ما به عنوان رسانه همیشه متهمیم! | میزگرد بررسی ظرفیت هیات نظارت بر مطبوعات
انتقاد منصور مظفری به مدیر دولتی که دو ماه کارش را برای انتخابات تعطیل کرده است
آسیه توحیدنژاد، انصاف نیوز: باتوجه به نزدیکی انتخابات نماینده‌ی مدیران مسئول در هیئت نظارت مطبوعات، روز سه‌شنبه 24 آبان میزگردی با موضوع بررسی ظرفیت هیات نظارت بر مطبوعات با حضور علی پاکزاد، مدیرمسئول روزنامه‌ی عصر اقتصاد و منصور مظفری، مدیرمسئول روزنامه‌ی آفتاب یزد، در دفتر انصاف نیوز برگزار شد.
هر دو مهمان‌ها در این انتخابات تایید صلاحیت شده‌اند اما فقط منصور مظفری قصد ادامه دادن در این مسیر را دارد و علی پاکزاد به گفته‌ی خودش به خودش هم رای نخواهد داد.
در این گفتگوی یک ساعته مهمان‌ها از ظرفیت‌های نماینده‌ی مدیران‌مسئول و شرایط رسانه‌ها گفتند. گفتگو با پاسخ منصور مظفری به این پرسش که اساسا نماینده‌ی مدیران مسئول چه ظرفیتی در هیات دارد آغاز شد.
فلسفه‌ی تشکیل هیات نظارت بر مطبوعات و کارکرد آن
مظفری: در ابتدای بحث می‌خواهم خلاصه‌ای از فلسفه‌ی تشکیل هیات نظارت بر مطبوعات و کارکرد آن را توضیح بدهم و یادآوری کنم. هیئت نظارت بر مطبوعات نهادی فراجناحی است با اعضای محدودی شامل نمایندگان قوای حاکم، یکی از اساتید حوزه‌ی علمیه و نماینده‌ای از شورای عالی انقلاب فرهنگی و دبیر این هیئت که وزیر ارشاد است. همه‌ی اعضا جز نماینده‌ی مدیران مسئول رسانه‌های سراسر کشور، انتصابی هستندکه از طریق انتخابات و به روش مدنی انتخاب می‌شوند. بنابراین جایگاه مهمی است و مشارکت همکاران رسانه‌ای می‌تواند به نوعی دفاع از آزادی بیان باشد.
کارکرد این هیئت عبارت است از صدور پروانه‌ی انتشار، تذکر کتبی به مطبوعات و گاهی هم توقف موقت رسانه برای جلوگیری از وقوع جرم. هیئت نظارت بر مطبوعات می‌تواند حامی رسانه‌ها، به‌عنوان نماینده‌ی افکار عمومی، در بیان مطالب باشد. حکومت‌ها هیچگاه دوست ندارند قدرتشان محدود شود. اگر فساد یا تخلفی صورت بگیرد هیچکس در قدرت مایل به افشا و شفاف‌سازی آن نیست. رسانه‌ها چشم بیدار جامعه هستند ازینرو مایل به ایجاد محدودیت برای رسانه‌ها نیز هستند. درچنین جایی حضور هیئت نظارت بر مطبوعات به جهت حمایت از شفافیت، مبارزه با فساد، حمایت از رسانه و دفاع از شهروندان مخاطب و حق مطلع شدن آنها اهمیت پیدا می‌کند.
نماینده‌ی مدیران مسئول، وکیل رسانه‌ها
نماینده‌ی مدیران مسئول به عنوان وکیل رسانه‌ها باید مدافع آنها باشد. اگر قرار است پرونده‌ی تخلف نشریه یا مدیر مسئولی در هیئت نظارت بر مطبوعات بررسی شود قبل از آن باید اعلام شود که می‌توانند بصورت یک لایحه یا حضوری از آن مطلب دفاع کنند.
