شوآف ثبت شهرها و روستاهای صنایع دستی؟
حجت‌اله مرادخانی، مدرس دانشگاه و کنشگر حوزه صنایع‌دستی در روزنامه جهان صنعت نوشت:
باوجود تبلیغاتی که شد، ثبت شهرها و روستاهای صنایع‌دستی هیچ گونه ارتباطی با یونسکو ندارد. ثبت شهرهای صنایع‌دستی در واقع توسط شورای جهانی صنایع‌دستی در منطقه آسیا و اقیانوسیه اتفاق می‌افتد. این شورا نیز به لحاظ ماهیت حقوقی یک NGO (سازمان مردم‌نهاد) در سطح بین‌المللی است. یعنی همچون یونسکو نیست که قدرت سیاسی و یا اهرم‌های اجرایی داشته باشد.
با توجه به بررسی‌هایی که من کرده‌ام به لحاظ ساختاری و حقوقی نیز این شورا هیچ‌گونه ارتباطی با سازمان یونسکو ندارد.
شاید در بدو امر یعنی در اواسط دهه ۱۹۷۰ میلادی که این شورا تشکیل شده بود، ارتباطاتی با یونسکو داشته، اما آنچه که مسلم است لااقل در ۱۰ سال گذشته و بلکه بیشتر این ارتباط اصلا بین یونسکو و شورای جهانی صنایع‌دستی وجود نداشته است.
برای بررسی مدعای من می‌توانید به بخش جست‌وجوی سایت سازمان یونسکو مراجعه کنید و در خصوص WCC (شورای جهانی صنایع‌دستی) و موارد مرتبط جست‌وجو کنید. وب‌سایت یونسکو به‌روز است و اگر خبری درخصوص شورای جهانی صنایع‌دستی در آن باشد باید آن را بیابید، اما خبری از شورای جهانی صنایع‌دستی در آن نیست.
در خصوص مساله ثبت جهانی شهرهای صنایع‌دستی باید بگویم متاسفانه این مساله در کشور ما با شوآف همراه است یعنی موضوع را فراتر از اندازه‌های واقعی خودش برجسته می‌کنند.
نمی‌خواهم بگویم مساله ثبت کردن شهرها و روستاهای صنایع‌دستی امر نامطلوبی است، اما واقعا در حد و اندازه‌هایی که امروز در بوق و کرنا می‌شود نیست و دستاوردی هم ندارد.
در جریان فرآیند ثبت، زمانی که یک شهر یا روستایی به ثبت می‌رسد، تازه شروع فعالیت است و باید از اعتبار آن ثبت برای رونق آن هنر و یا رشته صنایع‌دستی استفاده شود، اما در کشور ما جریان برعکس است و پس از آنکه ثبت شهر یا روستای صنایع‌دستی انجام می‌شود از فردای آن قضیه رها می‌شود.
گواه این مدعا نیز اولین شهرهای ثبت‌شده صنایع‌دستی نظیر اصفهان، تبریز، مشهد و دیگر شهرها و روستاها است. بررسی کنید که پس از ثبت چه اتفاقی برای آنها افتاده و ثبت شدن برای آنها چه دستاوردی داشته است؟
به نظرم ثبت شدن شهرها و روستاهای صنایع‌دستی اتفاق خاصی نیست و صرفا فرصتی است برای آنکه مدیران حوزه صنایع‌دستی در هر دولتی بیایند شوآف کنند و پشت این عنوان به ظاهر بسیار بزرگ قایم شوند تا معضلات دیگر حوزه صنایع‌دستی به چشم نیاید و کسی درباره آنها از مسوولان امر سوالی نپرسد.
آنچه مسلم است مشکلات صنایع‌دستی مربوط به ثبت نیست و در این حوزه چالش‌ها و مشکلات زیادی وجود دارد که به آنها رسیدگی نشده است.
وقتی صنایع‌دستی کشور مشکلات اساسی دارد و در مقابل مرتب در بوق و کرنا می‌کنند که شهری را با نام یک صنایع‌دستی ثبت کرده‌اند، این پرسش مطرح می‌شود که ثبت کرده‌اید که چه اتفاقی بیفتد؟ آیا قرار است حال صنایع‌دستی با ثبت شهرها خوب شود؟
خیر. با این روش‌ها حال صنایع‌دستی خوب نمی‌شود و اگر می‌شد در سال‌های گذشته و در جریان ثبت‌های قبلی این اتفاق می‌افتاد.
انتهای پیام
