سردار بازنشسته سپاه: هر چه مردم بیشتر آسیب ببینند کار سخت‌تر می‌شود
هم میهن نوشت:
سیدعلی صنیع‌خانی سردار بازنشسته سپاه:
ناآرامی‌ها و اعتراضاتی که بیش از دو ماه از آغاز آن گذشته در برخی از شهرها و استان‌های کشور همچنان ادامه دارد و آسیب‌ها همچنان بالاتر از قبل رفته و جان‌های دیگری گرفته می‌شود و در چنین وضعیتی برخی سیستم سیاسی را تشویق می‌کنند که مماشات را کنار گذاشته و از خشونت بیشتری در قبال ناآرامی‌ها و اعتراضات استفاده کنند. سردار سیدعلی صنیع‌خانی، از فرماندهان بازنشسته سپاه در گفت‌وگو با هم‌میهن در واکنش به درخواست برخی افراد برای بیشتر شدن میزان خشونت می‌گوید:«با درس‌هایی که ما درباره برخورد با این نوع مسائل و ناآرامی‌های خوانده‌ایم، یاد گرفتیم که در برخوردها باید ملاحظه شود و تا آنجایی که ممکن است راه فرار بگذارند و صحنه را کم کنند.»
به‌دنبال ادامه ناآرامی‌ها و اعتراضات در برخی از شهرهای کشور، برخی از مقامات و سیاسیون توصیه کرده‌اند که نیروهای نظامی مماشات را کنار گذاشته و با خشونت بالاتری با معترضان برخورد کنند. تحلیل شما از درخواست پایان مماشات چیست؟
در درجه اول باید بگویم که من در عرصه نیستم، کسی می‌تواند درباره اتفاقاتی که افتاده یا پیش رو قرار دارد اظهارنظر و قضاوت کند که در متن و صحنه باشد و من مثل مردم هر چه می‌شنوم از طریق دیگران و در نهایت یک مقدار کمی از طریق فضای مجازی است. اما چیزی که می‌توانم بگویم این است مشکلی که ما الان داریم عدم اعتماد به خبرهایی است که رسما اعلام می‌شود، شاید این‌طور زمینه‌سازی شده است که مردم خیلی از شایعات را پذیرفته‌اند. البته مواردی هم بوده که اثبات می‌کند شاید برخی اظهارات رسمی دقیق نباشد. خود افرادی که به پایان مماشات و استفاده بیشتر از خشونت توصیه می‌کنند، این نکته را می‌دانند و بعید است اطلاعی از این امر نداشته باشند که هر چه مردم آسیب بیشتری ببینند، کار سخت‌تر خواهد شد و رو به بهبود نخواهد رفت. همه دل‌شان می‌خواهد وضعیت بهتر شود؛ هر چه آسیب‌ها کمتر شود به نفع مجموعه نظام خواهد بود؛ مگر کسی پیدا می‌شود که دلش نخواهد تعداد تلفات کمتر نشود؟ تا آنجایی که ممکن است باید کار را طوری پیش ببرند که تلفات کمتر شود. نکته مهم دیگر این است که افرادی هم در صحنه هستند که باید خیلی آموزش‌ها ببینند و خیلی کنترل‌شده با مردم برخورد کنند. با درس‌هایی که ما درباره برخورد با این نوع مسائل و ناآرامی‌ها خوانده‌ایم، یاد گرفته‌ایم که در برخوردها باید ملاحظه شود و تا آنجایی که ممکن است راه فرار بگذارند و صحنه را کم کنند.
شما با توجه به تجربه‌ای که در دوران جنگ داشتید و با جوان‌ها ارتباط می‌گرفتید؛ آیا این نوع برخورد با جوان‌هایی را که در موضوعی اعتراض دارند قبول دارید؟
من بعید می‌دانم این حرف جدی باشد که بخواهند خشونت را بیشتر کنند. خودشان می‌دانند اگر در نتیجه بالا رفتن این خشونت آسیب‌ها بالاتر برود؛ کار سخت‌تر خواهد شد. خشونت بیشتر منجر به تلفات گسترده‌تری می‌شود و این اوضاع را بدتر خواهد کرد و هیچ کمکی به بهبود اوضاع نخواهد کرد. باز هم می‌گویم تا می‌توانند باید آسیب را کمتر کرد.
اگر از شما بخواهند بین مماشات و پایان مماشات یک انتخاب داشته باشید؛ شما کدام را انتخاب می‌کنید و چه توصیه‌ای می‌توانید در این زمینه داشته باشید؟
من قطعا توصیه می‌کنم مماشات کنند؛ این‌ها جوان‌های خودمان هستند. باید راه را باز کرد و با آنها گفت‌وگو کرد. این جوان‌ها مثل بچه‌های خودمان هستند و نباید از جای دیگر تغذیه شوند. بچه خود آدم هم ممکن است اشتباه کند، اما راه برخورد با اشتباه این نیست که خشونت بالایی به خرج دهیم. باید با او گفت‌وگو و مماشات کرد و به نیروهایی که در صحنه روبه‌روی این جوان‌ها هستند، توصیه کنند که مماشات داشته باشند. قبلا تجربه داشته‌ام که با حرف زدن و گفت‌وگو موضوع تمام شده و آرامش حاکم شده است؛ خود دوستانی که در جریان هستند اطلاعات بیشتری دارند و خودشان می‌دانند که با گفت‌وگو می‌توان جوان‌ها را آرام کرد.
انتهای پیام