علی اصغر شفیعیان، مجری برنامه: اتفاقی که معمولا نمی‌افتد! معمولا مدیران رسانه‌ها را حتی باخبر هم نمی‌کنند.
مظفری: قاعده این است که وقتی مجازات و تنبیه یک شخص که بر سرنوشت نشریه و مخاطبین اثر دارد حتما باید از او لایحه بگیریم و از او دفاع کنیم. علاوه بر این در تشخیص تخلف باید مجموعه‌ی سایت، نشریه یا خبرگزاری را نگاه کنیم؛ نباید یک جمله را از یک نوشته‌ای بیرون بکشیم و علیه آن اعلام تخلف کنیم.
نماینده‌ی مدیران‌مسئول در هیئت نظارت بر مطبوعات باید نماینده‌ی همه‌ی انواع رسانه‌ها باشد از جمله پایگاه‌های خبری، خبرگزاری‌ها و مطبوعات تا ما بتوانیم مرجعیت رسانه‌ای را به داخل کشور بازگردانیم.
ما به عنوان رسانه همیشه متهیم!
شفیعیان: آقای پاکزاد بنظر شما تا به حال عملکرد نماینده‌ها چطور بوده است؟
پاکزاد: اجازه دهید قدری فراتر برویم. بنظر رسید ابتدا از وضعیت امروز رسانه‌ها بگویم و بعد از این توضیح نتیجتا به این برسیم که نمایندگان ما باید چگونه باشند. ما متهمیم آقای شفیعیان! ما به عنوان رسانه همیشه متهیم! از نظر مردم کسانی هستیم که دروغ می‌گوییم یا واقعیت ها را پنهان می‌کنیم؛ از نظر مسئولین نیز بعنوان یک اخلالگریا جاسوس هستیم. پیش‌زمینه ی ساختار اجرایی کشور این استو مربوط به ساختار فعلی یا گذشته هم نیست بلکه ریشه در نوع نگاه حاکم به رسانه‌ها دارد. حتی شاهد هستیم که مسئولان مربوط و خود وزیر ارشاد تا به حال خیلی با ما همراهی کرده‌اند اما همچنان آن نوع نگاه وجود دارد.
در همین شرایط ما می‌خواهیم عضوی انتخاب کنیم که نماینده‌ی مدیران مسئول است در یک نهاد نظارتی و فراجناحی که شش عضو دیگر در آن حضور دارند و در عین حال تنها شخصی که به شکل دموکراتیک انتخاب می‌شود همین نماینده‌ی ماست. آیا این فرد در یک هیئت هفت نفره با همان نگاه متهم بودن رسانه‌ها قادر به ایفای نقش هست؟! و رسانه‌ها را نمایندگی کند؟! من بعید می‌دانم! بنظرم آن شخص باید از لحاظ تسلط قانونی، تسلط ارتباطی و بسیاری فضائل دیگر در فضای رسانه‌ای جایگاه خیلی والایی داشته باشد. خود من هم فقط برای اعلام حضور بعنوان یک مدیرمسئول کاندید شده‌ام و رأی نخواهم داد حتی به خودم! قصد نداشته‌ام تا پایان این مسیر بایستم چون در این فضا حتی اگر حضور پیدا کنم هم نمی‌توانم کاری از پیش ببرم.
ما با یک پیش‌فرض غلط از یک رکن اساسی دموکراسی در حال پیشروی هستیم و تغییری هم شکل نگرفته است.
ما راویان حذف شده‌ایم!
