با سیاسی کاری همین سرمایه ها را هم می پرانید

تبسم نمازی در خبرآنلاین نوشت:

نویسنده در یاداشت حاضر تاکید می کند که با این شیوه دخالت 30 نماینده مجلس در انتخابات صنفی پارلمان بخش خصوصی فرار سرمایه و مغز تشدید خواهد شد.

خبری منتشر می شود که عروس رئیس سازمان اوقاف، یکی از املاک وقفی را با هزینه ای بسیار نازل اجاره کرده است و موضوع به خبر اول کشور تبدیل می شود. واکنش نمایندگان مجلس در حدی است که گویا آنان هیچ وظیفه ای در قبال آن نداشته و از حوزه اختیاراتشان خارج است. نماینده مجلس نهم اعلام می دارد که در گذشته به دلیل ورود به موضوع سازمان اوقاف اصلا رد صلاحیت شده است. هر روز اخباری از فساد در مجموعه های خصولتی به صدر اخبار می آید، اما ظاهرا دغدغه نمایندگان مجلس یازدهم چیزی ورای این مسائل است. آنان آنقدر که به حضور خود در مراسم های دولتی، دلبسته هستند تا نمای آنان را برای انتخابات اسفند پررنگ کند هیچ آمادگی برای درگیری با بخش های دولتی و نیمه دولتی ندارند تا جایی که حاضرند کار را به استیضاح وزیر کشور بکشانند.

اما ناگاه خبر می آید که 30 نماینده در نامه ای به وزارت صمت خواستار ابطال انتخابات اتاق بازرگانی شده اند که در آن فردی با کسب بالاترین رای به ریاست پارلمان بخش خصوصی رسیده و این انتخاب به مذاق آنان خوش نیامده است. اما چرایی و نتیجه چنین خوش نیامدن هایی برای ملت چیست؟ پارلمانی که بزرگترین سرمایه اقتصادی بخش خصوصی در حوزه بخش خصوصی سیاست گذاری می کند، هر گونه برهم زدن آرامش و امنیت در این نهاد، تنها حاصلش در ساده ترین شکل، فرار همین سرمایه و مهاجرتش به کشورهای دیگر و حتی همسایه است. با این وضع دولت چگونه قرار است تا سرمایه داران ایرانی خارج از کشور را تشویق به برگرداندن سرمایه هایشان به داخل کند، در حالیکه گروهی در داخل کشور از هیچ تلاشی برای برهم زدن امنیت اقتصادی آنان در کشور فروگذاری نمی کنند. آنان به دنبال گسترش چتر نظارت استصوابی هستد که برای مردم اگر آب نداشته برای برخی از آنان نانی فراوان و خودروی شاسی بلند داشته است و نقش نظارتی خود را نه در جایی که حق ملت ایجاب می کند اعمال کرده بلکه در جایی اعمال می کند که هیچ حق قانونی برای ورود بدان ندارد و تنها در جهت ایفای منافع گروهی خود وارد شده و برای جمعی که در یک فرایند دموکراتیک دست به تعیین هیات مدیره زده است، تعیین تکلیف می کنند، آن هم انتخاباتی که با مشارکت نسبتا بالا برگزار شده و کسی که به دنبال حذفش هستند بالاترین اعتبار را در نهاد مذبور داشته است. آیا عجیب نیست که محبوب ترین ها منفورترین بین کسانی هستند که خود در یک انتخابات حداقلی برگزیده شده اند و به دنبال حداقلی کردن تمامی نهادهای مدنی و دموکراتیک هستند؟ کسانی که استقلال اتاق بازرگانی را هدف قرار داده اند آن هم در شرایطی که کشور به تعامل با آن برای پیشبرد اهداف اقتصادی اش نیاز دارد به خوبی می دانند که چنین رویارویی هایی می تواند تبعات جبران ناپذیری برای کشور داشته باشد که در صورت ابطال انتخابات می توان به وضوح تاثیر چنین رویارویی را دید. در واقع برخورد مورد نظر نمایندگان مجلس، برخورد با یک فرد نیست برخورد با یک نهاد و رای اعضای آن است که کلیت نهاد و اعتبار آن را زیر سوال برده و آنان را دلسرد خواهد کرد.

اما سوال مهمتر این است که چرا در شرایطی که جریانی خاص مایل است تا رئیس منتخب اتاق بازرگانی حذف شود و از مدت ها پیش از انتخابات بحث رد صلاحیت وی را مطرح می کند هم او بالاترین رای را در انتخابات کسب می کند؟

انتهای پیام