آمارهای مستقل، ادعاهای سیاسی
جهان صنعت نوشت: با نزدیک شدن دولت سیدابراهیم رییسی به پایان سال دوم فعالیت، در واقع نیمی از فرصت دولت برای انجام وعده‌ها و تعهداتش سپری شده است و دیگر نمی‌توان گذشتگان را در مورد آنچه وجود دارد یا موقعیتی که کشور در آن قرار دارد، مقصر دانست. با این حال در گفت‌وگوهای تلویزیونی و تریبون‌های مختلف نه فقط همکاران دولت که خود رییس‌جمهوری هم، هنوز وضعیت پیش از دولت خود را تشریح می‌کنند و با این حربه می‌خواهند میزان دستاوردهای خود را به رخ دیگران بکشند. البته از چنین آمارسازی‌هایی مردم ایران نمونه‌های زیادی دیده‌اند و به همین دلیل آمارهایی که به صورت سفارشی و هدایت‌شده از زبان مقامات یا در بیانیه سازمان‌ها و دستگاه‌های دولتی شنیده یا دیده می‌شود، ایرانیان را به هیجان نمی‌آورد. مردم می‌پرسند اگر آنچه دولت و دولتی‌ها می‌گویند درست باشد، پس چرا این آمارها در زندگی عمومی مردم دیده نمی‌شود؟
این نکته دقیقا به آن معناست که نمی‌توان به آنچه دولت درباره دستاوردهایش می‌گوید، اعتماد کرد. در این‌باره ابهام‌های بی‌پاسخی وجود دارد که گاهی خود رییسی هم وجود آنها را تایید می‌کند.
حال اگر از بیانیه‌ها و موضع‌گیری‌های دولت فاصله گرفته و به آمارهای مراجع مستقل بین‌المللی توجه شود، آنگاه نتایج متفاوتی مشاهده می‌شود. این تفاوت نشانگر آن است که آمارهایی که از سوی دولت و مراجع دولتی ارائه می‌شود، همواره باید با سوءظن مورد بررسی قرار گیرد، چراکه ممکن است خطا یا خطاهای عمدی در حاصل شدن این آمارها نقش داشته باشند.
در عین حال آمار نهادهای مستقل درباره ایران همواره با طرح دشمنی غرب با کشورمان مردود دانسته شده است، اما مقامات ایرانی می‌دانند که همین آمارهایی که از سوی مقامات کشور مردود دانسته شده مبنای تصمیم‌گیری و ارزیابی جامعه و شهروندان جهان است. جامعه جهانی به شعارها و ادعاهایی که کشورها- به ویژه کشورهایی مانند کره‌شمالی- بیان می‌کنند، توجه نمی‌کند، بلکه یافته‌ها و گزارش‌های نهادهای مستقل مورد استناد قرار می‌گیرد. اتفاقا استقلال این نهادها از دولت‌ها و قدرت‌ها باعث اعتبارشان شده و جالب است که در موارد همسو مقامات و رسانه‌های ایرانی نیز به همین یافته‌ها و گزارش‌های آماری استناد می‌کنند. این رفتار نشان می‌دهد که آمار چنین موسسه‌هایی در واقع معتبر است، ولی هنگامی که به زیان دولت‌ها و منجمله دولت ایران باشد، آنگاه مردود شمرده و از آن اعتبارزدایی می‌شود.
در آخرین بررسی‌هایی که در مورد میزان احترام دولت‌ها به حقوق مالکیت بخش خصوصی انجام شده، رتبه ۱۲۴ کشور دارای شخصیت، ارزیابی و اعلام شده است که رتبه کشورمان در میان کشورهای مورد بررسی ۱۱۳ بوده است. رتبه ایران در میان ۱۵ کشور خاورمیانه هم ۱۴ اعلام شده است. در همین منطقه، امارات‌متحده عربی رتبه اول را کسب کرده و رتبه قطر و عربستان به ترتیب سوم و پنجم اعلام شده است. در یک ارزیابی منطقی، کاملا قابل درک است که کشوری مانند امارات‌متحده عربی با ویژگی‌هایی که همه از آن سراغ دارند، تا چه حد برای سرمایه و سرمایه‌گذاران احترام قائل است و سرمایه‌گذار تا چه حد در این کشور احساس آرامش می‌کند. دقیقا قابل درک است که رتبه نخست در منطقه خاورمیانه برای چه رفتاری به امارات متحده عربی داده شده و اگر قرار بود که دارایی و ثروت یا نزدیکی به غرب ملاک یا دخیل در این رتبه‌بندی باشد، حتما عربستان حائز رتبه نخست در احترام گذاشتن به مالکیت بخش خصوصی در خاورمیانه می‌شد.
با این رتبه واقعا معلوم نیست که آیا می‌توان به آمارهایی که درباره افزایش میزان جذب سرمایه‌گذاری خارجی در ایران از سوی وزیر امور اقتصادی و دارایی و نیز رییس‌جمهوری بیان شده، اعتماد کرد یا نه. البته ممکن است سرمایه‌گذاری‌ها از سوی دولت‌هایی نظیر چین و روسیه با اهداف سیاسی در ایران انجام شده باشد. در این صورت هزینه‌هایی که این‌گونه سرمایه‌گذاری‌ها برای منافع ملی کشورمان دارد، احتمالا بیش از منافع آن خواهد بود.
انتهای پیام