من در تمام عمر فعالیت حرفه‌ای خود به این نتیجه رسیده‌ام که چه اصلاح‌طلبان و چه اصولگرایان چند چیز را از رسانه توقع ندارند: یک بی‌طرفی، دو داشتن نظم و شاکله‌ی صنفی، سه حضور مؤثر. من بعنوان یک رسانه اگر تریبون یک جریان سیاسی چه در قدرت چه خارج از قدرت نباشم هیچ نوع حمایتی از من نمی‌شود. رسانه‌ی مستقل در چنین شرایطی مفهوم پیدا نمی‌کند. مثلاً سال ۷۶ یک هجوم نابالغی به رسانه‌ها شکل گرفت و رسانه‌هایی بدون نیروی حرفه‌ای و قوی شکل گرفت. همین باعث شد این جریان نتواند هویت صنفی رسانه را حفظ کند و انجمن صنفی روزنامه‌نگاران تبدیل به یک جریان شکسته بسته‌ای شد که بعداً در تقابل قدرت هم از بین رفت. در دهه‌ی ۹۰ ما در وزارت ارشاد می‌خواستیم سازمان نظام رسانه را شکل بدهیم؛ کسی آن را متوقف کرد که وابسته به جریان اصلاحات بود.
اگر نگاه مستقل صنفی داشته باشیم می‌توانیم بی‌طرفی خود را حفظ کنیم؛ خودمان از خودمان مراقبت کنیم به جریانات سیاسی هم وابسته نباشیم بلکه به آنها امکانات بدهیم.
در این فضا که هیچ یک از جریان‌های قدرت ما را به عنوان یک ابزار مناسب نمی‌شناسند ما راویان حذف شده‌ایم. در اتفاقات اخیر شاهد این امر بودیم که با خبرنگاران چه برخو.ردهایی صورت گرفت و از سوی دیگر این برخوردها چه آسیب‌هایی به کل نظام وارد کرده است. در همین اتفاقات اگر اجازه‌ی همراهی رسانه‌های خوشنام و مستقل داخلی را داشتیم جریان رسانه‌ای ما به دست خارج از کشور کنترل نمی‌شد.
در این شرایط آیا حضور یک نماینده از ما در هیئت نظارت بر مطبوعات می‌تواند بخشی از مشکلات ما را حل کند؟ شاید!
اثرگذاری نماینده‌ی مدیران‌مسئول
شفیعیان: شاید یا حتما؟ بنظر شما آیا اثرگذار خواهد بود؟
پاکزاد: اثرگذاری یک نماینده در این حد خواهد بود که برخوردها را تلطیف خواهد کرد. اساسا کارکرد هیئت نظارت تغییر این فضا نیست تنها این فضا را تلطیف می‌کند. با وجود احترامی که برای آقای مظفری و سایر کاندیداها قائلم نمی‌دانم که آیا می‌توانند به‌عنوان تنها نماینده‌ی مدیران مسئول این فضا و این نگرش را در دوره‌ی حضور خودشان تلطیف کنند یا خیر.
شفیعیان: آقای مظفری می‌دانیم که اصرار بر حضور در این انتخابات داشته‌اید. چرا؟ بنظر شما چقدر می‌توانید در تغییر این فضا موثر باشید؟
مظفری: در مورد اثرگذاری نقش این نماینده باید توضیحی بدهم. در چنین هیئتی که نماینده‌ای از مجلس، قوه‌ی قضائیه و شورای عالی انقلاب فرهنگی حضور دارد و این نمایندگان اشراف کامل قانونی دارند نماینده‌ی ما نیز باید اشراف کاملی بر قانون داشته باشد. وقتی قرار است یک پرونده یا جریان یا شیوه‌نامه‌ای در هیئت نطارت بر مطبوعات تصویب شود باید در حکم وکیل رسانه‌ها ورود کند و با استناد به قانون و منطقی استدلال‌هایش را بیان کند. هیچکس چه یک نفر و چه صد نفر نمی‌تواند در برابر قانون و حرف قانونی قد علم کند. نماینده‌ی مدیران مسئول در برابر یک نفر یا هزار نفر یا هر قوه‌ای اگر با قانون جلو بیاید هیچکس نمی‌تواند جلوی او ایستادگی کند. حتی اگر جریان سیاسی‌ای بخواهد جلوی جریان رسانه‌ای بایستد نماینده‌ی مدیران مسئول یک عقبه‌ی 13000 رسانه‌ای را پشت سر خود دارد یعنی بیش از 4000 مدیرمسئول که مورد تایید جامعه هم هستند. اگر اقبالی به سمت رسانه‌های داخلی نیست دلیلش این نیست که جامعه همراه این رسانه نیست نهایتا مرجعیت رسانه‌ای باید به سمت داخل برگردد. بنابراین نماینده‌ی مدیران مسئول که درواقع نماینده جامعه و مخاطبین رسانه‌ها نیز هست قطعا اثرگذار است.
