فرشاد مومنی: حکومتی که متقاضی فضیلت است باید بستر را برای مشارکت مردم و امنیت اقتصادی فراهم کند

جماران نوشت: «صمیمانه از حکومت گران می خواهیم در هیچ زمینه ای سراغ شوک درمانی و کاربست زور نروند. این موارد ما را از هم دورتر می کند و امکان تعامل داخلی را از ما می گیرد. هر کوششی که از طریق شوک درمانی بخواهد مسائل را حل کند، جامعه را با فاجعه روبرو می سازد.»

فرشاد مومنی عضو هیات علمی دانشگاه علامه و اقتصاددان در نشست موسسه دین و اقتصاد با موضوع «احوال فعلی ما و چشم‌انداز آینده ایران از منظر طبیعت، تاریخ و فرهنگ»  با بیان اینکه امسال سال تصویب برنامه میان مدت توسعه در ایران است، گفت: ما در همه عرصه های حیات جمعی با بحران های چندوجهی مواجه هستیم. بحران های اقتصادی به خاطر ملموس بودن، خیلی راحت تر درک میشود و برای آنهایی که نفعشان در پنهان کاری است، کار دشوارتری در این زمینه وجود دارد. در این دوراهی بنا بر راهنمایی متفکران بزرگ باید به بنیادهای اندیشه ای برگردیم. 

وی افزود: رقابت بین کشورها و رقابت بین شرکت ها شکل تجسد یافته ی رقابت بین اندیشه ها است بنابراین شاید فوری ترین مسئله ما دامن زدن به تلاش های علمی و اندیشه ای برای ارتقای فهم مان است. ما به شناخت وضع موجود نیاز داریم. این کار بزرگ در چارچوب مناسبات رانتی با موانع بسیار بزرگی روبرو است. در این نقطه عطف ظرفیت های بزرگی وجود دارد که میتواند بالفعل شود لذا صمیمانه از حکومت گران می خواهیم در هیچ زمینه ای سراغ شوک درمانی و کاربست زور نروند. این موارد ما را از هم دورتر می کند و امکان تعامل داخلی را از ما می گیرد. هر کوششی که از طریق شوک درمانی بخواهد مسائل را حل کند، جامعه را با فاجعه روبرو می سازد.

مومنی با اشاره به دو تجربه متفاومت توسعه ای در چین و روسیه، گفت: چین با پرهیز از شوک درمانی نجات پیدا کرد و اعتلا یافت اما روسیه با شوک درمانی به انواع خباثت ها آلوده شد و الآن در باتلاق هایی گیر افتاده که می خواهند ما را هم به داخل آن بکشانند. ما باید بستر را برای خلاقیت و مشارکت همه ظرفیت های انسانی و مادی مان فراهم کنیم. در چارچوب مناسبات رانتی ما با بحران مشارکت روبرو هستیم. ما انقدر بیچاره شده ایم که خلاقیت و تولید دیگر نشانه زرنگی محسوب نمی شود و شارلاتانی، فساد و مفت خوارگی نشانه زرنگی است. حکومتی که متقاضی فضیلت است باید بستر را برای مشارکت مردم و امنیت اقتصادی فراهم کند. در هیچ کجای دنیا وقتی انگیزه برای ساخت صنعتی کمتر از انگیزه برای ساخت و ساز باشد توسعه رخ نمی دهد. ما به دولت فعلی گفتیم با آن سندی که برای بودجه سال 1401 تدوین کرده اند، یک نیمه دوم آشوبناک خواهیم داشت اما گوشی برای شنیدن نبود. عنصر محوری قانون بودجه سال 1401 شوک درمانی بود. این سیاست مشارکت زدا است و همه را به سمتی میکشد که حس گم کردن موقعیت را برای آنها ایجاد می کند.

انتهای پیام