؛ بر اساس این حرف‌ها، جمهوری اسلامی ایران هیچگونه مشکلی ندارد و تنها دغدغه آن حقوق بشر و عدالت آن هم نه در ایران بلکه در دنیا است.
وی افزود: نمی‌دانم چرا این سخنرانی‌های مسوولان ایرانی هیچ سنخیتی با واقعیت ندارد، البته نه تنها در سازمان ملل بلکه سخنرانی آنها در داخل نیز هیچ ارتباطی با واقعیت‌ها ندارد.
زیباکلام تصریح کرد: با این حال اگر هم به گفته برخی این سفر و سخنرانی آقای رییسی در سازمان ملل متحد فرصتی برای ایران بود، ایشان به هیچ‌وجه یا نتوانست یا نخواست یا اجازه نداشت که از آن به درستی استفاده کند. در کل می‌توان از آقای رییسی و اطرافیان او پرسید که «واقعا به چه دلیل به سازمان ملل رفتید؟».
تکرار کلیات باعث از دست رفتن فرصت شد
جلال ساداتیان کارشناس مسائل سیاسی به «جهان‌صنعت» گفت: سازمان ملل فرصت خوبی برای رسیدن حرف‌های کشورها از آن تریبون به جهان است و هر کشوری می‌تواند مواضع سالانه خود را در آن مکان اعلام کند، ولی گفتن کلیاتی که کسی به آن توجهی نخواهد کرد فقط باعث از دست رفتن فرصت‌ها می‌شود، آن هم با وجود هزینه‌های کلانی که برای حضور یک هیات در سازمان ملل پرداخت می‌شود تا رییس‌جمهور بتواند سخنرانی کند، بهتر است مواضع اصولی کشور بیان شود.
ساداتیان ادامه داد: رییسی درباره عدالت زمانی صحبت کرد که در داخل کشور با مشکلات و بی‌توجهی نسبت به درخواست مردم مواجه هستیم، به همین دلیل کمتر به این مورد توجه شد و تقابلی که صورت گرفت در رسانه‌های بین‌المللی منعکس شد. نکته دوم مساله برجام است که ظاهرا هیات ایرانی بیشتر بر مساله پادمانی تکیه داشته و گویا دبیرکل سازمان ملل و نماینده اتحادیه اروپایی از هیات همراه ایران درخواست کرده که در آنجا بمانند تا مسائل را حل و فصل کنند. البته نماینده آژانس اعلام کرده که تاکنون ملاقاتی صورت نگرفته ولی شاید فرصتی فراهم شود که در چند روز آینده بتوانند مذاکره کنند.

تحلیلگر مسائل سیاسی درخصوص مسائل دیگری که در سخنرانی مطرح شد، تاکید کرد: بقیه مسائل تکرار مواضع ایران در سازمان ملل بوده مثل همان چیزی که راجع به فلسطین و سایر کشورها صحبت می‌شود. در واقع مطلب جدیدی در صحبت‌های آقای رییسی منعکس نشده است.