در قیاس با سایر کسانی که نماینده‌ی ما در این هیئت بوده‌اند من که سال‌هاست روزنامه‌ی سراسری منتشر کرده‌ام و هر روز با جامعه در ارتباط بوده‌ام احساس می‌کنم به عنوان یک وکیل باید در این هیئت حضور پیدا کنم و از موکلینم یعنی رسانه‌ها دفاع کنم. این منجر به راضی نگه داشتن مخاطبین نیز می‌شود. به این ترتیب است که می‌توانیم در مواقع بحرانی در بسیج عمومی مردم در حمایت از نظام موثر باشیم.
عملکرد نمایندگان تاکنون
شفیعیان: آقای پاکزاد بنظر شما عملکرد نمایندگان رسانه‌ها در این هیئت چگونه بوده است؟ آیا واقعا جامعه‌ی رسانه‌ها را نمایندگی کرده‌اند؟
پاکزاد: شما هم از اصحاب رسانه هستید آقای شفیعیان برخوردهایی که تا به حال با شما صورت گرفته آیا موید این امر بوده؟! بنظر من به دلیل همان نگاه حاکم نسبت به رسانه‌ها این نمایندگان نتوانسته‌‌اند احقاق حق کنند. شاید بعضی از این نمایندگان بصورت نسبی توانسته‌اند اما خروجی آنچه اتفاق افتاده قابل مشاهده‌تر است. من با این بخش از حرف آقای مظفری موافقم که این نماینده باید اشراف کامل داشته باشد و باید بتواند با ابزار قانون از حقوق رسانه دفاع کند اما بنظرم ابزار قانون به تنهایی در این فضا نمی‌تواند کافی باشد. حرف حق و قانون شاید روی کاغذ بشیند اما تا اجرا فاصله‌ی بسیاری دارد.
شفیعیان: چون سوال کردید آقای پاکزاد من توضیح می‌دهم حداقل در یک سال و خرده‌ای اخیر سه بار تذکر کتبی از طرف هیئت نظارت بر مطبوعات به انصاف داده شده است درحالیکه از طرف نماینده‌ی مدیران مسئول متاسفانه حتی یکبار هم با تماس هم نگرفته‌اند. من فقط ایشان را یکبار خیلی اتفاقی یکجایی دیدم!
نماینده‌ی دولت در هیئت نظارت در لباس رسانه
پاکزاد: خب حالا ایشان نماینده‌ی مدیران مسئول در هیئت نظارت است یا نماینده‌ی دولت در هیئت نظارت در لباس رسانه؟!
مظفری: ببینید عیب ما اینجاست. وقتی این نماینده شغل‌های زیادی داشته باشد و خصوصا شغل دولتی حساسی داشته باشد ایجاد مشکل می‌کند. الان عزیزی در یک پستی قرار گرفته که این روزها به عنوان کسی که باید رابط مردم و مسئولان باشد مردم به او احتیاج دارند و گرفتار هستند. برای دو ماه کار کلا تعطیل می‌شود و جلسات صرفا برای تبلیغات این انتخابات برگزار می‌شوند؛ انتخابات که برگزار شد به کار اصلی خود بازمی‌گردند و کار مطبوعات کلا تعطیل می‌شود.
