رسانه‌های غیر‌حکومتی و دستاوردنسازی
محمدصادق جنان‌صفت در جهان صنعت نوشت:
مراد از رسانه‌های حکومتی در این نوشته آن گروه از رسانه‌هایی هستند که با منابع دولت و سازمان‌های وابسته به دولت و دیگر نهادها از جمله مجلس و قوه قضاییه و… تاسیس و اداره می‌شوند.
این دسته از رسانه‌ها که شماری رسانه شخصی نیز در میان‌شان دیده می‌شوند یک ویژگی دیگر هم دارند و آن ضدیت تمام‌عیار با هرگونه اصلاح‌طلبی ساختاری در سیاست داخلی، سیاست خارجی و نیز اصلاح‌طلبی اقتصادی است. گشودن زمین بازی رسانه‌های ایران در چارچوب و جداسازی رسانه‌های حکومتی و رسانه‌های غیر‌حکومتی نشان می‌دهد اندازه زمینی که به رسانه‌های حکومتی تخصیص یافته ده‌ها برابر زمین رسانه‌های غیر‌حکومتی است. بیشترین خبرگزاری‌های بزرگ و باسابقه و روزنامه‌های پرشمار و البته هزاران صفحه تلگرامی و تریبون‌های سنتی مثل مساجد و نماز جمعه‌ها و از همه مهم‌تر دستگاه کوه‌پیکر رادیو و تلویزیون با ده‌ها ایستگاه و شبکه، مجموعه‌ای از رسانه‌های حکومتی را تشکیل می‌دهند. این رسانه‌ها در حال حاضر به شدت هوادار سینه‌سوخته دولت سیزدهم شده‌اند و برای هر حرکت کوچک و بزرگ دولت دست‌زنان و پای‌کوبان جشن می‌گیرند و نهضت دستاوردسازی برای دولت راه انداخته‌اند. در برابر، اما رسانه‌های غیر‌حکومتی که البته همه آنها از دولت‌ها مجوز فعالیت دارند و دولت فعلی نیز می‌تواند در هر لحظه برای فعالیت آنها محدودیت ایجاد کند قرار دارند. نگاهی به ماهیت و محتوای رسانه‌های غیر‌دولتی و غیر‌حکومتی نشان می‌دهد از یک‌سو به دلیل انحصار خبرها و گزارش‌های مهم نزد رسانه‌های دولتی بخش مهمی از صفحه‌های آنها به عملکرد دستگاه‌های دولتی اختصاص می‌یابد و خبرهای مهم را نیز منتشر می‌کنند. این رسانه‌ها عموما برای گرفتن آگهی‌های دولتی با دولت مماشات می‌کنند تا از دریافت این بخش حذف نشوند، اما رسانه‌های طرفدار دولت و برخی مدیران دولت از کارنامه رسانه‌های غیر‌دولتی رضایت ندارند و باور دارند این رسانه‌ها در نهضت دستاوردسازی برای دولت کوتاهی می‌کنند یا به قول رسانه‌های حکومتی دولت را سانسور می‌کنند.
این خواسته و اراده رسانه‌های تندرو و شماری از مدیران، تلخ و آزاردهنده است و به نظر می‌رسد اگر راه باز شود شاید به حساب همین رسانه‌ها برسند و راه‌ها را ببندند. کاش می‌شد نهادهای نظرسنجی آزاد و غیر‌حکومتی در ایران اجازه فعالیت داشتند و درباره کارنامه و برنامه دولت سیزدهم و رسانه‌های تندرو از مردم پرسش می‌کردند و آنگاه همه رسانه‌ها نتایج این نظرخواهی را برای جامعه انتشار می‌دادند.
انتهای پیام