خرید‌های جنجالی از آمریکا
روز گذشته تصاویری از هیات دیپلماتیک ایران در نیویورک منتشر شد که در آن یک کامیونت در حال بارگیری است. طبق این تصاویر، کارکنان هتل «ملنیوم هیلتون» نیویورک کارتن‌های اجناس که کاملا بسته‌بندی شده و آماده سفر هستند را به وسیله چرخ‌های حمل‌و‌نقل بار هتل، به کنار کامیونت می‌آورند و یک نفر هم مشغول جادهی آنها در قسمت بار کامیونت است. طبق این تصاویر پس از چندین دقیقه که وسایل را در کامیونت جا دادند، قسمت بار کامیونت به صورت کامل پر شد. یکی از کارتن‌ها برند GNC است که یکی از برندهای مولتی‌ویتامین و مکمل غذایی است. برندی که روی یکی دیگر از کارتن‌ها، دیده می‌شود ACUVUE MAX است که مربوط به لنز‌های روزانه‌ مراقبت از چشم است و برای کسانی که در طول روز زمانی طولانی به مانیتورها و صفحات گوشی نگاه می‌کنند، مفید است و از آسیب به چشم جلوگیری می‌کند.
اینکه کاروان رییس‌جمهوری در بازگشت از نیویورک یک کامیونت را پر از سوغات و سایر اجناس آمریکایی کرده‌اند و با خود به ایران می‌آورند، تناقضی عجیب در دل خود دارد. این اقدام از سوی کسانی صورت می‌گیرد که شعار سیاسی‌شان علیه آمریکا و دنیای غرب است. این افراد همان‌هایی هستند که همواره در رسانه‌هایشان و هر تریبونی که به دست می‌آورند، سعی دارند غرب را مضمحل و در حال فروپاشی و نابودی جلوه دهند و خود حالا از همان غربی که در حال فروپاشی است با یک کامیونت خرید و سوغاتی راهی ایران شده‌اند. این حرکات، همانند خارج‌نشینی فرزندان انسیه خزعلی و کبری خزعلی است؛ افرادی که خود از مخالفان سرسخت فرهنگ و سیاست غرب هستند و هر آنچه در آن سرزمین‌ها می‌گذرد را مذموم می‌دانند؛ اما فرزندانشان راهی همان کشورهایی شده‌اند که والدین‌شان از آن سرزمین‌ها ابراز تنفر می‌کنند. تناقض‌هایی که بسیار توی ذوق می‌زنند.
نکته جالب توجه اینکه کاروان رییسی کمتر از سه روز در نیویورک حضور داشت؛ آنها دوشنبه شب رسیدند و پنجشنبه در حال ترک نیویورک بودند. با توجه به مدت کوتاهی که کاروان رییسی در نیویورک حاضر بودند و همچنین طبق محدودیتی که برای هیات‌ها وجود دارد که بیشتر از یک فاصله‌ای نسبت به مقر سازمان ملل حق خروج ندارند، این حجم از خرید نتیجه تلاش‌های فراوانی است!
این خریدهای پرحجم که یک کامیونت شده‌اند، یادآور سفر محمود احمدی‌نژاد و هیات همراهش به نیویورک در سال ۱۳۹۰ است. در آن سفر غیراز خانواده‌اش، جمعی از دوستان و آشنایان احمدی‌نژاد او را همراهی می‌کردند. پسر، عروس، همسرش، همسر اسفندیار رحیم‌مشایی و همسر بقایی افرادی بودند که در قالب هیات همراه به نیویورک رفته بودند.
طبق اخباری که همان زمان منتشر شد، هیات ریاست‌جمهوری حدود ۱۲۰ نفر بودند؛ آن هم به این خاطر بود که ابتدا ۱۶۰ ویزا درخواست شده بود که آمریکا ۱۲۰ ویزا صادر کرد. به عبارت دیگر اگر آمریکا به آن ۴۰ نفر هم ویزا می‌داد، تعداد مسافران نیویورک بیش از آن می‌شد. این سفر در حالی با این جمعیت انجام شد که محمود احمدی‌نژاد در طول ۸ سال ریاست دولت، سخت‌ترین و تندترین حملات را متوجه آمریکا و غرب کرد ولی در هنگام سفر، مشتاق صدور ویزا بودند تا راهی سرزمین فساد و بی‌عدالتی و اضمحلال و… شوند! مانند همین کاروان رییسی که بسیار علیه غرب و آمریکا صحبت می‌کنند اما خود مشتاقانه به خرید از همان سرزمین پرداخته‌اند. رییسی که در خاک آمریکا علیه آمریکا صحبت می‌کند، باید معلوم کند که این میزان از خرید و سوغات آوردن به تهران از سوی کاروان همراه او، چه توجیه و دلیلی دارد؟ مردم آن همه شعار را باور کنند یا کارتن‌های پشت کامیونت را؟!

انتهای پیام