وقتی نماینده‌ای انتخاب می‌شود که شاید آنچنان مدیر یک رسانه نیست و رسانه‌اش را افراد دیگری می‌گردانند.
شفیعیان: منظورتان نماینده‌ی فعلی است؟
مظفری: من نام نمی‌برم. اگر این نماینده مدیرمسئول پایگاه خبری‌ای باشد که نصف شب هم در رسانه‌اش کار می‌کند یا مدیر روزنامه‌ای باشد که هر روز روزنامه‌اش را منتشر می‌کند و دغدغه‌مند است می‌تواند به فکر رسانه باشد اما صاحب یک ماهنامه یا فصلنامه که شغل دولتی دارد نمی‌تواند به فکر ما باشد.
ما خودمان باید به فکر خودمان باشیم. این نماینده جمعیت عظیمی از مدیران مسئول را پشت سر خود خواهد داشت و بالطبع آن مردم نیز هستند.
فضای انتخاباتی و شورای نگهبانی مخفی
شفیعیان: وضعیت انتخابات در حال حاضر چگونه است؟ فضا برای تبلیغ نماینده‌ها و جمع‌آوری رای چگونه است؟
مظفری: باتوجه به اینکه جامعه‌ی هدف ما مدیران مسئول و آگاه به اهمیت انتخابات هستند ما فقط در این حد تبلیغ می‌کنیم که من هم در این انتخابات کاندید شده‌ام. روزنامه‌ی من هر روز در معرض دید مردم است و عملکردم مشخص است. اینکه در همین موعد انتخابات بخواهیم جلسات پرخرجی برگزار کنیم و اظهار فضل کنیم نشان‌دهنده‌ی این است که پیش از این عملکرد مناسبی نداشته‌ایم. فعالیت تبلیغاتی من در حد کانالی در فضای مجازی، سرمقاله‌ی امروز روزنامه و مصاحبه‌ی انصاف بوده است ولی اینکه بخواهیم شو بازی کنیم که چنین و چنان است و جو در دست ماست؛ خیر؛ نیازی به این کارها نداریم. اساسا این نمایش‌ها برای قشر فرهیخته‌ای مثل مدیران مسئول نمی‌تواند فریب‌دهنده باشد.
شفیعیان: قبلا چنین امکانی فراهم بود که هر کاندید ویدئویی ضبط کند و آپلود کند تا آشنایی اولیه‌ای با کاندیداها ایجاد شود. الآن چطور؟چنین امکاناتی فراهم شده؟
مظفری: من ندیدم.
پاکزاد: اگر درست به من اطلاع داده باشند سایت وزارت ارشاد چنین امکانی را فراهم کرده است. اما خب چون جامعه محدود است افراد یکدیگر را حتی شده جسته‌و‌گریخته یا با واسطه می‌شناسند. شاید باشناسنامه‌دارترین انتخابات در فضایی که ما هستیم همین انتخاب نماینده‌ی مدیران مسئول باشد چون سابقع‌ی کاری افراد، رسانه‌ی آنها و ارتباطی که با خبرنگاران دارند مشخص است و این انتخاب را راحت می‌کند.
شفیعیان: و البته مانند سایر انتخابات شورای نگهبان نامشخصی وجود دارد که به راحتی و خیلی گسترده رد صلاحیت می‌کند. توضیحی هم داده نمی‌شود. خیلی شرایط مبهمی است.
تخلف متوجه مدیرمسئول است نه خبرنگار!
