لیدرهای بهارستان در مجلس کاراتر از پاستور

سپهر سیاست از اسفند 90 تا خرداد 92 آبستن تحولات بسیاری بود و درنهایت چرخشی دیگرگونه به خود دید. در سرمای زمستان 90 رخوت بر اردوگاه اصلاح‌طلبی حکمفرما بود و اصولگرایان یکه‌تاز عرصه سیاست بودند. در آن برهه خاص توازن مسبوق به سابقه همیشگی میان دو ضلع سازه سیاسی یعنی اصلاح‌طلبان و اصولگرایان برقرار نبود و کفه به سمت اصولگرایان سنگینی مشهودی داشت. آنان با استفاده از این شرایط در غیاب بخش قریب به اتفاق اصلاح‌طلبان مجلسی همسو و یکدست پدید آوردند و تنها معدود نمایندگانی بودند که در این بحبوحه جنس عمل سیاسی‌شان متمایزتر می‌نمود و در گفتار و کلام حاملان گفتمان بخش متفاوت‌تر جامعه بودند؛ نمایندگانی که بخش عمده‌ای از خواسته‌ها و مطالبات اصلاح‌طلبی را در ساختمان بهارستان طنین‌انداز می‌کردند و نمی‌گذاشتند که گوش‌های مسئولان از شنیدن صدای متفاوت و مورد پذیرش بخشی از توده‌های مردم محروم بماند. این رویه جسته و گریخته ادامه داشت تا به برهه خرداد 92 رسیدیم و این‌بار بازی روی دیگرش را نشان داد و فردی منتخب ملت نام گرفت که اگر اصلاح‌طلب در عنوان نباشد در مرام مشی اعتدالی وی با اصلاح‌طلبی همپوشانی وثیقی دارد و مورد حمایت تمامی اضلاع جبهه اصلاحات نیز بود. حالا با آمدن وی به راس هرم قوه مجریه و با لحاظ تغییرات پرشمار در چینش و آرایش کابینه زمزمه استفاده از آن چهره‌های کلیدی مجلس در قوه مجریه شنیده می‌شود و بسیاری خواستار بهره‌گیری از پتانسیل آنان در دولت آینده هستند اما نکته آنجاست که این جابه‌جایی نمی‌تواند ارزش‌افزوده‌ای را برای جبهه تحول‌خواهی رقم بزند و تنها پتانسیل این افراد را از نقطه‌ای به نقطه دیگر منتقل می‌کند بدون لحاظ این نکته که حضور این افراد در پایگاه مجلس بسیار حیاتی و استراتژیک بوده و این انتقال نمی‌تواند در نهایت همراستا با ظرفیت‌سازی برای دولت آینده باشد.