شفیعیان: شما چه تجربیاتی از تذکرهایی که دریافت کرده‌اید داشته‌اید؟ یا چه نقل‌قول‌هایی شنیده‌اید؟ آیا تذکرهای به جا و درستی بوده‌اند؟ آیا امکان دفاع برای نماینده‌ی مدیران مسئول وجود داشته که اگر دقت می‌کرد می‌توانست این کار را انجام دهد؟
پاکزاد: ما به سبب اینکه یک رسانه‌ی تخصصی در فضای اقتصادی هستیم و در فضای سیاسی فعالیت نداشته‌ایم به نوعی در یک حاشیه‌ی امن بوده‌ایم به دو دلیل: یک اینکه مخاطب کمتری داریم و دو اینکه اساسا مسائل اقتصادی هیچوقت اولویت نبوده است. ولی آنچه که بعنوان تذکر یا برخوردهایی از این دست اهالی رسانه دریافت می‌کنند هیچگاه تجربه‌ی خوشایندی نبوده است؛ تجربیاتی مثل تماس از جانب نهادهای موازی یا برخوردهایی منع‌کننده و قضاوت‌های پیشاپیش. تا زمانی که ساختارها منسجم و مرتب نباشند نمی‌توان انتظار داشت احساس حضور یک حامی برای رسانه وجود داشته باشد که رسانه به سبب آن راحت‌تر فعالیت کند.
در همه‌ی دوره‌ها به جز دوران‌های محدودی معاونت مطبوعاتی و مدیرکل مطبوعات داخلی سعی داشته‌اند روابط صمیمانه‌ای با بچه‌ها داشته باشند یا در اثر برخورد و شناخت بچه‌‌های رسانه تغییر رویه داده‌اند ولی بی‌انسجام بودن، ورود مراجع مختلف در این فضا و به کار بردن ادبیات تند بی‌منطق با اصحاب رسانه در این فضا متداول است و نقل‌قول‌های بسیاری در این مورد وجود دارد.
مظفری: تذکر یکی از وظایف هیئت نظارت است. نهادی که مجوز را صادر می‌کند لغو مجوز هم می‌تواند بکند و تذکر هم می‌تواند بدهد. اما این تذکر باید قانونی و منطقی باشد. نماینده‌ی مدیران مسئول باید در هر شرایطی مدافع موکلانش باشد. اگر فردی حتی قتلی انجام دهد وکیل باید از او دفاع کند. از قتل دفاع نمی‌کند؛ از قاتل دفاع می‌کند بر این مبنا که بلاخره نهادهای تخفیف‌دهنده‌ای هم وجود دارند. در مورد تخلفات رسانه‌ای هم همین‌طور است و نماینده باید دنبال همین نهادهای تخفیف‌دهنده و اغماض در مورد این تخلفات باشند. اگر تخلفی هم صورت بگیرد مدیرمسئول مرتکب شده است و نه خبرنگاران، پرسنل یا مخاطبین آن نشریه. در برخورد با مدیرمسئول هم می‌توان شیوه‌نامه‌ای نوشت که مثلا اگر تخلفاتش تکرار شد صلاحیت مدیرمسئول را از او سلب کنیم. آقای نماینده شما در برابر تذکرهایی که رسانه‌ها دریافت کردند، تنبیه نشریه، قطع شدن آگهی‌ها و یارانه‌هایش چه کردید؟ با چه منطقی دفاع کردید؟آیا جلسه‌ای با این مدیران مسئول گذاشتی؟چه حمایتی از این‌ها انجام داده‌اید که تنبیهی هم در کنار آن وجود داشته باشد؟
موضوع دیگر که شاید مربوط نباشد آگهی‌های الکترونیکی هستند که با پول مردم در سامانه‌های خاصی می‌گذارند. چرا رسانه‌های ما که مورد اقبال مردم هستند نباید از آن منتفع شوند؟!
پاکزاد: البته خوشبختانه در این زمینه آیین‌نامه‌ای در حال رخ دادن است که انشاالله به نتیجه برسد.
شفیعیان با تلخند: سال‌هاست روی این موضوع گیر کرده‌اند که مطبوعات فقط چاپی نیستند.
نبود چتر حمایتی از رسانه‌ها
مظفری: در این شرایط بد اقتصادی باید به شکل اضطراری این کارها را انجام دهند. بحث من این بود اگر تنبیهاتی وجود دارد این چتر حمایتی هم از جانب مسئولان وجود داشته باشد. اگر روزنامه‌ی جهان صنعت، روزنامه‌ی مردم‌سالاری و روزنامه‌ی جمهوری اسلامی یارانه یا آگهی‌شان قطع می‌شود باید چترحمایتی‌ای هم وجود داشته باشد. چرا روزنامه‌ها، نشریات و پایگاه‌های خبری ما در تهران موفق هستند و در شهرستان موفق نیستند؟! چون تمام امکانات در تهران متمرکز شده‌اند. سیستم توزیع را از یارانه‌ها برداشتند و معلوم هم نشد کجا رفت! همین الآن هم نشریات تهران در توزیع شهرستان‌ها مشکل دارند. یک سیستم حمایتی درست وجود ندارد البته این مسئولیت متوجه هیئت نظارت نیست ولی این نماینده تنها کسی است که می‌تواند وسیله‌ی ارتباط ما با وزارت ارشاد باشد؛ از رسانه‌ها حمایت کند و امکانات برای آنها فراهم کند.
نشریات ما در استان‌های دیگر هیچ حمایتی ندارند. هیچ ارتباطی هم با نشریات تهران ندارند. نشریات تهران به آن‌جا نمی‌رسند و این خود یکی از دلایل عدم بالندگی آنهاست. انشاالله که نماینده‌ی مدیران مسئول از استان‌های دیگر نیز حمایت کنند.
شفیعیان: البته در کنار حمایت از خودش!
نماینده‌ی متهمان
پاکزاد: این نماینده از خودش هم می‌تواند در چارچوب قانون حمایت کند. آقای مظفری خوش‌بین هستند من زیاد خوش‌بین نیستم. من روی همان جمله‌ی اولم تاکید می‌کنم؛ ما متهمیم و تا زمانی که این نگاه نسبت به ما وجود دارد نماینده‌ی ما نیز متهم است. نگاه مثبتی در هیئت نظارت هم روی متهمین و نماینده‌ی آنها وجود ندارد. این پیش‌فرض وجود دارد که ما اختلالگریم، تحریک‌کننده‌ی مردمیم و و و همین مواردی که علیه خبرنگاران مطرح شده و می‌شود بنابراین من به شخصه فقط اعلام حضور کرده‌ام حالا آقای مظفری از من امیدوارترند.
مظفری: من باز هم می‌گویم این نماینده می‌تواند نگاه مسئولین و مردم را نسبت به رسانه‌ها تغییر بدهد. فلان رسانه مطلبی می‌نویسد؛ از آن شکایت می‌شود و قرار نیست دیگر مطلبی منتشر کند خب مردم می‌گویند چرا باز هم به آن رسانه مراجه کنیم؟!
پاکزاد: به تجربیات گذشته هم می‌توانیم نگاهی کنیم. افرادی در این جایگاه حضور داشته‌اند که تلاش کردند ولی فقط باعث تلطیف فضا شدند؛ از بسیاری یرخوردهای تند جلوگیری کردند ولی برآیند این کار هیچوقت تغییر نگرش نسبت به رسانه نبوده است. تا زمانی که این پایه شکل نگیرد این برخوردها ادامه دارد که ما حق قلع‌و‌قمع رسانه‌ها را داریم چون این‌ها تریبون‌های جریانات سیاسی هستند. نکته‌ی خوبی بود که آقای مظفری اشاره کردند اگر تخلفی صورت می‌گیرد ما مدیرمسئول را باید متهم کنیم نه یک بنگاهی که به عنوان رسانه فعالیت می‌کند؛ گردش مالی دارد و چند نفر از آن ارتزاق می‌کنند. اگر همان رویکرد اتهامی وجود وجود داشته باشد حتی با وجود یک نماینده‌ی خوب هم فقط قدری به لبخندها اضافه می‌شود ولی کماکان چک‌ها را خواهیم خورد. انشاالله که به خیر بگذرد!