اصولگرایی با صدای متفاوت

علی مطهری را همگان می‌شناسند؛ فرزند یکی از بزرگ‌ترین تئوریسین‌های انقلاب که به‌مثابه پدر شهره به صراحت و رک‌گویی است. او نخستین‌بار با فهرست حامیان احمدی‌نژاد به مجلس راه یافت اما طولی نکشید که نظرات صریحش نسبت به موضع‌گیری‌ها و عملکردهای ناکارآمد اختلافات مبنایی را به رخ کشید و به فاصله‌ اندکی علی مطهری را به چهره اصلی منتقد دولت تبدیل کرد. علی مطهری در دو سال پایانی نه‌تنها منتقد دولت نام گرفت که عملکردها و سخنانش در دفاع از بخش‌های حاضر در کنار گود جامعه بسیاری از اصولگرایان را نیز ناخشنود کرد و کار به جایی رسید که نام علی مطهری با آن سوابق و انتسابش به پدر از فهرست جبهه متحد اصولگرایان در انتخابات مجلس نهم درآمد. علی مطهری اما از پا ننشست و با تشکل «جبهه ملت» به انتخابات آمد و این‌بار به پشتوانه رای سنتی خود و حمایت بخشی از توده‌های اصلاح‌طلبان؛ مستقلانه به مجلس راه یافت. او این‌بار و در مجلس نهم با صراحت هرچه بیشتر سخن می‌گفت و به انتقاد از عملکردهایی می‌پرداخت که آن را با مشی جمهوریت و اسلامیت نظام همخوان نمی‌دید؛ مطهری بی‌هیچ واهمه‌ای از حقوق سیاسی اصلاح‌طلبان دفاع می‌کرد و نگاه‌های تند جناحی را برنمی‌تابید و انتقاداتش را عیان عنوان می‌کرد. کار به جایی رسید که اصولگرایان تندرو او را اصلاح‌طلب تندرو خواندند و عنوان داشتند که وی اصولگرا نیست. علی مطهری در فضای پیشاانتخاباتی از زمره چهره‌های بارزی بود که به تغییر فضا و تلطیف آن کمک شایان توجهی کرد و از پیگیرترین سیاسیونی بود که برای آمدن آیت‌ا…‌هاشمی به صحنه انتخابات تلاش کرد و پس از آن نیز از معدود اصولگرایانی بود که در دفاع از حسن روحانی بیانیه صادر کرده و از وی اعلام حمایت کرد. حال با این عقبه و سابقه برخی معتقدند که نباید دولت از ظرفیت‌ها و توانایی‌های وی محروم بماند و زمزمه‌هایی مبنی بر آمدنش به دولت در قالب وزیر ارشاد نیز شنیده می‌شود نکته‌ای که خود وی گفته چندان بی‌میل به آن نیست و اگر روحانی مستقیم بخواهد این پست را می‌پذیرد اما نکته کلیدی در این میانه آن است که وی یک چهره تاثیرگذار و راهبردی در مجلسی است که اغلب وکلای آن اصولگرا هستند و مطهری می‌تواند با حضورش در این جایگاه زمینه و بستر مطلوب‌تری برای پیشبرد اهداف دولت فراهم کند و در توازن قوا نقشی بسزا داشته باشد و حیف است که این جایگاه از پشتوانه وی خالی شود و او این موضع حساس را رها کند. درواقع مهم است که دولت تدبیر و امید بتواند به آن مرتبه‌ای که مردم خواهان آنند نائل شود و باید دید در کدام سو افراد کارایی بیشتری دارند والا توانایی و پتانسیل وی بر هیچ‌کس پوشیده نبوده و همه می‌دانند که وزارت ردایی است که برازنده علی مطهری است.

پزشکیان اصلاح‌طلب کلیدی

نطق‌های پیش از دستور این نماینده تبریز در بهارستان شهره عام و خاص است. او در میان طیف اقلیت اصلاح‌طلب که شاید تعدادشان به انگشتان دو دست نرسد، یک چهره کلیدی بوده و نگذاشته که مطالبات اصلاح‌طلبان در مجلس مغفول بماند. پزشکیان به‌واسطه سابقه وزارت و حضور در مناصب مختلف از چهره‌های مورد وثوق مجلس است و تاثیر بسزایی در رویکرد نمایندگان داشته و خواهد داشت البته همین توانایی‌ها باعث شده که در شرایط موجود برخی از وی بخواهند تا به وزارت بهداشت بازگردد و طرح‌های ناتمام مانده و کلیدی خود در این جایگاه را به فرجام برساند اما نکته آنجاست که وی نیز همانند علی مطهری از معدود افرادی است که می‌تواند در تلطیف فضای مجلس به نفع گفتمان دولت نقش جدی بازی کند و در موضع رای اعتماد به وزرا و همچنین دیگر تعاملات میان دولت و مجلس در طول چند سال آینده مثمرثمر باشد. بی‌گمان توانایی وی به‌خصوص در حوزه بهداشت و درمان و اشرافش بر این حوزه بر کسی پوشیده نیست اما به جرات می‌توان گفت افراد دیگری هستند که بتوانند دولت را در این سطوح یاری‌رسان باشند و نکته آنجاست که با خروج وی از مجلس برگ برنده اصلاح‌طلبان در این موضع سوخت می‌شود و بدیلی برای وی در مجلس نهم وجود ندارد. هر چه هست کسی منکر توانایی‌های این دو نیست اما باید دید که کارایی آنان در کدام جایگاه فزون‌تر است و بر اساس قاعده هزینه و فایده حضور در کدامین سمت راهگشاتر بوده و به کار ملک و ملت می‌آید.

روزنامه ی آرمان، رضا رئیسی
انتهای پیام