نماینده نباید ارتباط با موکلینش را قطع کند
شفیعیان: چه انتظاری از نماینده‌ای که انتخاب می‌شود دارید؟ آیا نباید این نماینده در پایان جلساتی که برگزار می‌شود بلاخره گزارشی در اختیار ما قرار بدهند؟ نماینده‌ی فعلی بعد از دو سال گزارش کوتاهی در حد چند پاراگراف ارائه دادند و ادعاهایی مطرح کرده‌اند که اصلا شفاف نیست.
پاکزاد: من ایشان را نقد نمی‌کنم چون زمان انتخابات از ایشان حمایت کرده بودم ولی احساس پشیمانی هم ندارم چون این چارچوب کاری است که جواب نمی‌دهد. اما اگر فرض کنیم این نماینده از نظر شکلی مثل نماینده‌ی مجلس در یک ساختار دموکراتیک انتخاب شود باید ارتباط مستقیم با اصحاب رسانه داشته باشد؛ باید با منِ مدیرمسئول که موکلش هستم ارتباط داشته باشد؛ بصورت مرتب گزارش عملکرد بدهد؛ اگر برخوردی صورت گرفت ما را توجیه کند؛ نهادی که رد صلاحیت می‌کند اگر به ما معرفی نمی‌کند حداقل آن را توجیه کند. ما نماینده‌ای می‌خواهیم از مدیران‌مسئول در دولت نه یک مدیر دولتی در لباس مدیرمسئول. اگر قبول کنیم کار رسانه یک کار حرفه‌ای و علمی است تنها کسی که در آن هیئت می‌تواند صاحب این دانش باشد همان نماینده‌ی مدیران مسئول است و از حداقل‌های این امر همین است که انتظارات ما را برآورده کند و با ما ارتباط برقرار کند چون اساس رسانه همین ارتباط برقرار کردن است! اگر این اصل را رعایت نکنند نمی‌توان انتظار دیگری داشت.
مظفری: وقتی نماینده شدیم که نمی‌توانیم ارتباطمان را با موکلینمان قظع کنیم ما نماینده شدیم که ارتباط مستمر داشته باشیم. من بعنوان نماینده اگر انتخاب شدم عقل کامل که نیستم باید از دانش و تجربه‌ی دیگران هم استفاده کنم. حتی اگر قرار بر تنبیه رسانه‌ها یا تنظیم شیوه‌نامه است باید با مدیران رسانه‌ها حرف بزنیم و از آنها نظر بخواهیم. همین نظرات در هیئت نظارت ببرند. اگر حاکمیت بنشیند برای ما تصمیم بگیرد به چه درد ما می‌خورد؟ ما گوشه‌ای بنشینیم و فقط مجری شویم بعد هم ادعا داشته باشیم که ما رسانه هستیم؛ ما تاثیرگذار هستیم. وقتی ما نمی‌توانیم ازز حق خود دفاع کنیم چطور می‌خواهیم از جلمعه دفاع کنیم؟ رفتار نمایندگانی که شغل دولتی دارند به همان روشی است که شرح دادم خب این چه نمایندگی‌ای است؟! ما باید خود را دائما در معرض نقد قرار دهیم و دائما مشورت کنیم چون قرار است برای جمعیتی تصمیم‌گیری کنیم. من بعنوان جمله‌ی پایانی بر این امر تاکید می‌کنم که تمام تصمیمات هیئت نظارت مانند دادگاه باید بر شخص مدیرمسئول و نماینده باشد و نباید نشریه یا خبرنگار را تحت فشار قرار دهیم و مخاطبین را اذیت کنیم.
فیلم این میزگرد:
انتهای پیام
